เปนกำลังใจให้คุณรออะไรเช่นกันนะคะ

สู้ๆๆๆ อดทนนะคะและขอให้ครอบครัวกลับสู่สภาวะปกติเหมือนเช่นรักกันใหม่ๆ

ช่วยอะไรไม่ได้มากแต่ก็ขอให้มากหน้าลูก
และเก็บรอยยิ้มของเขามาเปนกำลังใจนะคะ.
เพราะรอยยิ้มและแสงหัวเราะเด็กสดใส น่ารักและทำให้เรามีกำลังใจมาก
เพราะว่าจุ๋มได้ยินเสียงของหลายชายตัวน้อย 4 เดือน
หัวเราะร่าเริงมีความสุขมากคะ
คลายเครียและลืมทุกได้บ้าง

ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ. ส่งกำลังใจให้เช่นกัน

บางครั้งเราก็เบื่อก็เหงา เศร้า อยากให้เป็นเหมือนตอนรักกัน อย่างที่คุณใจเดียวบอก แต่ทุกอย่างมันเกิดขึ้นแล้ว เปลี่ยนแปลงไปแล้ว เดินหน้ากันต่อไป

ส่วนพวกผู้หญิงที่มาเกาะเกะอย่างม่ายคนนั้นคุณมะกอกมะนาวก็คิดซะว่า เขาคงมาหาส่วนบุญ555 คนพวกนี้ไม่รู้จักพอ แต่เรียนรู้ได้อย่างหนึ่งว่าเรายิ่งเต้นเขายิ่งพอใจ คนมีหลายประเภทเราคงโชคดีมีโอกาสได้เจอคนแบบนี้ว่ามันมีอยู่บนโลกจริงๆ ไม่ใช่มีแต่ในละคร

ส่งกำลังใจให้เช่นกันนะคะ ลูกก็เป็นส่วนหนึ่งของกำลังใจ และที่ทำทุกอย่างก็เพื่อเขานี่แหละ. แต่ก็มีนะคะที่โกรธสามีเพราะลูกโกรธที่ทิ้งลูกไปเที่ยวกับผู้หญิงคนนั้นได้ไง ผู้หญิงคนนั้นบอกอะไรก็เชื่อ ส่วนผู้หญิงคนนั้นก็หลอกสามีให้ไปค้างที่อื่น ทิ้งลูกไว้บ้านออกมาเที่ยวกับสามีเรา ลูกเขาเองเขายังทิ้งลงคอใจทำด้วยอะไรนะ ก็เลยคิดว่าเขาคงไม่เห็นใจคนอื่นหรอกลูกแท้เขายังทิ้งได้ ครอบครัวคนอื่นเขาจะนึกถึงไหมครอบครัวเขาเอง เขายังไม่ดูแลปกป้องรักษาเลย นั่นแหละคนดีของสามีเรา ต้องคอยดูแลบอกเขามีปัญหาทางบ้าน เลยนำปัญหามาสู่ครอบครัวตัวเอง มากมาย เซ็ง

ขำขำ มันผ่านไปแล้ว มั่ง

แวะมาทักทายค่า เป็นไงบ้างแล้ว ดูๆที่มะกอกมะนาวไปตอบในทู้ต่างๆ ดูจะสบายใจมองโลกแตกแล้วมั้งเนอะ เห็นซึ้งถึงสัจจธรรม แวะมาบอกว่าคิดถึงนะจ๊ะ

ว้าวๆๆๆ !!! พี่ Simply life กลับมาแร้วว ดีใจจังเลยค่ะ หายหน้าไปซะนานเลย สบายดีรึป่าวคะ สงสัยจะยุ่งกับการเลี้ยงลูกมากใช่มั้ยเอ่ย และดูท่าชีวิตของพี่จะดีขึ้นเช่นกัน ใช่มั้ยคะ

