21317.ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ .. เพราะเหตุใด?

kritsadakorn

ความทุกข์ก็เกิดจากความคิดแหละครับ
เมื่อคิดจะมีความรัก ก็คิดจะมีความทุกข์ครับ

bonanza

เพราะรักคือความทุกข์

putsaitrong

ใช้หลักพรหมวิหารสี่ เปลี่ยนความรักให้กลายเป็นความเมตตา

ไหว้พระปล่อยปลา

จะทำอย่างไร เมื่อเขาไปจากเราแล้ว

ไม่ว่าจะเป็นวัยรุ่น วัยหนุ่มสาว วัยฉกรรจ์ วัยกลางคน หรือวัยชรา
ถ้าเป็นคนโสด ต่างก็หนีไม่พ้นปัญหาเรื่องความรักไปได้
เพราะไม่มีใคร แก่เกินที่จะรัก
ใครๆก็อยากมีคนมารักมาชอบ และอยากจะรักใครสักคน
เพราะความรักเป็นความสุขทางใจ

เมื่อรักแล้ว ก็อยากครอบครองเป็นเจ้าของคนที่เรารัก
อยากให้เขารักเราคนเดียว อยากให้เขาเป็นของเราตลอดไป

การจะหาใครสักคนที่เราจะรักได้ ก็ไม่ง่ายนัก
แต่การจะเก็บรักษาความรักเอาไว้ให้ยั่งยืนยาวนาน ก็เป็นเรื่องที่ยากกว่า

ถ้าวันใดวันหนึ่ง คนที่เรารัก เกิดหมดรักเราขึ้นมา
หรือเขาไปรักคนอื่น
หรือเขาทิ้งเราไป
หรือมีเหตุอันใดที่ทำให้เราต้องแยกทางกัน
จะทำใจอย่างไรดีนะ...เมื่อเขาไปจากเราแล้ว

หลายคนโกรธแค้นคนที่ตัวเองเคยรัก ด่าว่า สาปแช่งเขา กล่าวโทษเขา
หลายคนเศร้าโศกเสียใจ จนแทบกินไม่ได้นอนไม่หลับ หรือไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว
หลายคนก็มีแผลใจ จะรักใครอีก ก็เกิดภาพหลอน กลัวประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย

จะมีสักกี่คนนะ ที่จะหันมาสำรวจตัวเองว่า.....
เราบกพร่องอะไรบ้างหนอ
เราผิดพลาดอะไรไปหนอ
เราทำอะไรที่ทำให้เขาต้องทิ้งเราไป
หรือมีเหตุผลอะไรที่ทำให้ต้องจากกันไปทั้งๆที่ยังรักกันอยู่....

จะมีสักกี่คนนะ ที่จะดีใจจนต้องเลี้้ยงฉลองอิสรภาพให้กับตัวเอง

และคิดว่า ดีนะ ที่เขาไปจากเราเสียได้ โดยที่เราไม่ต้องเป็นฝ่ายไล่

จะมีสักกี่คนนะ ที่จะยินดีด้วยกับความสุขของคนที่ตัวเองเคยรัก
เมื่อเขาได้พบคนใหม่ ที่เขารักได้มากกว่าที่เคยรักเรา
ที่ทำให้เขามีความสุขได้ มากกว่าที่เราเคยทำให้เขา

การรู้จักมองแต่ในแง่ดี ย่อมมีผลดีต่อจิตใจและความรู้สึกของเราเสมอ
แม้ในยามที่เจอเรื่องร้ายๆ

ทำใจเถอะนะ ถ้าเรามั่นใจว่า เราดีพอแล้ว เขาต่างหากที่โลเล หลายใจ ไม่ซื่อสัตย์
ดีแล้ว ที่เขาเป็นฝ่ายทรยศ ไม่ใช่เราที่เป็นฝ่ายชิงทำผิด ทำบาปเสียเอง

ทำใจเถอะนะ คิดเสียว่า เขาเปิดโอกาสให้เราได้พบคนใหม่ที่ดีกว่าเขาในวันข้างหน้า
คนใหม่ที่จะรักเรามากกว่าที่เขาเคยรัก เข้าใจเรามากกว่า
ทำให้เรามีความสุขมากกว่า และยอมรับเราอย่างที่เราเป็น

ถ้าหากเขาไปได้ดีมีสุข จงยินดีกับเขาด้วย
เพื่อความสุขสงบในใจของเราเอง

ถ้าหากเขาไปไม่รอด และมีความทุกข์ จงอย่าสะใจ อย่าซ้ำเติมเขา
จงสงสารและเห็นใจเขา แม้เราจะไม่อยากรับเขากลับมาอีก
ก็เพราะเจ็บแล้วต้องจำสินะ จะได้ไม่ต้องเจ็บอีกไง
แต่....การให้อภัย ก็คือ การให้ที่ยิ่งใหญ่ ไม่ใช่หรือ
คนเราย่อมผิดพลาดได้เสมอ และถ้าเขาสำนึกตัวแล้ว เราก็ควรให้อภัย

