ผมเคยได้ยินมาว่า คนที่เราไม่รู้จักกันอาจให้คำปรึกษาได้ดีกว่าคนที่รู้จักกันซะอีก ผมเลยอยากจะปรึกษาอะไรหน่อยอะครับ

คือตอนนี้ผมคบกับแฟนผมคนนึง คบมาได้ปีนึงแล้วล่ะครับ แต่มีอยู่ปัญหานึงที่ใครหลายๆคนอาจค้านเพราะเธอเป็นกระเทย

แต่ผมจะเล่าให้ฟังเรื่องของผมกับเธอ

ชีวิตการงานของผมตอนนี้ทำงานวันจันทร์-ศุกร์ พอเลิกงานเย็นวันศุกร์ผมก็ไปหาเธอที่บ้านของเธอแล้วผมก็จะกลับบ้านไปหาพ่อแม่ผมในเย็นวันเสาร์-อาทิตย์ เช้าวันจันทร์ผมก็กลับไปทำงาน

ทางบ้านแฟน พ่อแม่ญาติพี่น้องของแฟนรู้หมดว่าคบกัน และผมรู้สึกได้เลยว่าคนที่บ้านนั้นรักผมมากและผมก็รักครอบครัวของเธอมาก ซึ่งต่างกับทางบ้านผม พ่อกับแม่ผมรู้ว่าผมคบกับเธอ แต่ผมไม่แน่ใจว่าพ่อกับแม่รู้หรือเปล่าว่าเธอเป็นกระเทย แต่ในการสนทนาทางโทรศัพท์ ผมก็รู้สึกได้เช่นกันว่าแม่ผมรักเธอ เธอทำให้ผมเปลี่ยนไปมาก

เช่นจากไม่ค่อยเข้าวัดทำบุญ กลับกลายเป็นเข้าวัดทุกวันพระ วันไหนไปบ้านเธอก็มักจะไหว้พระกันเป็นประจำ แต่ทางญาติผม รู้ว่าผมมีแฟน แต่ไม่รู้อะไรเลย เพราะผมไม่เคยเล่าอะไรเกี่ยวกับเธอให้ฟังเลย แล้วเมื่อวันก่อน ผมได้ไปเยี่ยมญาติๆ แล้วยายผมพูดมาคำนึงว่า “หาแฟนก็หาให้มันดีๆ” ผมก็คิดถึงเรื่องของผมกับเธอเพราะว่าผมเป็นลูกคนเดียว ครอบครัวของผมแยกนามสกุลออกมาจากทางญาติไปใช้นามสกุลพ่อ

แล้วผมไม่มีญาติทางพ่อ ทำให้นามสกุลผมมีแค่พ่อแม่และผม ผมเลยมาคิดดูว่า พ่อแม่ผมมีผมอยู่คนเดียว แล้วถ้าผมคบกับเธอต่อไป ผมก็จะไม่มีใครสืบสกุลต่อ แล้วทางญาติๆผมจะมีใครรับได้หรือไม่ที่ผมคบกับเธอ

วันก่อนผมนอนคิดถึงเรื่องราวระหว่างที่ผมอยู่กับเธอมา1ปี มันทำให้ผมร้องไห้ เพราะเวลาผมอยู่กับเธอผมมีความสุขมาก แต่ผมกลับอายที่จะให้ใครรู้ว่าผมเป็นแฟนกับกระเทย ผมไม่เคยบอกใคร ทั้งเพื่อนทั้งพ่อแม่และญาติตัวเอง มันเลยทำให้ผมคิดว่า ผมมีความสุขจริงหรือไม่ที่คบกับเธอ

ตอนนี้ผมคิดอยู่2อย่างคือ เวลาอยู่กับครอบครัวฝั่งเธอ ผมจะมีความสุขมาก แต่เมื่อคิดจะให้เธอมาฝั่งครอบครัวผม ผมกลับอาย ไม่กล้าที่จะให้ใครรู้ ผมคิดไม่ออกเลยว่าผมควรจะตัดสินใจไปอยู่กับเธอหรือผมจะต้องเดินจากเธอไปเพื่อครอบครัวของผม

อีกอย่างนึง เธอรักผมมากและผมก็รักเธอมาก ผมคงจะเสียใจมากถ้าต้องจากเธอไป ถ้าเธอไม่เป็นกระเทย ผมจะไม่ลังเลเลยที่จะแต่งงานและอยู่กินกับเธอไปตลอดชีวิต แต่มันติดอยุ่ปัญหาเดียวนี่แหละ ที่ทำให้ผมเครียดมาจนถึงทุกวันนี้