นู๋เหรอ ก็มองเห็นสัจธรรมอะไรๆหลายๆด้านเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมค่ะ การใช้ชีวิตคู่เป็นทั้งศาสตร์และศิลป์จริงๆนะคะ เพราะต่างคนต่างมาจากพื้นฐานครอบครัว-การอบรมเลี้ยงดู-การศึกษาที่ต่างกัน เมื่อมาใช้ชีวิตร่วมกัน ย่อมต้องปรับตัวและปรับความคิดเข้าหากัน ต้องมีจุดใดจุดหนึ่งที่เราจะสามารถอยู่ร่วมกันได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าต้องยอมจนไม่เป็นตัวของตัวเอง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นขึ้นอยู่กับบุญทำกรรมแต่งล่ะค่ะ ไม่มีใครรู้ชะตาชีวิต ทุกวันนี้ก็พยายามทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุดอ่ะค่ะ

พี่simply life มีอะไรจะมาอั๊พเดทให้นู๋ฟังบ้างมั้ยล่ะคะ

แต่ทำไมสามีเราเขาบอกว่าตอนนี้เขาเป็นตัวของตัวเอง ไม่อยากปรับตัวหรอก เหอเหอ เหอ

ทำไม่ดี วันนึงต้องรับกรรม
ไม่ชาตินี้ ก็ชาติหน้า
เขาคงไม่ได้มีความสุขไปตลอด
วันนึงเขาจะต้องทุกข์ยิ่งกว่าเรา
เหมือนอย่างที่เขากระทำไว้กับเรา
กรรมกำหนด เขาทำอย่างไรก็ได้อย่างนั้น

พี่ก็เรื่อยๆค่ะแต่ยุ่งมากเพราะเด็กๆปิดเทอม วุ่นมาก ตอนนี้พี่เริ่มปลงๆแล้วล่ะ เลิกหาเลิกตาม จะไปไหนมาไหนก็เชิญ ถ้าเขายังมายังอยู่กะเราแสดงว่าเขายังต้องการอยู่ พี่ก็ทำครอบครัวให้น่าพักกายพักใจที่สุด คิดว่าทำดีที่สุดแล้วจะไปก็ไปเหอะ เขารู้ถ้าพี่จับได้อีกคงไปถาวร ตอนนี้เขาก็ยังทำตัวดียังไม่กล้าออกลายใหม่หรือเหยื่อยังไม่ใส่พานมาให้เขมือบก็ไม่รู้ อยู่กันไปวันต่อวัน ทำทุกวันให้ดีที่สุดค่ะ ในสิ่งที่เขาทำผิด พี่ค่อยๆอภัยได้ละ อย่ากดดันตัวเอง ทุกอย่างต้องใช้เวลา

เพิ่งแวะทู้น้องวาซาบิเห็นว่าทำงานธนาคาร รัฐวิสาหกิจ ที่เดียวกับกิ๊กของสามีพี่เลย แต่พี่ไม่ได้ทักทายจ้ะ ฝากกอดด้วยละกันนะคะ

ชอบประโยคนี้จังเลยค่ะ ที่บอกว่า ในสิ่งที่เขาทำผิด พี่ค่อยๆอภัยได้ละ อย่ากดดันตัวเอง ทุกอย่างต้องใช้เวลา ใช่ค่ะ คนเราผิดพลาดกันได้ แล้วคนที่ให้อภัยเป็นผู้ที่น่ายกย่องมากๆ เพราะกว่าจะทำใจจนถึงขั้นให้อภัยนี้ได้ ต้องผ่านความทุกข์ความเจ็บปวดมาอย่างมากมาย คนที่รู้ตัวว่าตัวเองได้ทำผิดอย่างมหันต์กับลูกเมียครอบครัว คงไม่มีใครจะไม่ซึ้งใจหรอกค่ะ นู๋ว่าสามีพี่ก็รู้ตัวดีอยู่นะ เพียงแต่กมล(สันดาน)ของผู้ชาย และวิถีทางโลกทุกวันนี้มันมีสิ่งยั่วเย้าและยั่วยวนอีกเยอะ ถ้าตบะไม่แตกขึ้นมาซะก่อน ก็คงจะเลิกได้เด็ดขาดค่ะ ขึ้นอยู่กับจิตใต้สำนึกของมนุษย์ด้วยนะว่าจะมีมากน้อยแค่ไหน