แต่ถ้าเราเป็นฝ่ายผิด ทำให้เขาต้องทิ้งเราไป
จงสำรวจตัวเอง และหาข้อผิดพลาดให้เจอ เพื่อที่เราจะไม่ผิดพลาดอีกเป็นครั้งที่สอง
เพื่อที่เราจะได้ปรับปรุงตัวเอง ให้ดีขึ้นกว่าเดิม
เผื่อว่า....บางที รักครั้งใหม่ เราจะได้ไม่ผิดพลาดในเรื่องเดิมอีก

สุขอื่นใด ยิ่งไปกว่าความรัก ไม่มี
ถ้ามีรักแล้ว จงรักษาไว้ให้ดี
ดูแลคนที่เรารัก ดูแลความรักของเราให้ดี
พยายามศึกษานิสัยใจคอกัน ปรับตัวเข้าหากัน เพื่อความเข้าใจกัน และ ยอมรับซึ่งกันและกัน

การไม่มีคู่รัก ก็ยังดีกว่า การได้คู่รักที่ไม่ดี
คู่รักที่เข้ากันไม่ได้ มีทัศนคติที่แตกต่างกันมากเกินไป ย่อมทำให้เกิดความไม่ลงรอยกัน
และมีความขัดแย้งกัน ไม่สามารถเข้าใจกันได้ ไม่สามารถยอมรับกันและกันได้
ถ้ามีคู่รักที่นำแต่ความทุกข์มาให้ การอยู่คนเดียวก็เป็นเรื่องน่าอภิรมย์กว่า

ขอให้ทุกท่านโชคดีในความรัก
ได้มีคนรักที่รักเราอย่างจริงใจ
เข้าใจเรา ยอมรับเรา และรักเราอย่างที่เราเป็น

hhuuiiza

เพราะว่าสิ่งใดๆในโลกนี้ล้วนไม่เที่ยง
:b8:

walaiporn

ขอบคุณค่ะ ที่มาร่วมแสดงความคิดเห็นมุมมองในเรื่องของความรัก

นี่ก็นำมาจากบล็อกๆหนึ่งนะคะ เรื่องเกี่ยวกับความรัก

ซึ่งถ้าคนบางคนอ่านจบแล้ว อาจจะหยุดคิดสักนิด ก่อนที่จะลงมือกระทำอะไรบางอย่างลงไป

จงปลดปล่อยตัวเอง

เช้านี้เมื่อลืมตาขึ้นมา สิ่งแรกที่กระทบความรู้สึกคือ เรื่องที่ได้คุยกับคนเมื่อคืน มันแว่บขึ้นมา

เราเฝ้าดูความคิดนั้น มีความเหมือนอยู่อย่างของผู้ชายในเรื่องความผิดหวังของความรัก คือ

เหมือนได้ตายไปแล้ว อารมณ์ความรู้สึกของผู้ชายนี่ช่างรุนแรงเสียจริงๆ เรื่องราวของเรา

เรื่องความรู้สึกของเรา ไม่ได้ขี้เล็บในเรื่องราวของเขาเลย อาจจะเป็นเพราะเรามีสมาธิหล่อเลี้ยงจิต

หรือไม่ก็เราเห็นทางนั้นแล้ว ... ยิ่งตอนนี้ ยิ่งได้ฟังเรื่องราวของเขา ทำให้เรามองเห็นอะไรบางอย่าง

ที่เรายังไม่เข้าใจ เริ่มทำให้เข้าใจมากขึ้น ทำให้เราเริ่มอยู่กับความรู้สึกที่ยังรู้สึกได้มากขึ้น

สุขทางโลกที่แท้จริงนั้นไม่มี

สุขหรือทุกข์ ทุกอย่างอยู่ที่เราคิด ทำได้ยากยิ่งนักที่จะสื่อให้คนอื่นๆเข้าใจเหมือนที่เราเข้าใจได้

สุขทางโลกน่ะมีไม่จริงหรอก ... ตัวเราเองก็ปลอบใจใครไม่เป็น ดีไม่ดีก็นั่งน้ำตาไหลตามเขาไปด้วย

( อิอิ .. โกหกเลยนิ .. รู้สึกอายเลยต้องมาแก้ข้อความ จริงๆแล้วแอบร้องไห้ตามเขาไปด้วย )

ก็มันเศร้านี่นา .. เราเป็นแต่ปลอบใจตัวเอง แล้ววิธีปลอบใจตัวเองนั้น เราก็ไม่รู้ว่าใครๆจะทำได้

เหมือนกับเราได้ไม๊ ทุกๆครั้งที่เราล้ม เวลาท้อใจ เหนื่อยใจ หดหู่ใจ ด้วยอะไรก็แล้วแต่