ผมเลยอยากจะขอคำปรึกษาหน่อยครับ

ปัญหาอยู่ที่แฟน จขกท. กับคนในครอบครัวฝ่ายเรา ซึ่งยังไม่รู้ว่าแฟนเราเนี่ยไม่ใช่หญิงแท้ๆ แต่เราสองก็รักกันและเข้ากับครอบครัวเขาได้...ทำไมไม่ลองแย้มๆ ไต๋บอกยายกับพ่อแม่ล่ะ แล้วสังเกตท่าทีของท่านดู กล้าไหมล่ะ

ร่วมเป็นอีกหนึ่งเสียงสนับสนุนคะ ต้องกล้าเผชิญกับความจริง ต้องทลายกำแพงที่กั้นความรู้สึกกลัว การอาย ไปให้ได้
แล้วความรู้สึกโล่งใจก็จะมาแทนที่ การเปิดใจเป็นสิ่งดี ความรู้สึกอึดอัดก็จะหายไป วัดใจกันไปเลย ถ้าทางบ้านคุณรับได้ก็ OK แต่ถ้ารับไม่ได้ก็จะได้ไม่ต้องมาอึดอัด และอายอีกต่อไป ลองสักตั้งนะคะ ไม่ลองก็ไม่รู้ ถ้าเก็บไว้นานไปความรู้สึกดีๆ ยิ่งเพิ่มพูนไปมากกว่านี้ คุณก็จะเสียใจมากขึ้นเสียเปล่าๆคะ เอาใจช่วยคะ

ที่ใดมีรัก ที่นั่น มีผูกพันธ์ และพลัดพราก

ความผูกพันธ์ และพลัดพราก เป็นเหตุนำทุกข์มาให้

ปัญหามากมาย มาพร้อมกับความรัก

คิดจะรัก ยังไม่ทันเริ่มต้น ก็ลิ้มรสปัญหาเสียแล้ว

น่าอิจฉาจัง

ไม่กล้าแนะนำ แต่จะเล่าอะไรให้ฟังค่ะ

นานมาแล้ว มีผู้ใหญ่ท่านนึง (ท่านเป็นเกย์ไม่ใช่ไบนะคะ)
ท่านแต่งงานกับสุภาพสตรีโดยที่ไม่มีความสัมพันธ์ฉันท์สามี-ภรรยากันเลย
ท่านทั้งสองแต่งงานกันด้วยความรัก(ฉันท์เพื่อนมั้ง.. เหตุผลลึกๆ ไม่ทราบ)
แต่ที่แน่ๆ ท่านมีหน้ามีตาในวงสังคม เป็นผู้หลักผู้ใหญ่ที่ผู้คนรักใคร่นับหน้าถือตา
อยู่กันจนแก่เฒ่า ...เรื่องลูก ท่านทั้งสองแก้ปัญหาโดยขอลูกๆๆ จากญาติสนิทมาเลี้ยงดู
เป็นอย่างดี ใช้นามสกุลของท่าน....ด้วยเหตุผลที่ฟังง่ายมาก "ท่านเป็นหมัน" ค่ะ

อ่านแล้ว คงพอจะเข้าใจนะคะ

เพิ่มเติมอีกนิดนึง

จะรักใคร จงรักด้วยสติ
ความรักไม่ว่าจะด้วยสถานภาพใดก็ตาม
ย่อมปรารถนาให้อีกฝ่ายมีความสุข
ก็เช่นเีดียวกันพ่อแม่ญาติพี่น้องเพื่อนฝูง
ย่อมปรารถนาให้คุณมีความสุขกับผู้ที่คุณได้เลือกได้รักแล้ว
หากไม่อยากบอกใคร ก็เก็บเอาไว้ เพราะ ไม่มีใครอยู่กับคุณตลอดเวลาและตลอดไป
เราไม่จำเป็นต้องโกหกใคร และไม่จำเป็นต้องบอกใครๆ ไปซะหมดทุกเรื่อง
จริงมั้ยคะ

ผมขอขอบคุณทุกคนมากนะครับ

ผมว่าจะไปปรึกษากับแฟนดูแล้วจะลองไปคุยกับพ่อแม่ดู

ความลับไม่มีในโลกหรอกค่ะ (พูดจากประสบการณ์ตัวเองนะค่ะ)
ไม่รู้วันนี้ ก็ต้องรู้วันหน้า ถ้ารู้วันหลัง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกนะค่ะ

เข้าใจและเห็นใจคุณนะค่ะ....ขอให้โชคดีนะค่ะ