สู้ต่อไปค่ะคุณพี่ ส่วนคุณน้องวาซาบิ นู๋ก็ให้กำลังใจน้องเค้าไปแล้ว ไม่ทราบจะเป็นอย่างไร ยังไม่ได้เข้ามาอั๊พเดทให้นู๋ฟังเลยค่ะ

จริงค่ะ กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นย่อมตามสนอง

ปล่อยให้พวกเขาสนุกมัวเมากับการก่อเวรก่อกรรมกันต่อไป เรานั่งคอยดูอย่างเดียวค่ะ

เราอ่านเรื่องหลายๆคนแล้วเห็นใจทุกกรณี ทุกข์จากการถูกทอดทิ้ง ทุกข์ที่คนรักเรามาเปลี่ยนไปจากรักกันแทบจะไม่ห่างกันเลยมาวันนี้ห่างไปแบบไม่เหลืออดีตอะไรเค้าไปได้ใหม่ ลืมคนเก่าที่ยังไม่ได้มีปัญหาอะไรกันแค่อยู่ห่างคนละประเทศเท่านั้น...อนาคตมืดมากมองไม่เห็นเลยว่าเค้าจะกลับมาอยู่ด้วยเหมือนเดิมได้อย่างไร เพราะมีลูก ถ้าเอาลูกมาเราก้อโดนตราหน้าว่าพรากแม่กะลูก เมียน้อยวางหมากไว้เหนียวแน่นมากค่ะ...และก้อสมใจเมียน้อยแล้วเพราะสามีเราส่งเสียเลี้ยงดูเมียน้อยไม่ต้องทำงานเลย นั่งๆนอนๆ แต่งตัวสวยๆรักษาความงามหน้าตาผิวพรรณก้อพอ เราทั้งเป็นแม่บ้านตากแดดซื้อของ ทำกับช้าว เหนื่อยมากจนโทรมไม่มีเวลาดูแลตัวเอง สามีบ่นแต่เราก้อคิดว่าเค้าพูดเล่นเพราะพูดเล่นกันประจำอยู่แล้ว หน้าตาเราโทรมมาก จะไปทำหน้าก้อเสียดายเงินที่สามีหามาเหนื่อย เก็บออมไว้ไม่กล้าใช้เพราะเกรงใจมาก...แต่ผลก้อคือเราผิดที่ไม่สวย ไม่สาวอีกต่อไป เรื่องนั้น..ก้อเบื่อกันไปโดยอัตโนมัติเพราะสู้เด็กสาวไม่ได้...ผู้ชายไม่คิดว่าสมัยรักกันใหม่ๆยังหนุ่มยังสาว ... ก้อสวยไม่ต่างจากพวกเมียน้อยทั้งหลาย แต่พอมาวันนี้พวกเค้ารับกันไม่ได้...อนิจจาจริงๆค่ะ...ปลงสังเวชมากๆว่า สรุปแล้วรักด้วยกามตัณหาอย่างเดียว ไม่ใช่ความดีงามเลยหรือ....และที่สำคัญถ้าเมียน้อยอายุ แค่ 20 จะยังหลงกันไปอีกนาน...จนผู้ชายแก่ เมียน้อยยังสาวอยู่เลย...ยังไม่เบื่อง่ายๆ...เรามองอนาคตของเราเป็นแบบนี้ค่ะ....สามีคงมีเมียน้อยคนนี้ไปตลอดชีวิต...แล้วเราก้อต้องอยู่กันแบบสามคนผัวเมียแบบนี้ไปจนวันนึง เราทนไม่ได้ไปเอง...สามีก้อลอยลำไม่ผิด ไม่ได้บอกเิลิกก่อน ไม่ได้ทิ้งนะ ไปเองนี่นา...เวรกรรมที่ว่ามีจริง สามีเราคงยังไม่ได้รับหรอกค่ะเพราะความดีงามของเค้าก้อมีเยอะ บุญคงเลี้ยงเค้าไปจนจบชาติีนี้แหละค่ะ...เป็นกำลังใจกันและกันต่อไปค่ะ เพื่อนร่วมสงสารวัฎ...