เราจะบอกกับตัวเองเสมอๆว่า อดทนนะ จงอดทน ล้มได้ก้ลุกได้ แล้วเราจะผ่านมันไปด้วยดี

เหมือนทุกๆครั้งที่เราผ่านมาได้ ขอเพียงให้เราอดทน แล้วสักวันเราจะอยู่กับสิ่งเหล่านี้

ได้โดยไม่รู้สึกถึงการกระทบ ผู้ชายแต่ละคนที่มีเรื่องราวผิดหวังในชีวิตเกี่ยวกับความรักที่เราได้รับฟัง

เรื่องราวจากเขาเหล่านั้นเป็นครูสอนให้กับเราอย่างดี ระหว่างชายกับหญิง เมื่อเกิดความผิดหวัง

ใครจะมีความรู้สึกรุนแรงมากกว่ากัน นำมาวัดกันไม่ได้เลย แต่ที่มีจุดเหมือนๆกันอยู่อย่างหนึ่ง

ในเรื่องของความรักก็คือ ถ้าเราได้รักใครสักคน ถ้าให้เลือกที่จะเสียใจ ระหว่างเรากับคนที่เรารัก

เราขอเลือกที่จะเป็นฝ่ายเสียใจมากกว่าเองเสียมากกว่า เพราะเราคิดว่าดีกว่าปล่อยให้เขาเสียใจ

เฮ้ออออ ... วิบากกรรมอ่ะนะ เรามองแค่นี้ ความรัก .. คือบ่วงร้อยรัด

ทำให้เกิดการก่อภพก่อชาติไม่รู้จบ ไม่ว่าจะผิดหวังหรือสมหวังก็ตาม

การกระทำทุกๆครั้งของการกระทำล้วนเป็นการก่อภพก่อชาติต่อกันไม่รู้จบ

เมื่อคิดว่าสมหวัง เอาแล้วทำบุญตักบาตรร่วมกัน อธิษฐานจิตร่วมกัน นั่นไปแล้ว

ก่อชาติใหม่ให้เกิดขึ้นแล้ว เมื่อเกิดความคิดว่าผิดหวัง เอาแล้ว ความเจ็บช้ำน้ำใจจากฝ่ายหนึ่ง

ที่กระทำกับตัวเอง แรกๆย่อมมีความคับแค้นใจ ผูกใจเจ็บด้วยความเสียใจ นั่นเท่ากับก่อภพก่อชาติใหม่

ให้เกิดขึ้นอีกแล้ว เรื่องราวของความรักไม่ว่าจะสมหวังหรือผิดหวัง มีแต่การก่อเหตุใหม่ไม่รู้จบ

พอเลิกจากคนนี้ เจอคนใหม่ ก่อภพก่อชาติใหม่อีกแล้ว

เราถึงบอกกับเขาไปเมื่อคืนว่า ในแง่ของการปฏิบัติ เมื่อถึงจุดๆหนึ่งทุกคนต้องผ่านเรื่องราวเหล่านี้

เราเองก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไรดี มันเป็นเรื่องของความรู้สึก เป็นเรื่องของรูปที่ละเอียด

ไม่ใช่การปลงอสุภะที่เป็นรูปหยาบๆแบบนั้น เรารู้สึกเห็นใจเขามากๆ เข้าใจในความรู้สึก

เข้าใจในสิ่งที่เขาได้พูดมา สักวันเราเชื่อว่า เขาจะลุกขึ้นมาใหม่และก้าวเดินต่อไปได้อย่างมั่นคง

จริงๆแล้ว เราอยากบอกกับเขาว่า ความรัก .. ไม่ว่าจะสมหวังหรือผิดหวังก็ตาม

ล้วนแต่ก่อภพก่อชาติให้เกิดขึ้นไม่รู้จักจบสิ้น ทำไมเราไม่หันมาหาความสุขที่แท้จริงกัน

ความสุขทางโลกมันเป็นเพียงแค่เราคิด เป็นเพียงความคิดของแต่ละคน แต่ความสุขทางธรรมนั้น

มันเกิดจากผลที่เราได้รับจากการปฏิบัติ ซึ่งใครๆก็มาเอาของเราไปไม่ได้อย่างเด็ดขาด

เราทิ้งเขา เขาทิ้งเรา เรารักเขา เขารักเรา ทุกอย่างอยู่ที่ความคิดทั้งนั้น

เพราะตามความเป็นจริงคือ เคยสร้างเหตุไว้อย่างไร ย่อมได้รับผลเช่นนั้น กาเมสุมิจฉาจรา

ศิลทุกข้อ เราว่าศิลข้อนี้น่ากลัวที่สุด เพราะเป็นการก่อภพก่อชาติไม่รู้จบ ตัณหา ความทะยานอยาก

ลองได้ครอบงำใครเข้าแล้ว สามารถทำให้คนๆนั้นหน้ามืดตามัวทันที

ทีนี้ข้ออ้างสารพัดก็มีตามมาเป็นขบวน หิริโอตัปปะช่างไม่มีกันเสียบ้างเลย

ตามใจแต่กิเลสของตัวเองเป็นใหญ่ จนไม่สนใจถึงผลที่จะเกิดตามมา ..

