บ้านใครหนอ น่าอยู่จัง
ขอบคุณ คุณทักทายค่ะ ที่เปิดประตูบ้านให้ คือเป็นคนชอบเข้าไปดูลาดเลาบ้านคนอื่นค่ะ คือเป็นขโมย
ฮิ ๆ ชอบขโมย คำปลอบโยนดี ๆ ของคนอื่นเอามาไว้กับตัวเอง

ขอบคุณ คุณนนนน นะค่ะที่เป็นห่วง(กะว่าจะยึดบ้านคุณสักหน่อย) จะว่าดิฉันโชคดีหรือ? ...เอาเป็นว่า
เมื่อก่อนเคยคิดว่าปัญหาเราทำไมมันแย่จัง....แต่พอเข้ามาที่ลานนี้จึงรู้ว่าเรื่องของดิฉันมันขี้ปะติ๊วจริง ๆ
ก็เลยทำใจยอมรับกับเรื่องของตัวเองได้มากขึ้น....ส่วนคุณสามีนะหรือ เหมือนเดิมค่ะ ยังกลับไปบ้าน
นอกเหมือนเดิม....เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาก็ไปคืนวันศุกร์-เสาร์-อาทิตย์(พาเพื่อนไปด้วย 3 คน) เค้าบอก
ว่าจะไปเดินไฟบ้านของพี่สาวเค้า....วันอาทิตย์ตอน 3 ทุ่ม ก็มารับดิฉันและลูกที่ห้างพากลับบ้านแม่
ของดิฉัน...ทุกวันนี้ดิฉันยังคงอยู่บ้านแม่อยู่เลย หาทางกลับบ้านตัวเองจริง ๆ ยังไม่เจอเลยค่ะ ....แต่
สามีก็มาหา ดิฉันและลูกสาว ทุกค่ำนะ(วันธรรมดา)....ตอนนี้หน้าดิฉันและคนที่บ้านหน้าจะเป็นปลาทู
แล้ว.....เพราะคุณสามีซื้อมาฝากทุกอาทิตย์เลย...กินแรก ๆ ก็อร่อย กินบ่อย ๆ ชักจะเบื่อ คุณเธอเล่น
ซื้อเป็นอย่างเดียวเองค่ะ.....ถามว่ายังเศร้าอยู่ไหม ...ยังคงเศร้าอยู่ค่ะ และก็เหงาด้วย คิดดูสิ คนเคย
อยู่บ้านเดียวกัน นอนก็ติดกัน กินข้าวร่วมกันทุกวัน ...แต่ทุกวันนี้กลายเป็นกิจกรรมที่ทำคนเดียว ....
เสาร์ - อาทิตย์ พาลูกไปเดินห้าง เห็นคนอื่น ๆ มาเป็นครอบครัว มันก็มีจี๊ด ๆ เจ็บ ๆ ดีค่ะ ...แต่ก็เป็นแค่
ชั่วแป๊ปเดียว ...ไม่ใช่ทำใจได้แล้วนะค่ะ ลูกสาว ซนมากวิ่งไปโน้นนี่ เดี๋ยวก็จะกิน จะกดลูกเด้ง จะขึ้น
ลิฟต์ จะดูปลา ...พอดิฉันเริ่มจะอินกับละครชีวิตน้ำเน่าของตัวเอง แม่ลูกสาว ก็จะทำให้หลุดจากภวังค์
ความเศร้าทุกครั้งค่ะ ก็ดีไปอย่างเนอะ......สามี บอกว่าจะเป็นแค่ช่วงนี้เท่านั้น เดี๋ยวพอบ้านพี่สาวปลูก
เสร็จ จะไปเหลือแค่เดือนละครั้งเท่านั้น(เชื่อ 20 ไม่เชื่อ 80) ....และน้องสาวของสามีที่ยังคงอยู่บ้าน
ของดิฉันอย่างมีความสุข...สามีบอกว่าน้องเค้ายังหาบ้านเช่าแถวที่ทำงานไม่ได้เลย(หามาจะ 2 เดือน
แล้ว) และต้นปี เค้าถึงจะบวชให้ แต่ต้องให้เค้าท่องบทสวดมนต์เกี่ยวกับการบวชให้ได้ก่อน ...ดิฉันก็คิด
เอาเองว่า คงได้กลับบ้านประมาณเดือน เมษายน มั้ง.....ส่วนความโมโหร้ายของเค้าก็น้อยลง แต่ก็ยัง
คงมีอยู่นิด ๆ เช่น เวลาเถียง ๆ กันทางโทรฯ เค้าชอบตัดสายทิ้งพร้อมปิดเครื่องเลย...ยั่วโมโหเราจริง ๆ
แต่พอวันรุ่งขึ้นตอนค่ำ ๆ ก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย(นิสัยเค้าล่ะ).....คุณนนนน เชื่อไหมผู้ชาย
มักตายด้วยจริตมารยาของหญิง ซึ่งเมื่อก่อนดิฉันไม่ค่อยอ้อน ไม่ค่อยอ่อน หรือจะออเซาะ... แต่พอ
คิดว่าเราจะต้องมีชีวิตแบบนี้ไปตลอดหรือ...ต้องทนว้าเหว่กับลูก สงสารลูกด้วย....จึงต้องทำค่ะ และ
มั่นใจว่าทำได้ดีกว่าพี่สาว-น้องสาว ของสามีทำด้วย.....ดูท่าสามีจะชอบค่ะ(คนเกิดวันศุกร์ เป็นคนมี
เสน่ห์ ปากหวาน จริตมากเหลือหลาย)งัดมาใช้ทุกเล่มเกวียนเลยค่ะ.