ขออนุญาตใช้พื้นที่กระทู้ของตัวเองเพิ่มเติมความคิดเห็นนิดนึงนะคะ

ดิฉันรู้สึกสมเพชผู้หญิงที่ทำตัวเป็นชู้กับสามีชาวบ้านคนอื่นจังค่ะ ทราบมาว่า ทุกวันนี้อยู่แบบมุดอยู่ในรู ไม่กล้าโผล่หน้าออกมาให้ชาวบ้านเห็น ยกตัวอย่างเช่น ในเฟซบุ๊คไม่กล้าใช้ชื่อจริง ไม่กล้าโพสต์รูปตัวเองที่ได้ถ่ายคู่กับสามีคนอื่น (คงกลัวโดนฟ้อง) จะทำอะไร(นอนกับสามีคนอื่น)ก็ต้องคอยแอบหลบๆซ่อนๆอยู่ตลอดเวลา

อยากถามผู้หญิงพวกนี้เหลือเกินว่า คุณมีความสุขดีอยู่หรือ กับสภาวะที่ต้องคอยแอบขโมยกินไปเรื่อยๆอย่างนี้ จะเดินไปข้างหน้าก็กลัวคนเห็นคนรู้ ต้องคอยเหลียวหลังอยู่ตลอดเวลาว่าจะมีใครเห็นมั้ย เรื่องจะแดงมั้ย ชาวบ้านจะสงสัยหรือนินทามั้ย ชีวิตคนเราลงถ้าต้องอยู่แบบพวกขอมดำดิน ไม่สามารถเชิดหน้าชูตาได้ในสังคม มันก็น่าสมเพชมากๆ คนเราถึงเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นได้ไม่ใช่หรือ ลำพังแค่กินน้ำใต้ศอกชาวบ้านก็ว่าน่าอับอายแล้ว แต่นี่เอาศักดิ์ศรีของความเป็นแม่ ความเป็นลูกผู้หญิงมาทิ้ง แล้วกลับเลือกเอาคำว่า แม่หม้าย+เป็นชู้ มาแขวนคอประจานตัวเอง

คำโบราณเขาเปรียบเปรยไว้ว่า "มีลูกสาวเหมือนมีส้วมอยู่หน้าบ้าน" คำกล่าวนี้เห็นจะจริง เพราะถ้าลูกสาวบ้านไหนทำตัวเช่นนี้ คนเป็นพ่อแม่ย่อมได้อับอายชาวบ้านไปทั้งบาง ทำไมไม่ทำตัวดีให้คนอื่นเขาสรรเสริญยกย่อง แต่กลับเลือกที่จะทำตัวให้มีแต่คนครหานินทา

มันยังไม่สายถ้าจะสำนึกกลับตัวกลับใจ ลองคิดดูง่ายๆว่า ถ้าวันนึง มีคนมายืนชี้หน้าด่าคุณกับบุพการีอยู่หน้าบ้านว่าไม่รู้จักสั่งสอนลูก ปล่อยให้ลูกไปแย่งสามีชาวบ้านเขา หรือถ้าลูกชายคุณย้อนรอยตัวคุณบ้าง ด้วยการไปเป็นชู้กับเมียคนอื่น คุณจะรู้สึกอย่างไร หรือคุณไม่รู้สึกอะไรเลยคะ ??