เราเคยแย่งเขามา เขาก็มาแย่งเราไป มันเหมือนสิ่งของเลยนะ ของฉัน ของเธอ ของเขา ของเรา

ถ้าเรายังไม่เข้าใจถึงเหตุและผล เราก็เหมือนตกอยู่ในวังวนนี้ไม่รู้จบ มีแต่ความทุกข์ที่บีบคั้น

หากเราเข้าใจในเหตุของการกระทำและผลที่ได้รับ เราก็จะปล่อยวางมันไปได้ในที่สุด

โดยไม่ได้จะคิดปล่อยวางแต่อย่างใด มันแค่รู้ แล้วเมื่อเกิดการกระทบตรงนั้นขึ้นมาอีก

เราก็จะอยู่กับมันได้ โดยไม่ไปรู้สึกอะไรๆกับมันอีกต่อไป

เมื่อเราคิดจะรักใครสักคน เราต้องเตรียมใจที่จะรู้จักให้อภัยต่อกันด้วย หากเราไม่รู้จักให้อภัย

คนที่ทุกข์ก็คือเรา ทุกข์เพราะไปยึด ทุกข์เพราะไปคิด ทุกข์เพราะเอาตัวเองเข้าไปข้องเกี่ยว

กับมันเอง ความรักคือบ่วงที่ร้อยรัดผูกมัดเราเอาไว้ เป็นเครื่องพันธนาการคนสองคนเอาไว้

และคนอื่นๆที่ได้มาสร้างวิบากร่วมกันด้วย จะเป็นผลดีหรือผลร้าย นั่นก็อยู่ที่เหตุที่คนสองคนได้กระทำ

ร่วมกัน และคนอื่นๆที่ได้มาสร้างเหตุร่วม ผลที่ได้รับจึงแตกต่างกันออกไป ..

ยังมีผู้คนอีกมากมายนอกจากเรา

บางทีเราคิดว่าเรื่องราวที่เราได้พบเจอนั้นมันหนักหนาสาหัสมากมาย ยังมีคนอื่นๆอีกมากมายที่เขา

อาจจะหนักหนาสาหัสยิ่งกว่าเรา น่าสงสารเขาเหล่านั้น เราน่ะยังโชคดีที่มีธรรมะหล่อเลี้ยงจิต

แต่บางคนนี่สิ คนที่ขาดที่พึ่งทางใจล่ะ คนที่ยังหาทางออกไม่ได้ล่ะ ใครที่ทุกข์ใจมากกว่ากันหนออ

ความรู้สึกของเราตอนนี้ เริ่มเข้าใจอะไรๆมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนเยอะมากๆ

เราไม่ต้องไปคิดแก้ไขอะไรเลย เดี๋ยวทุกอย่างมันมีคำตอบให้เอง เราเพียงแค่อดทน เฝ้าดู รู้ลงไป

แล้วอยู่กับสิ่งที่เกิดขึ้นเท่านั้นเอง มันอาจจะทำให้ทุรนทุราย อาจทำให้เบื่อหน่าย เพราะจะเจอแต่

สภาวะซ้ำซาก สภาวะเดิมๆ จริงๆแล้ว มันเป็นการตอกย้ำให้เรารู้ เพียงแต่เรายังไม่รู้เท่านั้นเอง

เมื่อรู้แล้วเราก็จะอยู่กับสิ่งเหล่านั้นไปได้เอง

เราต้องเรียกมันว่า " ถนนแห่งชีวิต " เพราะมันเหมือนถนนจริงๆ ถนนที่ทอดยาวออกไป

ผู้คนล้วนเดินขวักไขว่ไปมา ล้วนหาเส้นทางเดินของตัวเอง ...... ทำไมสมองของคนเราช่างจดจำ

อะไรได้มากมายยิ่งนัก แล้วทำไมเราเองจึงไม่ค่อยจะจำอะไรกับเขาบ้างเลย

ตัดใจเสียแต่วันนี้ ดีกว่าปล่อยให้ใจถลำลงไปลึกเกินไป เพราะจะทำให้ถอนตัวได้ยากยิ่งนัก

จริงๆแล้ว ความรักเป็นสิ่งสวยงาม มันสวยงามอยู่อย่างนั้น ถ้าไม่มีคำว่า " เรา "

เข้าไปเกี่ยวข้อง ทุกสรรพสิ่งมันมีของมันอย่างนั้นอยู่แล้ว เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว

แต่สภาวะที่เกิดขึ้นมาแปรปรวนแปรเปลี่ยนไป เพราะเพียงมี " เรา " เข้าไปเกี่ยวข้องเท่านั้นเอง

มาเป็น กัลยาณมิตรกันเถิด มีแต่ความเมตตา ช่วยเหลือ เอื้อเฟื้อเกื้อกูลกัน

แล้วพากันชักชวนไปในทางปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ มรรค ผล นิพพาน จะไปไหนเสีย

ไหว้พระปล่อยปลา

หลายครั้งหลายหนที่เราเจ็บปวดเพราะรัก...เพราะรักเป็นทุกข์นั้นหรือ...