คุณทักทาย ทายถูกนะ ว่าดิฉันเป็นคนอ่อนโยน (โยนไม่เก่ง รับก็ไม่เก่ง) เรื่องคิดมากนี่ใช่เลยค่ะ
คนภายนอกมักมองว่าเราไม่เครียด อารมณ์ดี แต่จริง ๆ แล้วเก็บกดค่ะ
ก็เลยมักออกด้วยอาการปวดหัวเป็นประจำ ไมเกรนนะค่ะ

คุณ PENYA เข้าใจคุณนะ ตอนนี้ดิฉันก็ซื้อของกับลูก ไปห้างกับลูก ทำอะไรกับลูกเองทั้งหมด
เพราะชวนเธอไปด้วยก็ประมาณว่านั้งรอข้างนอก อะไรประมาณนี้ (แต่กลับไปเดิน Shopping กับอีกคนนะ) คิดแล้วก็........ ช่างเถอะ เพราะดิฉันว่าเราไปกับลูกก็ดี ไม่ต้องมีใครมาหน้างอเพราะว่านั้งรอเรานาน ว่าง ๆ เราน่าจะไป Shopping ด้วยกันนะค่ะ เรื่องการดูแลสามี ดิฉันว่าดิฉันทำอย่างดีเท่าที่สามารถทำได้แหละ แต่อาจไม่ดีที่สุดสำหรับเขาหรอก ส่วนลูกอ้อน ช่วงนี้ก็ใช้บ่อยขึ้น เช่นวันไหนปวดหัวก็บอกว่า "นวดให้หน่อยนะ มือสามีดีนวดแล้วหาย" ก็จะทำเรื่อย ๆ ค่ะ ตามคำแนะนำของคุณ PENYA

ยกกำลังใจมาให้เช่นเคยค่ะ

คุณPENYA ค่ะ เพชรกล้าไม่ได้ปลอบและโยนหรือเข้าข้างชีวิตของพวกเรานะค่ะ (ใช้คำว่าพวกเราด้วย แฮะ แฮะ)
บางทีการที่เจอสามี หรืออยู่ร่วมกันน้อยลง อาจจะทำให้ความสัมพันธ์ดีมากกว่าอยู่ด้วยกันทุกวันนะค่ะ ก็เหมือนกับดิฉันที่จะเจอกับสามี เย็นวันศุกร์ จนถึงเช้าวันจันทร์ ช่วงเสาร์อาทิตย์เราก็จะหากิจกรรมกันทำ ทำให้ดิฉันแทบจะอยู่กับสามีเกือบตลอดเวลา (ยกเว้นตอนอาบน้ำ) และช่วงนั้นก็จะไม่คิดว่า วันธรรมดาที่เค้าไม่ได้อยู่กับเรา แล้วเค้าอยู่กับใครค่ะ (คิดมากปวดหัว เพราะเคยคิดแล้วไม่ได้เป็นผลดีกับเราเลยค่ะ สุขภาพจิตก็เสีย)


เจริญในธรรมค่ะ

คุณ PENYA ช่วยทายคนที่เกิดวันอังคารหน่อยนะคะ

เจริญในธรรมนะครับทุกท่าน

ดีใจกับคุณ PENYA มาก ๆ เลย
ถึงตอนนี้ถือว่าดีขึ้นมากแล้วละค่ะ ค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไป
ถือว่า สามีเราเป็นคนดีของสังคม ที่ต้องรับผิดชอบคนอื่นๆ ด้วย
เป็นว่าให้เขาทำบุญ เราก็พรอยได้บุญไปด้วยนะ

ตอนนี้ไปเป็นแม่หมอที่บ้านไหนละจ๊ะ

พี่ PENYA ขา...

โอ้โห.... พิมเห็นพี่ตอบกระทู้เรื่องดวงของพี่ๆน้องๆ ตอนตีสามแล้วพิมรู้สึกเกรงใจพี่ PENYA มากๆ เลยค่ะ

ของพิมเอาไว้ก่อนก็ได้นะคะ ... พักผ่อนเยอะๆ นะคะ .. เป็นห่วงสุขภาพค่ะ

รักนะ ....จุ๊บ จุ๊บ...
พิม..เอง

พี่ทักทายขา...

พิมว่าการ "ให้" ของพี่ทักทายเป็นการให้ที่ยิ่งใหญ่มาก
พิมสัมผัสได้ถึงความจริงใจที่มีให้ทุกคนค่ะ
พิมว่า พี่ทักทายใช้ความทุกข์ สร้างสรรค์สิ่งที่ดีได้อย่างสวยงามที่สุด

ครั้งแรกที่พิมได้อ่านคำแนะนำของพี่ทักทาย
ความรู้สึกแรกคือ พี่ทักทายเป็นใคร ทำไมเข้าใจถึงปัญหาได้อย่างลุ่มลึกมาก
และใส่ใจความรู้สึกของเจ้าของกระทู้มาก

ทุกครั้งที่พิมว่าง พิมจะใช้เวลาค้นหาคำพูดของพี่ในทุกๆ กระทู้
จนกระทั่ง... ซึมซับในความเป็นพี่ทักทาย
ณ วันนี้ พิมรู้สึกผูกพันกับพี่ทักทายมากๆ เลยนะคะ

ถ้าพี่ทักทาย ..ต้องการกำลังใจ
พิมอยากบอกว่า .. พิมพร้อมที่จะหยิบยื่นให้พี่ตลอดเวลาค่ะ

******
แต่... พิมอยากบอกว่า .. พี่ทักทายแวะเข้าทุกบ้านทุกบ้านยกเว้นบ้านพิม ..... หมายความว่าไงเนี่ย......
น้อยจายยยยมากกกกกกกกค่ะ

******

ว่าแต่ว่า ... ตรงนี้ บ้านใครคะเนี่ย .... พิมชักกะงงแล้วซิเนี่ย ...