อย่าคิดว่าอยู่เฉยๆโดยไม่คิดแก้ไขแล้วทุกอย่างมันจะดีเอง กรรมสมัยนี้มันติดจรวดค่ะ ดิฉันเห็นคนรอบข้างหลายคนที่เป็นเช่นนี้ ไม่เห็นมีใครบอกว่ามีความสุขแท้จริงกันเลยสักราย

ได้อ่านเรื่องราวของคุณมะกอก มะนาว แล้วมันคล้ายกับเรื่องราวของหนู แต่หนูไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบหนู เพราะ เวรกรรมที่เคยคิดว่าจะเป็นของใครบ้างคน กลับกลายเป็นเวรกรรมของหนูและลูก ๆ โดยหนูได้เลิกกับสามีมาได้ 3-4 ปีแล้วถ้า ไม่นับเรื่องนอกใจ สามีก็จัดได้ว่าเป็นพ่อที่ดูแลเอาใจใส่ลูกได้ดีกว่าหนู และเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่หรือเล่นการพนัน ความสุขระหว่างหนูกับสามีก็เป็นไปในทางที่ดี แต่นับจากวันที่หนูรู้เรื่องมันทำให้ความสัมพันธ์หลายอย่างระหว่างหนูกับสามีเปลี่ยนแปลงไป มีปากเสียงกัน เมื่อหาทางออกไม่ได้หนูก็จะพูดให้ลูกรู้ถึงความไม่ดีของพ่อที่กระทำต่อหนู โดยส่วนตัวหนูจะเป็นคนที่มีอารมณ์หึงหวงมาก เมื่อระแคะระคายก็จะพยายามสืบเสาะหาความจริง (แอบเช็คการใช้งานโทรศัพท์ การใช้งานบัตรเคดิต สอบถามจากเพื่อนร่วมงานของสามี และอื่นๆเท่าที่จะทำได้) ร่วมถึงการขอหย่า โดยหนูเป็นฝ่ายขอนำลูกมาดูแลเอง ทั้งทีหนูเองก็มีเวลาดูแลลูกน้อยมาก (เพราะต้องทำงานนอกบ้าน) ในช่วงเวลานั้นหนูหน้ามืดตาลายมากไม่ได้คำนึงถึงเหตุผลอื่นเลย นับจากวันที่เลิกกับสามี ชีวิตหนูก็แย่ลงไป ความสุขที่เคยมีกลับเหือดหายไปหมดสิ้น แม้แต่รอยยิ้มของลูก ซึ่งน่าจะเป็นสิ่งที่มีค่ามากกว่าอารมณ์หึงหวงของหนู หนูก็ได้มองข้ามไป เพื่อน ๆ ที่คอยเชียร์เมื่อถึงเวลาที่ต้องการกลับเดินหายออกไป (หนูเองก็เข้าใจนะว่าเพื่อน ๆ ก็มีครอบครัวที่ต้องดูแล) ถ้าหนูสามารถย้อนเวลากลับได้ หนูคงไม่เลือกเส้นทางเดินนี้แต่อย่างว่าบางคนอาจจะไม่เป็นแบบหนูก็ได้
เวรกรรมมีจริงแน่ อยู่ที่ว่าจะไปตกอยู่ที่ใคร
ถ้าผลเวรกรรม คือความทุกข์ ผลบุญคือความสุข (ทางกาย ทางใจ ทางอารมณ์)
การได้เห็น ได้รู้ ได้ยิน แล้วมีความสุข ก็ถือว่าเป็นผลบุญ
การได้เห็น ได้รู้ ได้ยิน มีความทุกข์ ถือว่าเป็นเวรกรรม