หากมองให้ดี ๆ รักอาจจะไม่เป็นตัวกำหนดทุกข์นั้นได้..

แต่เป็นการคาดหวังจากฝ่ายหนึ่งมากกว่า...ลองย้อนถามตัวเองซิว่า

"ทุก ๆ ครั้งที่เราร้องไห้ เราผิดหวัง เป็นเพราะเรารักเขาหรือเป็นเพราะว่า

เขาไม่รักเรามากอย่างที่เราต้องการกันแน่"

ความรักไม่เคยทำร้ายใคร... แต่เป็นความคาดหวังจากความรักนั้นมากเกินไป...

ความรักที่เราคาดหวังมากจะย้อนกลับมาทำร้ายเราทุกครั้งที่เราคาดหวังสูงเกินไป..

ไม่มีใครในโลกที่สามารถเป็นอย่างเจ้าชาย...เจ้าหญิงในฝันของเราได้...

การเรียกร้องจากอีกฝ่ายรังแต่จะทำให้เจ็บปวดกันทั้งคู่...

เมื่อใดที่รู้สึกท้อแท้หรือหมดกำลังใจ...จากการร้องหาความรักจากผู้อื่น ...

ลองมองย้อนกลับมาที่ตัวเราเอง...

แล้วลองสร้างความรักให้เกิดขึ้นภายในของตัวเองดูบ้าง...

ไม่จำเป็นต้องเป็นฝ่ายได้รับอยู่ตลอดเวลา ...

ความรักภายในตัวของตัวเอง...ไม่ต้องใช้เงินใช้ทองซื้อมา...

หากแต่ก่อขึ้นมาง่าย ๆ ...และมีล้นเหลือมากพอที่จะแบ่งปันให้ผู้อื่น...

โดยไม่จำเป็นต้องคาดหวังจะได้สิ่งตอบแทนมา ...

เมื่อใดที่รักใครสักคน...ลองให้ความรักแก่เขาเท่าที่เราจะทำได้...

โดยไม่ต้องคาดหวังถึงสิ่งที่จะได้รับกลับมา

ไม่จำเป็นเลยที่เรียกร้องให้เขารักเราตราบเท่าเทียมที่เรารักเขา...

เพียงแค่แบ่งปันรักในใจเท่านั้น...

เราก็จะสัมผัสจากคำว่าความสุขจากความรัก...จากการให้อย่างแท้จริง

นอกจากนี้เราจะสามารถควบคุมความสุขของตัวเองให้อยู่ในมือของตัวเองได้...

ไม่จำเป็นต้องให้ความสุขของเราอยู่ในมือของคนอื่นที่แล้ว ๆ มา...

เพราะเขาเองเป็นบ่อเกิดของความรัก...

เป็นคนให้มิได้เป็นฝ่ายรับ..

และยิ่งให้มากเท่าไร...เราก็ยิ่งได้ความรักกลับคืนมากเท่านั้น...

เมื่อเราบริสุทธิ์ใจที่จะให้รักกับใครก็ตาม...อีกฝ่ายก็จะรู้สึกสบายใจที่จะให้รักแก่เรา...

โดยไม่ต้องคำนึงว่าเราต้องการอะไรตอบแทนจากเขากันแน่...

แต่สิ่งที่สำคัญที่สุด...คือ...

ความรักและการให้เป็นบ่อเกิดของความสุขได้ด้วยตัวของมันเอง ...

ไม่จำเป็นต้องใช้ใครก็ตามเป็นคนสร้างความสุขให้เราอีกแล้ว...

เพราะทั้งความรักและความสุขทั้งหมด...มันอยู่ที่เรานั่นเอง...

walaiporn

มอบให้สำหรับคนที่คิดจะมีความรัก ... บอกแล้วความรักน่ะสวยงาม ..

แต่ ... ความรัก...แม้จะสูญเสีย

การไม่ได้เป็นที่ "หนึ่ง" ในใจคนที่เรารักนั้น

ไม่ได้เป็นเรื่องที่น่าเศร้าจงยิ้มให้ความรัก และ รักต่อไปเถอะ

แม้ว่า . . . รักนั้นอาจไม่ใช่ที่หนึ่ง

จนกว่าที่เรา จะบอกกับตัวเองว่า . . .

"เราทนอีกต่อไป ไม่ได้แล้ว

เราเหนื่อยกับรัก ที่เป็นเช่นนี้เหลือเกิน"การรักใครสักคนนั้น . . .

ง่ายกว่าการตัดใจ จากใครสักคนนัก

การสบตา จากใครสักคนนั้น . . .

