kritsadakorn เขียน:
ก่อนอื่นต้องถามคุณ แทนขวัญ ว่าจะรู้ไปทำไปนะครับ
เพราะถ้าว่าใช้เวลานานแค่ไหน มันก็ขึ้นอยู่กับประสบการณ์และความสามารถแต่ละคน
รู้ไปก็อาจไม่มีประโยชน์
เรื่องที่แล้วไปแล้ว ก็ขอให้ลืมนะครับ
ให้มีสติ อยู่กับปัจจุบันดีกว่า
อย่าจมอยู่กับอดีตที่เป็นทุกข์เลย
แต่หลักการใดที่ช่วย เยียวยาหัวใจจากความผิดหวัง?
ว่างๆ จะมาตอบให้อีกทีครับ เพราะคำถามกว้่างมาก
เพราะถ้าว่าใช้เวลานานแค่ไหน มันก็ขึ้นอยู่กับประสบการณ์และความสามารถแต่ละคน
รู้ไปก็อาจไม่มีประโยชน์
เรื่องที่แล้วไปแล้ว ก็ขอให้ลืมนะครับ
ให้มีสติ อยู่กับปัจจุบันดีกว่า
อย่าจมอยู่กับอดีตที่เป็นทุกข์เลย
แต่หลักการใดที่ช่วย เยียวยาหัวใจจากความผิดหวัง?
ว่างๆ จะมาตอบให้อีกทีครับ เพราะคำถามกว้่างมาก
แทนขวัญเข้าใจค่ะ ว่ามันขึ้นอยู่กับประสบการณ์และความสามารถของแต่ละคะ และขึ้นอยู่กับสถานการณ์ด้วยค่ะ เพราะแต่ละคนก็ประสบพบเจอมาไม่เหมือนกัน
แต่ประสบการณ์ก็ช่วยให้เราได้เรียนรู้ ได้เข้าใจว่ามันเป็นอย่างไร เป็นบทเรียนกลับมาสอนตัวเองได้ และสอนผู้อื่นได้ด้วย เหมือนผู้ใหญ่สอนเด็กอย่างนั้นค่ะ
ความทุกข์เมื่อมันเกิดขึ้นกับตัวเราเองบางครั้งเราก็อาจจะมองว่ามันเป็นเรื่องใหญ่มาก
ทั้งๆที่มันอาจจะเป็นเรื่องเล็กน้อยในสายตาคนอื่น
เหมือนเด็กที่แค่ทำไอติมหล่นก็ร้องไห้เสียใจแล้ว เวลากินก็เลอะเทอะเปอะเปื้อนไปหมด
ผิดกับผู้ใหญ่ที่ว่าไม่เป็นไรแค่ไอติมอันเดียว เดี๋ยวก็ซื้ออันใหม่ได้ หรือไม่ต้องกินก็ได้มันอ้วน
อีกทั้งยังรู้วิธีว่าถ้าจะกินแบบไหนถึงจะไม่หกเลอะเทอะ
แทนขวัญอาจจะถามไม่เก่งค่ะ แต่ก็เหมือนมาถามว่าเคยกินไอติมกันมั้ยคะ
เวลาทำหกหรือเวลาทานเลอะเทอะแล้วทำยังไงกัน
พึ่งรู้เหมือนกันค่ะ 
ขอบคุณค่ะ คุณปลายฟ้า
