[

พระอาจารย์สิม พุทฺธาจาโร
วัดถ้ำผาปล่อง
อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่

ครั้งหนึ่งมีพระอาตันตุกะไปจำพรรษาที่ถ้ำผาปล่อง
จะเป็นด้วยสำคัญผิดในความรู้ระดับปริญญาของตนเอง
หรือมีมิจฉาทิฏฐิมาแต่ไหนแต่ไรก็ไม่ทราบ
แต่ละวันหลวงพี่เลยทำความเพียร
ด้วยการวิพากษ์ วิจารณ์พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ไปเรื่อย

พระพุทธเจ้ามีจริงเรอะ? ที่สอนๆ เล่าๆ กันมาว่า
ปฏิบัติอย่างนั้นได้ผลอย่างนี้
ครูบาอาจารย์องค์นั้นเป็นอย่างนั้นอย่างนี้
อะไรทั้งหลายน่ะ..ไม่เชื่อหรอก

หลวงปู่ท่านได้ยินหรืออย่างไรก็ไม่ทราบ
วันหนึ่งลูกศิษย์ลูกหาก็ต้องสะดุ้ง
เมื่อท่านกัดฟันเทศน์เสียงเข้ม เปรี้ยงปร้างออกมาว่า

"พระพุทธเจ้าน่ะ..พระองค์เป็นบุคคลพิเศษ
คุณวิเศษของพระองค์
เกิดจากการบำเพ็ญบารมีมานับอสงไขย
เป็นคุณวิเศษเฉพาะ..ที่ความรู้ความสามารถ
ของคนธรรมดาเข้าใจไม่ได้หรอก"

ลงท้ายหลวงปู่ก็สรุปเสียงหนักแน่น

"แกไม่เชื่อก็แล้วแต่แกสิ"

"คำโบราณท่านว่า..

เสียงพระพุทธเจ้านั้นเป็นเสียงเหมือนนกการเวก
ว่าอย่างนั้น..คือว่าไพเราะที่สุด
ไม่เป็นเสียงกระแทกแดกดันเหมือนคนเรา
คือ ไม่มีความโกรธออกมาในสำเนียงเสียงภาษา

และพระวรกายของพระพุทธเจ้าก็เป็นของวิเศษ
เรียกว่า ทุกอย่าง ลูกกะตาก็เรียกว่า ตาดี
มองได้ไกล ไม่เหมือนคนเราสมัยนี้
สมัยนี้สายตาสั้น สายตายาว
สวมแว่นจึงเห็น ไม่สวมแว่นไม่เห็น
พระพุทธเจ้าอายุ ๘๐ ปี ท่านไม่ได้สวมแว่น
ไกลๆที่คนเรามองไม่เห็น พระองค์ก็มองเห็น

ตาท่านก็ดี โสตหูท่านก็ดี
คือว่า ฟังเสียงได้ชัดเจน
พระพุทธเจ้านั้นใครจะพูดยังไงท่านก็ได้ยิน
นอกจากหูธรรมดาแล้วท่านยังมีหูทิพย์
เทวดาพูดจาปราศรัยกันที่ไหน
พญาอินทร์พญาพรหมพูดจาที่ไหน
พระสงฆ์สาวกพูดจาอย่างไร
ท่านได้ยินหมด เรียกว่า หูทิพย์
หูทิพย์นั้นเรียกว่า เป็นหูพิเศษ
ไม่ออกเสียงท่านก็ฟังออก มันได้ยินอยู่ภายใน

ดังนั้น คนสมัยพระพุทธเจ้า
ได้เห็นพระพุทธเจ้าจึงพาให้ศรัทธาแก่กล้า
มีความสามารถอาจหาญ
ในการบำเพ็ญบุญบารมีต่างๆ ให้มากขึ้น
ตัวอย่างใกล้ๆ ก็คือว่า "หลวงปู่มั่น"
หรือท่านอาจารย์มั่นซึ่งเป็นอาจารย์ฝ่ายวิปัสสนากรรมฐาน"



คัดลอกเนื้อหาจาก
หนังสือ “ละอองธรรม”
สิงหาคม ๒๕๕๕. หน้า ๙๑-๙๓

ประวัติและปฏิปทา “หลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=21573

รวมคำสอน “หลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=42673