หวัดดีค่ะ อุ๋ยเป็นอีกคนที่ตอนนี้จับได้แล้วว่า สามีไปมีผู้หญิงคนอื่นเพราะไปเห็นมากับตาว่านั่งกินข้าวกันอยู่ ทีแรกสามีบอกว่าไม่มี แต่ความประพฤติของเขาเราก็เชื่อว่าต้องมี วันที่ 30 มิ.ย ที่ผ่านมาสามีปิดมือถือบวกกับผู้หญิงคนนั้นออนเฟสบุ๊คว่าอยู่ตรงไหน เลยออกไปปรากฏว่าเจอรถยนต์ของสามีจอดอยู่ เราก็ไม่รู้ทำงัย จะด่าก็ด่าไม่เป็นเลยโทรไปหาเพื่อนว่า ถ้าเข้าไปจะพูดอะไร เพื่อนก็บอกว่าพูดไปตามที่เราคิด เราเข้าไปก็พูดอยู่ 2-3 คำ แบบว่า แค่มารู้มาเห็น แล้วทำกับเราได้อย่างงัย ไม่นึกถึงลูกถึงครอบครัวเลยหรืองัย ผู้หญิงก็น่าด้านเต็มทน หน้าตาก็สวย ไม่น่าจะมาเป็นชู้กับสามีชาวบ้านเขาเลย พูดจบเราก็เดินออกมา น้ำตาเราไม่มีเลย เราก็ขี่มอไซด์กลับบ้าน สามีก็ไม่ได้ตามมาง้อเรา แต่กลับไปอยู่กับอีกคนทั้งคืน เราเชื่อเลย เราก็ไม่ว่าอะไร พออีกวันเขาเข้าบ้านมาก็มานั่งเล่นคอม เราก็ทะเลาะกัน อุ๋ยเลยขว้างกุจแจรถยนต์จะขับไปหาลูกที่แพร่ แต่พอไปได้นิดหน่อย ก็คิดได้ว่าเราไม่ได้เป็นคนผิด ทำไมจะต้องออกไปด้วย ก็เลยขับรถกลับมา แล้วก็เข้าไปถามเขาว่าจะเอาอย่างงัย เขาก็นิ่งไม่ตอบ พอถามอีกเขาก็บอกตัดสินใจไม่ได้ คิดดูเราอยู่กลับเขามามีลูกเล็กๆๆ 2 คน 3 ขวบ กับอีก 1 ขวบ เขาบอกเขาเลือกไม่ได้ เจ็บใจมั้ยล่ะค่ะ เขาขอเวลา ขอโอกาส เพื่อจะกลับไปแก้ไขในสิ่งที่ผิด และจะทำให้ดีทั้ง 2 ฝ่าย เราฟังแล้วเราก็รู้สึกอย่างงัยบอกไม่ถูก เขาเห็นคนนั้นสำคัญกว่าครอบครัว แต่เราก็ไม่ว่าอะไร เพราะรักเลยยอมให้โอกาส วันที่5 ก.ค เราออกบ้านไปเขานั่งเล่นคอมเราก็ไปกินเบียร์กับเพื่อนที่บิ๊กซี พอบ่ายสามโมงเรากลับมาเราก็ว่าๆๆให้เขาหลายอย่างที่อยู่ในใจ เราบอกเขาว่าเราทุกข์ใจ นอนร้องให้ทุกคืน ลูกก็ไม่เคยถามหาพ่อเลย ยายบอกว่าลูกสาวเอารูปแต่งงานของเรากับสามีมาดูแล้วพูดว่า "รูปนี้แม่อุ๋ย รูปนี้ไอ่หมา" แม่บอกว่าไม่มีคัยสอนลูกสาว ลูกสาวอายุแค่ 3 ขวบครึ่ง แต่น่าจะฟังจากคนรอบๆๆข้าง เราก็พูดให้สามีฟังว่าลูกพูดอย่างงี้นะ แล้วก็คุยเรื่องค่าใช้จ่ายในบ้าน