ย่อมมีความสุข กว่าการหลบตาใครสักคน เป็นแน่แท้

จะมีสักกี่คน ที่สามารถทำให้เรายิ้มได้ . . .

. . . อย่างสุดหัวใจ และเศร้าได้อย่างสุดหัวใจ

อย่า . . . โทษเขา ที่ไม่ได้รักเรา

อย่า . . . โทษพรหมลิขิตที่ทำให้เราเจอกัน แต่ไม่ได้ทำให้เรารักกัน

อย่า . . . โทษหัวใจตัวเองที่ไปรักเขา

อย่า . . . โทษกาลเวลาที่ทำให้เราเจอกันช้าไป

walaiporn

...บางครั้ง ความรักก็เข้ามาหาเรา เพื่อให้เราเรียนรู้ มิใช่ให้เราครอบครอง

...หน้าที่ของความรัก คือ การเดินไปมอบความรักและยืนเฉยๆ เพื่อรับมัน ไม่ใช่ดิ้นรนเพื่อให้ได้มา

...ความรัก มิใช่การเข้าไปเป็นชีวิตเขา แต่คือการเข้าไปอยู่ข้างๆชีวิตเขา

...ผู้ชายแสดงความรักด้วยการกระทำ ขณะที่ผู้หญิงอยากรู้ว่า รัก จากคำพูด

ความรัก ไม่ต้องการ แค่วันเดียว

ความรัก ไม่ต้องเกี่ยว กับวันไหน

ความรัก ไม่ต้องมี เวลาใด

ความรัก ไม่ต้องใช้ให้ใครชี้

ความรัก ไม่ต้องมี ข้อวิจารณ์

ความรัก ไม่ต้องการ การกดขี่

ความรัก ไม่ต้องให้ ใครตราตี

ความรัก ไม่ต้องมี เส้นพรมแดน

ความรัก ไม่ต้องรอ ข้อพิสูจน์

ความรัก ไม่ต้องพูด ตามแบบแผน

ความรัก ไม่ต้องการ การตอบแทน

ความรัก ไม่ต้องแค่ หัวใจคน

ความรัก ไม่ต้องการ การเป็นต่อ

ความรัก ไม่ต้องรอ ขอเหตุผล

ความรัก ไม่ต้องย้ำ ความมีจน

ความรัก ไม่ต้องทน ที่จะรัก

.................เนาวรัตน์ พงไพบูลย์..................

แล้วแต่จะให้นิยามกันเนอะ ... :b13:

จริงๆแล้วก็คือบ่วงร้อยรัดเอาไว้ในวัฏสงสาร ..

แต่โดยสสมมุติ .. ยังงัยๆ .. ความรักก็ยังคงเป็นสิ่งที่สวยงาม .. หากรู้จักที่จะรัก และรักเป็น :b4:

อิอิ .. มาให้กำลังใจกับทุกๆคนที่มีความรักค่ะ :b4:

บัวศกล

แล้วคุณ นวรัตน์ แกรักใครเป็นรึเปล่า

:b21:

dhama

ตอบดีทุกท่านเลยครับ ลงไตรลักษณ์สมบูณณ์ครับ ขอแชร์ความรักสำหรับความเห็นผมนะ คนเรามักจะรักตัวเองและความปรารถนาของตัวเองครับ

walaiporn

อ่ะให้มังกือ ..

ไหว้พระปล่อยปลา

คนๆหนึ่งจาก 6,000 ล้านคน

แล้วคุณก็หลงรักคน ๆ นั้นเข้าให้เต็มเปา
คนที่เขามีชีวิตเป็นของเขา
ซึ่งคุณก็มีชีวิตเป็นของคุณ
แต่คุณกลับเอาชีวิตของคุณไปผูกพันกับชีวิตของเขา...

-----------------------------------------------------------------------------

วันหนึ่งขณะที่ผมกำลังอ่านหนังสือ
ก็คิดถึงคนๆหนึ่งขึ้นมา
คิดไปเรื่อยเปื่อย
ตั้งแต่เห็นเธอครั้งแรกที่ไหนพบเธอครั้งแรกได้ยังไง

เข้าไปคุยกับเธอครั้งแรกเมื่อไหร่
จนสุดท้ายไปรักเธอได้อย่างไร
คุณเคยคิดว่ามันเป็นเรื่องแปลกไหม ที่คุณได้พบใครสักคนหนึ่ง

แล้วคุณก็หลงรักคน ๆ นั้นเข้าให้เต็มเปา
คนที่เขามีชีวิตเป็นของเขา
ซึ่งคุณก็มีชีวิตเป็นของคุณ

แต่คุณกลับเอาชีวิตของคุณไปผูกพันกับชีวิตของเขา
เขาจะเป็นสุข
เป็นทุกข์ คุณก็เป็นสุข เป็นทุกข์ไปกับเขาด้วย
แถมจะทุกข์มากกว่าเขาซะอีก

