noolun เขียน:
โดนบอกเลิกมาสามอาทิตย์แล้ว ก็ทำใจได้บ้าง ไม่ได้บ้าง พอดีเพื่อนแนะนำให้อ่านธรรมะของคุณดังตฤน ก็เลยเข้ามาที่ลานธรรมนี้ ก็ช่วยได้มาก แต่ทำไมบางทียิ่งอ่าน ยิ่งมีความหวังก็ไม่รู้ แต่บางทีก็เหมือนจะทำใจได้
แฟนขอเลิกเหตุผลหลักมาจากตัวเราเอง ที่ชอบประชดประชัน ดื้อ ทำให้แฟนเครียด จนล่าสุดเกิดเมื่อวันเกิดเค้า เค้าก็รับไม่ไหว ทั้งๆ ที่เค้าก็บอกว่ารักเหมือนเดิม แต่ขอห่างกันดีกว่า ไม่งั้นก็จะแย่กว่านี้ เค้าบอกว่าพอเราต่างแข็มแข็งแรง เราจะเป็นเพื่อนกันได้ ไปกินข้าวกันได้ จริงๆ ระหว่างนี้มีโทรหาเค้า เค้าก็รับทุกครั้ง แต่เราก็ร้องไห้ อยากคืนดี แต่เค้าก็ยืนยันคำเดิมว่าคุยกันเข้าใจแล้วนิ เค้าบอกตอนนี้อยากมุ่งไปที่งาน เป็นหลักให้ที่บ้าน เค้าไม่อยากคิดเรื่องเราอีก เพราะทะเลาะกันก็ทำให้เค้าเครียดทำงานไม่ได้ เรารู้ตัวแล้ว แต่เค้าไม่ให้โอกาสเราแก้ตัวอีก เค้ารักและเอาใจเราตลอด อยู่ๆ เป็นแบบนี้นึกไม่ถึงเหมือนกัน
เค้าบอกว่าพื้นฐานเราต่างกันเกินไป พยายามปรับแล้ว แต่ก็ไม่ดีขึ้น แต่จริงๆ แล้ว เรายังไม่ได้ปรับเลย เรายังดื้อเหมือนเดิม เพราะเค้าเอาใจ เป็นห่วงเป็นใยเราตลอดเวลา เราก็เลยไม่เปลี่ยนตัวเอง เราแย่มาใช่ไหม
ตอนนี้ก็ปล่อยเค้าไป ไม่โทรหาแล้ว จากไม่เคยตักบาตรก็ไปตักบาตร ทำบุญถวายสังฆทาน สวดมนต์ หวังว่าจะทำให้เค้าเปิดใจรับเราอีกครั้งหนึ่ง เราไม่อยากคิดแบบนี้ แต่ก็อดไม่ได้ รู้ว่าจะทำให้เราไม่หลุดพ้น และวนเวียนแบบนี้ แต่สิ่งหนึ่งที่มั่นใจคือ ไม่มีมือที่สามแน่นอน เค้าบอกว่าเราผูกพันกันเกินกว่าจะตัดขาด แต่เราคบกันต่อไปไม่ไหวจริงๆ ไม่งั้นจะยิ่งแย่
อยากขอคำแนะนำว่าเราควรทำยังงัยให้หลุดจริงๆ ค่ะ ตอนนี้ยังมึนๆ ทุกเช้าจะจิตอ่อนคิดถึงเค้า ไม่หยุด
ปล. ถ้าเราอ่านธรรมะก่อนหน้านี้อาจจะไม่เป็นแบบนี้ก็ได้ รู้เมื่อสาย อยากได้แค่โอกาส
แฟนขอเลิกเหตุผลหลักมาจากตัวเราเอง ที่ชอบประชดประชัน ดื้อ ทำให้แฟนเครียด จนล่าสุดเกิดเมื่อวันเกิดเค้า เค้าก็รับไม่ไหว ทั้งๆ ที่เค้าก็บอกว่ารักเหมือนเดิม แต่ขอห่างกันดีกว่า ไม่งั้นก็จะแย่กว่านี้ เค้าบอกว่าพอเราต่างแข็มแข็งแรง เราจะเป็นเพื่อนกันได้ ไปกินข้าวกันได้ จริงๆ ระหว่างนี้มีโทรหาเค้า เค้าก็รับทุกครั้ง แต่เราก็ร้องไห้ อยากคืนดี แต่เค้าก็ยืนยันคำเดิมว่าคุยกันเข้าใจแล้วนิ เค้าบอกตอนนี้อยากมุ่งไปที่งาน เป็นหลักให้ที่บ้าน เค้าไม่อยากคิดเรื่องเราอีก เพราะทะเลาะกันก็ทำให้เค้าเครียดทำงานไม่ได้ เรารู้ตัวแล้ว แต่เค้าไม่ให้โอกาสเราแก้ตัวอีก เค้ารักและเอาใจเราตลอด อยู่ๆ เป็นแบบนี้นึกไม่ถึงเหมือนกัน
เค้าบอกว่าพื้นฐานเราต่างกันเกินไป พยายามปรับแล้ว แต่ก็ไม่ดีขึ้น แต่จริงๆ แล้ว เรายังไม่ได้ปรับเลย เรายังดื้อเหมือนเดิม เพราะเค้าเอาใจ เป็นห่วงเป็นใยเราตลอดเวลา เราก็เลยไม่เปลี่ยนตัวเอง เราแย่มาใช่ไหม
ตอนนี้ก็ปล่อยเค้าไป ไม่โทรหาแล้ว จากไม่เคยตักบาตรก็ไปตักบาตร ทำบุญถวายสังฆทาน สวดมนต์ หวังว่าจะทำให้เค้าเปิดใจรับเราอีกครั้งหนึ่ง เราไม่อยากคิดแบบนี้ แต่ก็อดไม่ได้ รู้ว่าจะทำให้เราไม่หลุดพ้น และวนเวียนแบบนี้ แต่สิ่งหนึ่งที่มั่นใจคือ ไม่มีมือที่สามแน่นอน เค้าบอกว่าเราผูกพันกันเกินกว่าจะตัดขาด แต่เราคบกันต่อไปไม่ไหวจริงๆ ไม่งั้นจะยิ่งแย่
อยากขอคำแนะนำว่าเราควรทำยังงัยให้หลุดจริงๆ ค่ะ ตอนนี้ยังมึนๆ ทุกเช้าจะจิตอ่อนคิดถึงเค้า ไม่หยุด
ปล. ถ้าเราอ่านธรรมะก่อนหน้านี้อาจจะไม่เป็นแบบนี้ก็ได้ รู้เมื่อสาย อยากได้แค่โอกาส
เหมือนมีคนตามมาเลยนะนี่..
