“…วันที่ ๑๙ สิงหาคม ๒๔๘๙ วันนี้ถึงวันที่เราจะต้องจากไปแล้ว พอถึงเวลาก็ลงจากพระที่นั่งพร้อมกับแม่ ลาเจ้านายฝ่ายใน ณ พระที่นั่งชั้นล่างนั้นแล้ว ก็ไปยังวัดพระแก้วเพื่อนมัสการลาพระแก้วมรกตและพระภิกษุสงฆ์ ลาเจ้านายฝ่ายหน้า ลาข้าราชการทั้งไทยและฝรั่ง แล้วก็ไปขึ้นรถยนต์
พอรถแล่นออกไปได้ไม่ถึง ๒๐๐ เมตร มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาหยุดรถแล้วส่งกระป๋องให้เราคนละใบ ราชองครักษ์ไม่แน่ใจว่าจะมีอะไรอยู่ในนั้น บางทีจะเป็นลูกระเบิด เมื่อมาเปิดดูภายหลังปรากฏว่าเป็นทอฟฟี่ที่อร่อยมาก
ตามถนนผู้คนช่างมากมายเสียจริงๆ ที่ถนนราชดำเนินกลาง ราษฎรเข้ามาใกล้จนชิดรถที่เรานั่ง กลัวเหลือเกินว่าล้อรถของเราจะไปทับแข้งทับขาใครเข้าบ้าง รถแล่นฝ่าฝูงคนไปได้อย่างช้าที่สุด
ถึงวัดเบญจมบพิตร รถแล่นเร็วขึ้นได้บ้าง ตามทางที่ผ่านมา ได้ยินเสียงใครคนหนึ่งร้องขึ้นมาดังๆ ว่า “อย่าทิ้งประชาชน”
อยากจะร้องบอกเขาลงไปว่า ถ้าประชาชนไม่ทิ้งข้าพเจ้า แล้วข้าพเจ้าจะทิ้งประชาชนได้อย่างไร แต่รถวิ่งเร็วและเลยไปไกลเสียแล้ว…”
พระราชนิพนธ์บันทึกประจำวันบางส่วนของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
ระหว่างวันเสด็จฯ จากสยามสู่ประเทศสวิตเซอร์แลนด์
ตลอดระยะเวลา ๖๕ ปีแห่งการครองราชย์ ในหลวงของเราทรงครองแผ่นดินโดยธรรม เพื่อประโยชน์สุขแห่งมหาชนชาวสยามโดยแท้จริง ทรงบำเพ็ญพระราชกรณียกิจเพื่อบำบัดทุกข์บำรุงสุขของพสกนิกร ทรงมีพระราชดำริ พระราชดำรัส ชี้แนะแนวทาง ทำให้ดูเป็นตัวอย่างในปัญหาต่างๆ ที่เป็นความเดือดร้อนของแผ่นดิน แม้ในยามที่ทรงประชวรก็ยังทรงงานเพื่อประชาชนของพระองค์ตลอดระยะเวลา ๖๕ ปี แห่งการครองราชย์ ในหลวงของเราไม่เคยทอดทิ้งประชาชน เมื่อมีผู้คิดร้ายต่อสถาบัน ประชาชนจึงไม่ทอดทิ้งพระองค์เช่นกัน
โดย ASTVผู้จัดการออนไลน์ 30 มกราคม 2555 07:51 น.