คนที่ไม่ใช่ญาติ
แต่คุณแคร์เขายิ่งกว่าญาติผู้ใหญ่บางคนด้วยซ้ำ

คนที่บางครั้งคุณรู้สึกว่าคุณตายแทนเขาได้
ทั้ง ๆที่ชีวิตคุณก็มีแค่ชีวิตเดียว

คนที่บางครั้งคุณรู้สึกว่าคุณอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา
ทั้ง ๆ ที่เขาก็ไม่ได้ทำมาหาเลี้ยงคุณ

แล้วก็คนๆนี้อีกนั่นแหละ
ที่ทำให้คุณนั่งคิดถึงเขาได้อย่างเป็นบ้าเป็นหลัง
ทุกๆสองนาที
ทั้ง ๆ ที่คุณไม่เคยคิดถึงคุณพ่อ
คุณแม่ของคุณได้ถี่ยิบขนาดนี้

สำหรับผม ผมคิดว่ามันแปลก คนทั้งโลกมีตั้งหกพันกว่าล้านคน

ทำไมผมถึงได้มาเจอเธอคนนี้ อาจจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญ เหมือน ๆ

กับที่ใครสักคนได้มาเจอกัน แล้วก็คบกันเป็นเพื่อน

งั้นเรามาลองคิดกันดูเล่น ๆ ว่าชีวิตนี้ตั้งแต่เกิดมา

คุณเจอคนมาแล้วกี่คน อาจจะเป็นสิบ ๆ ล้านคน
แล้วคนที่คุณได้พบ
ได้เจอ มีกี่คนที่คุณเคยพูดคุยด้วย อาจจะมีเป็นล้านๆ
มีสักกี่คนที่เป็นเพื่อนคุณ บางคนอาจจะเป็นร้อย บางคนอาจจะเป็นพัน

ขณะที่บางคนอาจจะมีแค่สิบ

(หรือยิ่งกว่านั้นบางคนทั้งชีวิตอาจจะมีเพื่อนเพียงคนเดียวหรือไม่มีเลยด้วยซ้ำ)
แล้วในบรรดาเพื่อนนับสิบ ร้อย พันของคุณ

มีกี่คนที่คุณเรียกว่าเป็นเพื่อนสนิท
จำนวนมันน้อยลงทุกที
อาจจะเหลือแค่หนึ่ง ซึ่งก็ไม่ใช่ของแปลก
แต่ถ้าใครมีเพื่อนสนิทเป็นสิบ ก็กลับเป็นของแปลกแล้ว

บางคนคิดว่าเขามีเป็นร้อย
ถ้าเขาไม่หลงตัวเองเขาก็เป็นคนที่แปลกที่สุดในโลก

แล้วในบรรดาคนที่คุณคิดว่าเป็นเพื่อนสนิทของคุณ

มีกี่คนที่คุณรู้สึกเหมือนกับที่ผมเกริ่นเอาไว้ในตอนแรก

รับรองได้ว่าไม่มี
โลกทั้งใบมีคนหกพันกว่าล้าน
ไม่มีเพื่อนคนไหนที่คุณจะมีความรู้สึกแบบนี้เลย

ทีนี้เราจะกลับมาหาคน ๆ นี้ คนเดิมที่ทำให้หัวใจคุณปั่นป่วน

คุณเริ่มรู้สึกว่าเป็นเรื่องแปลกหรือยัง ที่คุณได้มาพบมาเจอคนๆนี้

หนึ่งในหกพันล้าน แต่ยังมีเรื่องที่แปลกกว่า
ก็คน ๆนี้อีกนั่นแหละ
ที่ทำให้คุณรู้สึกมีความสุขที่ได้ดูแลเขา

(โดยที่เขาจะเต็มใจให้ดูแลหรือเปล่าก็ไม่สน)

คนที่ทำให้คุณต้องทำอะไรต่ออะไรตั้งหลายอย่าง
ที่คุณไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต
ทั้ง ๆที่เขาก็ไม่ได้มาเรียกร้องให้คุณทำ
คนที่ทำให้คุณเปลี่ยนแปลงตัวเองได้
อย่างที่ไม่เคยมีใครทำได้มาก่อน
ทั้ง ๆ ที่เขาก็ไม่ได้ขอร้องสักนิด

และที่แปลกที่สุดคุณกลับรู้สึกเจ็บปวด
ถ้าคนๆ นี้ ขอเป็น“เพื่อน”ที่ดีที่สุดของคุณ

สำหรับผม ผมได้พบกับ คน ๆนี้แล้ว ผมดีใจที่ได้ดูแลเธอ
ดีใจที่ได้ทำเพื่อเธอ
ดีใจที่ผมเปลี่ยนแปลงตัวเองได้อย่างไม่น่าเชื่อ
เธอที่ทำให้ผม
คนที่เกลียดการทำงานฝีมือทุกอย่าง
ต้องมานั่งหัดทำการฝีมือ

