ดีใจค่ะที่คุณฝนพรำเริ่มทำใจได้แล้ว ต้นหญ้าก็ประสบปัญหาคล้าย ๆ กับคุณและอีกหลาย ๆ ท่าน ช่วงแรกต้นหญ้ายอมรับค่ะว่ามันเจ็บปวดมาก เสียใจ ผิดหวัง และก็ได้แต่ภาวนาว่าอยากให้เวลาเหล่านี้มันผ่านไปเร็ว ๆ จัง คุณฝนพรำคิดถูกแล้วค่ะที่หาทางออกโดยการเข้ามาในลานธรรมแห่งนี้ เพราะที่นี่มีแต่ความรักความเข้าใจให้กัน มีคำแนะนำดีๆ ให้กัน ต้นหญ้าดีขึ้นก็เพราะคำแนะนำจากพี่ ๆ น้องในลานนี้ ค่ะเวลาเท่านั้นจริง ๆ ค่ะที่จะช่วยให้ความทุกข์เบาบางไป อดทนนะคะเพื่อลูกของคุณฝนพรำค่ะ ทำบุญ สวดมนต์ แผ่เมตตาให้กับเค้า และผู้หญิงคนนั้นมาก ๆ ค่ะ แล้วอย่าลืมแผ่ให้ตัวเองด้วยนะคะ ขอให้คุณฝนพรำเข้มแข็งนะคะ

ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ ณภัทร เองก็ผ่านช่วงเวลานี้มาแล้ว ยากหน่อยแต่เชื่อว่าคุณทำได้
ท้อและทุกข์แค่ไหน ชีวิตต้องไม่อ่อนแอ ชีวิตเราเป็นของเรา อย่าเอาหัวใจของเรา
ไปผูกไว้กับปลายขาผู้อื่น ในยามท้อแท้สิ้นหวัง ขอให้นึกถึงคนที่ทุกข์ยากมากกว่าเรา
เมื่อนั้นทุกข์ของเราจะเบาบาง เพราะบางทีทุกข์ของเรายังมีความโชคดีกว่าคนอื่น
แฝงอยู่ พยายามเรียนรู้ทุกข์ เข้าใจทุกข์ แล้วอยู่กับทุกข์อย่างสุขใจ
kunyanapath@gmail.com แอดคุยกันได้ค่ะ MSN

ขอให้คุณฝนพรำเข้มแข็งได้เร็ว ๆ นะคะ
จะได้ไม่เจ็บมาก ใช้เวลาให้ผ่านไปกับลูกให้มีความสุขที่สุด
ไม่มีเขาเราก็สามารถใช้ชีวิตให้มีความสุขได้(บอกตัวเองด้วย)

คุณฝนพรำ...
การมีชีวิตเป็นการให้เราเรียนรู้ ทั้งชีวิตของเรา
และชีวิตของคนอื่น ๆ เหมือนละครค่ะ แต่โรงใหญ่
มีหลากหลายชีวิต คนเขียนบทเป็นใครไม่รู้
เราเองก็เล่นไปตามบทที่เขาวางไว้ แต่เราจะ
ไม่เล่นตามบทอย่างเดียว เราสอดแทรกบุญเข้าไปด้วย
เพื่อให้คนเขียนบท เขาเปลี่ยนใจเขียนบทให้เราเป็น
นางเอกที่มีแต่ความสุข นะ

ดีจังค่ะ ในวันแห่งความรักคุณฝนพรำก็ยังได้ไปเที่ยวไปทำบุญกับคนที่คุณฝนพรำรักที่สุดและเค้าก็รักคุณฝนพรำมากที่สุดเช่นกันค่ะ นั่นคือลูกของคุณฝนพรำเอง ขอให้คุณฝนพรำทุ่มเทความรักที่มีทั้งหมดให้กับเค้านะคะ ส่วนคนที่เค้าไม่รักเราแล้ว เค้ามีคนที่รักเค้าแล้วก็ปล่อยเค้าไปเถอะค่ะ ส่วนต้นหญ้าไม่ได้ไปไหนเลยอยู่คนเดียว ต้นหญ้าไม่มีลูกน่ะคะ ก็ดูแลสวนดูแลต้นไม้รอบ ๆ บ้าน ทิ้งเค้ารกล้างมานาน หลังจากเกิดเรื่องก็ไม่มีกะจิตกะใจดูแลเค้าเลย วันแห่งความรักก็เลยได้มีโอกาสให้ความรักกับต้นไม้รอบ ๆ บ้านน่ะคะ สู้ ๆ นะคะ เวลาเท่านั้นจะช่วยเราให้พ้นจากความทุกข์เองค่ะ อดทนนะคะ

ขออนุญาตบอกตรงๆนะคะ

คุณต้องเรียนรู้ลีลารักให้มากขึ้นค่ะ จุฬาภินันท์เชื่อว่าเพราะรักเขาจึงแต่งงานกับคุณ แต่ธรรมชาติของผู้ชายฝักใฝ่ในกามค่ะ เขาเลยเปลี่ยนคนไงค่ะ คุณตอบสนองสามีคุณอย่างที่เขาต้องการสิคะ เขาจะถนอมคุณเพราะรักคุณค่ะ

ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ...เข้มแข็ง อดทน
คุณทำดีแล้วอยู่กับลูก อยู่กับตัวเอง
รักตัวเองและลูกให้มากๆ รักคนอื่นให้น้อยลง แล้วจะทุกข์น้อยลง
หมั่นสวดมนต์ นั่งสมาธิ แผ่เมตตา ทุกวันนะคะ อย่าลืมอภัยให้เค้าด้วยนะ
ส่วนลูก ถ้าเราอยู่กับเค้า ความรักไม่ไปไหนหรอกค่ะ ลูกจะรับรู้ได้เอง
..แล้ววันที่มีเมฆฝนจะผ่านไป วันที่ท้องฟ้าสดใสก็จะผ่านมา...
..ไม่มีใครที่จะมีทุกข์ทุกวันในชีวิตหรอก เดี๋ยวมันจะผ่านไป...