เราพูดออกมาหมดแล้วเราก็หลับไป ซัก 3 ทุ่ม เขามาสะกิดเราให้ทานข้าว ซึ่งเราตกใจงัวเงีย เพราะปกตินานแล้วที่เขาไม่ได้ทำกับข้าวให้กิน พอจะนั่งกินเขากับนั่งร้องให้ ก้มกราบเราบอกเราว่า ขอโทษที่ทำแบบนี้ อโหสิกรรมให้เขาได้มั้ย เขาไม่มีทางออก มันมีอะไรเยอะกว่านี้เขาบอกเราแบบนี้ เราเลยถามว่าที่เยอะมันคืออะไร เล่าให้ฟังได้มั้ย เขาก็ไม่เล่า เอาแต่ร้องให้ เราเลยบอกว่าเรายกโทษให้แต่เลือกได้มั้ยว่าจะอยู่หรือจะไป เขาก็บอกเขาทำอะไรไม่ได้เลย เราเลยไม่รู้ทำงัย ก็ถามตัวเองอยู่เหมือนกันว่า เขามาขอโทษเราทำไม ในเมื่อเขาไม่ได้กลับไปแก้ไขอะไรเลย เราก็เลยบอกว่าทานข้าวเหอะ ไม่ต้องคิดรัยมากพอสัก เกือบเที่ยงคืน มีโทรสับเข้ามาเขาตั้งเสียงสั้น เรานอนอยู่เราก็บอกว่ารับสิ แฟนเราก็บอกว่าเพื่อนโทรมาไม่รับ โทรศัพท์เขาก็เอานอนด้วยใส่ในกระเป๋ากางเกง มันก็สั้นอยู่นั้นแระ พอสักตี1 เขานอนหลับ และดิ้นโทรศัทพ์ก็หลุดออกมาเราเลยเอามาดูปรากฏว่า ผู้หญิงคนนั้นโทรมา 3 สาย แล้วส่งข้อความว่า "จะนอนแล้วนะค่ะ ฝันดีค่ะ"
เราเลยโอ้โห้ ผู้หญิงสมัยนี้หน้าด้านจริงๆๆเลย เลยพิมพ์ไปว่า "ยังจะแย่งสามีชาวบ้านอีกเหรอ จะหน้าด้านไปถึงไหน สติปัญญามีแค่นี้หรืองัย บาปกรรมรู้มั้ยเป็นผู้หญิงซะเปล่า" เราก็พิมพ์ไปงี้ แล้วพอตอนเช้าเราก็ลุ้นนะว่าสามีเราจะว่างัยเพราะเราเอาโทรศัทพ์สามีพิมพ์ไป เขาก็เงียบ เราก็เงียบ นั่งรถไปที่ดินด้วยกัน เขาก็ทำหน้าแบบไม่ค่อยพอใจ เราก็ไม่ถาม ไม่คุย ไม่ตอบอารัยนั่งนิ่งๆเฉย ก็คิดนะว่าแล้วที่เขามาขอโทษ กราบเราเนี่ย ทำเพื่ออะไร .. นึกแล้วปลงสังเวช เราก็ไมได้เสียใจอะไรนะ เพียงแต่ว่าทำมัยเลวได้ทั้งคู่ จะให้เราเลิกเขาก็เลิกได้ แต่จะคอยดูกรรมที่มันจะตามคนพวกนี้ว่ามันจะเป็นอย่างไร เงินทองก็ไม่มีริมีเมียน้อยอีก แย่สุดๆๆ

นั่งอ่านกระทู้เพื่อน ได้คิดหลายอย่างมากมาย เลยไม่ได้เสียใจกับพฤติกรรมของสามีนะค่ะ แต่ไปนั่งอ่านที่เวรกรรม โทษของการเป็นชู้ (ดังตฤณ) อีกกระทู้หนึ่งก็รู้สึกสังเวชใจค่ะ