เธอที่ทำให้คนที่เกลียดการเรียนเป็นที่สุด จนครั้งหนึ่งคิดว่าจะไปทำนา

กลับมาตั้งใจเรียนพยายามเรียนต่อให้สูงที่สุดเพื่อคนๆนี้

และสิ่งที่ดีที่สุดก็คือ เพราะเธอคนนี้ ทำให้ผมพยายามทำความดี เป็นคนดี

ทั้ง ๆ ที่เธอไม่เคยขอร้องให้ผมทำอะไรเลย
สำหรับผม
ผมดีใจที่ผมได้พบกับเธอคนนี้
ดีใจที่ได้ยืนดูเธอมีชีวิตที่มีความสุข
โดยที่ผมไม่สนใจว่าเราไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน

ประเด็นของเรื่องนี้ ก็ไม่มีอะไร เพียงแต่ผมอยากจะบอกว่า

"ถ้าวันหนึ่งคุณได้พบกับคน ๆ นี้ของคุณ
คนที่เป็นหนึ่งในหกพันล้านสำหรับคุณ
คุณก็ควรจะดูแล คน ๆนี้ของคุณให้ดีที่สุด
ไม่ทำให้เขาหรือเธอต้องเสียใจ"

เพราะนั่นคือสิ่งที่วิเศษที่สุด
หรืออย่างน้อยก็เพื่อที่คุณจะได้ไม่ต้องมานึกเสียใจภายหลังว่า

คุณไม่น่าทำร้ายจิตใจของเขาเลย แล้วการที่คุณได้รักเขา

แม้ว่าบางครั้งจะทำให้คุณเป็นทุกข์ เสียใจแทบเป็นแทบตาย

แต่ถ้าคุณตัดความเห็นแก่ตัวของคุณทิ้ง ไม่คิดเพียงแต่จะครอบครอง

คุณนึกถึงความรักที่คุณมีให้เขา
คุณได้รู้สึกว่าวันนี้คุณรักเขาจังเลย
คุณจะชอบความรู้สึกนี้อย่างไม่น่าเชื่อ

แม้ว่าการรักเพื่อที่จะรักเพียงอย่างเดียวจะเป็นสิ่งที่ทรมานที่สุดสิ่งหนึ่ง
แต่เมื่อใดก็ตามที่คุณทำได้อย่างสนิทใจ

คุณรู้สึกว่าความสุขของการเป็นผู้ได้รัก ยิ่งกว่าความสุขของการถูกรัก

คุณก็จะเป็นคนที่โชคดีที่สุด
แล้วคุณก็จะรู้สึกว่าคุณมีความสุขมากที่สุดในชีวิต

walaiporn

ลืมหรือจำ..อันไหนช้ำกว่ากัน..

ปลายฟ้า...ค่ะ

คล้ายดั่งมีดกรีดกดจรดคมเฉือน
เลือดปริ่มเปื้อนปรี่ใจได้บาดแผล
คำตัดรอนย้อนย้ำซ้ำดวงแด
ลึกเกินแก้ความเจ็บที่เหน็บทรวง

แม้นผ่านกาลนานวันผันเวลา
บาดแผลเก่ายังตรารอยใหญ่หลวง
ภายในมีเลือดช้ำเป็นด่างดวง
กลัดหนองอยู่เต็มห้วงไม่เคยคลาย

กลายเป็นแผลเรื้อรังฝังรากลึก
ปิดผนึกไมตรีที่หลากหลาย
เปิดรอยแค้นแน่นจิตคิดไม่วาย
มองโลกร้ายหน่ายดีมีแต่ตรม

ความระแวงแต่งเติมเพิ่มความเศร้า
หยิบเรื่องเก่ามาเปรียบเทียบผสม
กลัวเรื่องใหม่ซ้ำรอยให้ระทม
เกิดกับดักอารมณ์ไม่ไว้ใจ

เริ่มเป็นคนขรึมเครียดและเสียดสี
เมื่อพาทีเรื่องเก่าก็หลั่งไหล
เข้าตัดสินปัจจุบันในทันใด
ความน้อยใจรวมพลสนทนา

รอยแผลเก่าเน่ากลางหว่างหัวใจ
คำอภัยหายลับกลับถือสา
คำเริ่มใหม่..ไม่เป็นไร..ไม่เอื้อนมา
มิตรระอาความคิดติดเรื่องเดิม

นอกจากตนไร้สุขมาปลุกปลอบ
ก็ยังชอบแผ่ทุกข์เข้ารุกเสริม
เปิดกลิ่นเหม็นแผลเก่าเข้าซ้ำเติม
สูดดมเพิ่มจนชินสิ้นหอมใจ

กี่นาทีกี่วันกี่พันครั้ง
เสียเวลากับความชังมากแค่ไหน
ปล่อยความสุขปัจจุบันให้พ้นไป
ทิ้งโอกาสเริ่มใหม่ไม่ควรเลย

โดย ดอกแก้ว

21317.ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ .. เพราะเหตุใด?

ผู้ใช้งานขณะนี้