กั ล ย า ณ มิ ต ร เ ป็ น ทั้ ง ห ม ด
ข อ ง พ ร ห ม จ ร ร ย์
พระครูสันติธรรมรังษี
ประธานฝ่ายบรรพชิต กลุ่มเสขิยธรรม
มนุษย์เป็นสัตว์สังคมจะอยู่คนเดียวตามลำพังมิได้
และจะต้องพึ่งพาอาศัยกัน ไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง
ต้องได้รับความช่วยเหลือจากผู้อื่นไม่มากก็น้อย
นับตั้งแต่นาทีแรกที่เกิดออกมา
หากไม่มีคนทำคลอดให้หรือดูแลหลังคลอด ก็อาจจะไม่มีโอกาสได้ลืมตาดูโลก
หรืออาจจะเกิดมาเป็นเด็กที่ไม่แข็งแรงสมบูรณ์ได้
ต่างจากสัตว์เดรัจฉานที่สามารถช่วยตัวเองได้ ตั้งแต่ออกจากครรภ์ของแม่
ดูเหมือนว่าคนเราจะรู้สึกพอใจกับคำกล่าวที่ว่า
“มนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐกว่าสัตว์ใดๆ ในโลก”
แต่ในความเป็นจริงแล้ว
หากปราศจากการฝึกฝน อบรม พัฒนาตนเองแล้ว
ความประเสริฐของมนุษย์จะเกิดขึ้นไม่ได้เลย
ดังที่สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสไว้ว่า
“ทนฺโต เสฏฺโฐ มนุสฺเสสุ”
แปลใจความว่า
ในหมู่มนุษย์ทั้งหลาย ผู้ฝึกตนดีแล้วเป็นผู้ประเสริฐสุด
และการจะพัฒนาตนเองไปสู่ความเจริญหรือความประเสริฐได้นั้น
จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีกัลยาณมิตร
คือมีครูบาอาจารย์ มิตรสหาย หรือผู้ให้คำชี้แนะตักเตือน
ถึงกับทรงให้ความสำคัญกับกัลยาณมิตรว่าเป็นทั้งหมดของพรหมจรรย์
กล่าวคือชีวิตของคนเราจะประเสริฐได้ ก็ต้องมีกัลยาณมิตรที่ดี
เช่น พ่อแม่ ครูอาจารย์ ตักเตือนพร่ำสอน แนะนำให้รู้ ทำให้ดู อยู่ให้เห็นว่า
ชีวิตที่ดีที่ประเสริฐนั้นต้องละเว้นอะไรบ้าง
ต้องทำความดีอะไรบ้าง
ตลอดจนการเป็นแบบอย่างในการปฏิบัติตัววางตนต่อผู้อื่น ต่อสังคมอย่างไร
จึงจะเป็นที่เคารพรักยำเกรงของผู้อื่น
ในบรรดากัลยาณมิตรทั้งหลาย
พระพุทธเจ้าเป็นยอดแห่งกัลยาณมิตร
เพราะทรงสามารถทำตนให้เข้าถึงความประเสริฐสุด
คือ มีพระทัยที่สะอาดบริสุทธิ์หมดจดจากกิเลสเครื่องเศร้าหมองทั้งหลาย
มีพระปัญญาอันยิ่งใหญ่ที่ไม่มีผู้ใดเสมอเหมือน
มีพระมหากรุณาต่อสัตว์ทั้งหลายอย่างไม่มีประมาณ
แม้แก่ศัตรูผู้คิดร้ายทำลายชีวิตของพระองค์ เช่น พระเทวทัต
มีคำถามว่า ในเมื่อพระพุทธเจ้าทรงปรินิพพานไปแล้วกว่า ๒,๕๐๐ ปี
แล้วพระองค์จะเป็นกัลยาณมิตรของพวกเราในยุคปัจจุบันได้อย่างไรเล่า ?
คำตอบก็คือว่า พระพุทธองค์ทรงเฉลยไว้ว่า
“ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเรา ผู้ใดถึงธรรม ผู้นั้นถึงเรา ตถาคต”
ก็หมายความว่า ผู้ใดปฏิบัติตามหลักธรรมคำสั่งสอนของพระองค์
ด้วยการเจริญใน ไตรสิกขา คือ ศีล สมาธิ ปัญญา อย่างจริงจัง
ผู้นั้นก็ย่อมเห็นธรรมและเข้าถึงธรรมะของพระพุทธองค์อย่างแน่นอน
ขั้นหยาบขั้นละเอียด
จะเร็วหรือช้า ก็ขึ้นอยู่กับอินทรีย์บารมี
และความขยันพากเพียรของแต่ละคน
ผู้ที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบแล้วย่อมจะรู้ดีว่า
พระพุทธเจ้ายังทรงพระชนม์อยู่
หาได้ปรินิพพานหรือตายไปแล้วอย่างที่คนทั่วไปเข้าใจไม่
ที่มา: กลุ่มเสขิยธรรม
http://sekhiyadham.semsikkha.org/
ธรรมรักษาค่ะ 