หลวงปู่แหวน สุจิณฺโณ
วัดดอยแม่ปั๋ง
อำเภอพร้าว จังหวัดเชียงใหม่
ในด้านเครื่องรางของขลังและการปลุกเสกหลวงปู่ต้องพูดอยู่เสมอว่า คนเรานี้แปลก เอาของจริงคือธรรมะให้ไม่ชอบ ไปชอบเอาวัตถุภายนอกกันเสียหมด ที่พึ่งที่ประเสริฐ คือ พระรัตนตรัย นั้นเป็นของประเสริฐอยู่แล้วแต่กลับไม่มีใครสนใจ พากันไปสนใจแต่วัตถุภายนอกซึ่งอาจกล่าวได้ว่า เมื่อคนเราไม่สามารถคุณพระรัตนตรัยมาเป็นที่พึ่งของตนได้เพราะอินทรีย์ยังอ่อน อบรมมายังไม่เข้าถึงเหตุผล แต่ถือเอาวัตถุภายนอก เช่น พระ เหรียญ ซึ่งก็เป็นรูปเหรียญ รูปแทน เป็นสัญลักษณ์ของพระพุทธเจ้านั้นก็ดีเหมือนกันถ้าผู้นั้นรู้ความหมายของวัตถุนั้นๆ
หลวงปู่ท่านให้ข้อคิดในทางธรรมะว่า วัตถุมงคลเหล่านั้นหากจะนำไปป้องกันตัว ถ้ากรรมมาตัดรอนแล้วป้องกันไม่ได้ ไม่ว่าสิ่งไหนจะไปต้านทานอำนาจของกรรมนั้นไม่มี แต่ถ้าผู้นั้นรู้ความหมายในวัตถุนั้นๆว่า เขาสร้างขึ้นมาส่วนมากเขาใช้สัญลักษณ์ของผู้ที่ทำแต่ก่อน การมีวัตถุมงคลไว้ติดตัวก็มีไว้เพื่อเป็นเครื่องเตือนสติปัญญาของตนเองไม่ให้ประมาทในการกระทำของตน ต้องทำแต่ความดีเสมอ เพราะโลกเขาบูชานับถือกันแต่คนดี เรามีของดีอยู่กับตัวก็ต้องทำแต่ความดีอย่างนี้แล้ว ก็นับได้ว่าผู้นั้นได้ประโยชน์จากวัตถุมงคลนั้นๆ
คัดเนื้อหาจากบันทึกภาพ “เป็นบุญมากได้เห็นวิดีโอหลวงปู่แหวน”
:: รวมคำสอน “หลวงปู่แหวน สุจิณฺโณ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=42686
:: ประมวลภาพ “หลวงปู่แหวน สุจิณฺโณ” วัดดอยแม่ปั๋ง
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=38&t=40776