หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
ทีนี้การกราบการไหว้นี้ถ้าพูดถึงผลอันสูงส่งแล้ว มันก็เป็นเหตุที่จะให้บุคคลผู้กราบผู้ไหว้ผู้อ่อนน้อมด้วยกายวาจาใจนั้นน่ะ ทำให้มานะทิฏฐิอันเป็นกิเลสตัวสำคัญทีเดียวลดน้อยเบาบางลงไปจากจิตใจ นี่หากว่าใครคิดสั้นๆอย่างว่านั่นน่ะ คนผู้นั้นย่อมเต็มไปด้วยทิฏฐิมานะ ทิฏฐิมานะไม่ได้อ่อนลงเลยเป็นอย่างนั้น ดังนั้นอย่าไปเข้าใจว่า การกราบการไหว้นี่นะได้ผลเพียงนิดหน่อย ถ้าเราพิจารณาให้ลึกซึ้งแล้วมันได้ผลคุ้มค่าจริงๆ นะ
เหมือนอย่างแต่ครั้งพระพุทธเจ้าเสด็จไปสู่สวนตาลหนุ่มที่ของพระเจ้าพิมพิสารนั่นแหละ เมื่อคนในกรุงจะขึ้นไปเฝ้านั้นเขาไม่เคารพกราบไหว้พระองค์ก็ไม่แสดงธรรมน่ะ เออ อย่างนี้ เพราะเขายังถือทิฏฐิมานะแข็งกระด้างอยู่ ต่อเมื่อพระองค์ทรงใช้อุบายต่างๆ ให้คนเหล่านั้นเขารู้ว่า พระองค์เป็นผู้ประเสริฐจริง เขากราบเขาไหว้เขาเคารพนับถือแล้ว ต่อจากนั้นพระองค์เจ้าจึงได้ทรงแสดงธรรม คือ อนุปุพพิกถา มีทาน ศีล แล้วก็แสดงถึงผลแห่งทานศีลนั้นพาให้ไปเกิดสวรรค์อย่างนี้แหละแล้วต่อจากนั้นก็ทรงแสดงโทษของกาม เรียกว่า แสดงธรรมให้สูงขึ้นไปโดยลำดับ แล้วก็ต่อจากนั้นก็แสดงถึงอานิสงส์ของการที่บุคคลถอนตนออกจากกาม ว่าจะเป็นผู้บรรลุถึงซึ่งวิมุติหลุดพ้นจากกิเลสตัณหา พ้นทุกข์ภัยในสงสารไปได้
นี่แหละที่พระศาสดาทรงแสดงอนุปุพพิกถาโปรดพระเจ้าพิมพิสารและบริษัทบริวารครั้งนั้นก็โดยที่คนเหล่านั้นได้เคารพนับถือพระองค์ แต่ถ้าคนเหล่านั้นไม่ยอมกราบไม่ยอมไหว้ พระองค์ก็จะไม่ทรงแสดงธรรมเลย ลองคิดดู เพราะขืนแสดงธรรมไปคนเหล่านั้นก็ไม่สามารถที่จะรู้ธรรมได้เพราะจิตใจมันแข็งกระด้าง อันนี้แหละเพราะฉะนั้นจึงเรียกว่า ความเคารพนอบน้อมนี่น่ะ มันจึงคล้ายๆ กันกับว่า เป็นบทบาทเบื้องต้นของพระพุทธศาสนาเลยทีเดียว ถ้าจะว่าไปแล้วนะ เรียกว่า พระพุทธศาสนานี่ทรงนิยมความเคารพนอบน้อมซึ่งกันและกัน อันนี้จะเป็นไปเพื่อความสุขความเจริญได้ เหมือนอย่างในมงคลสูตรนั่นแหละเป็นอย่างนั้น
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
“ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม”
:: รวมคำสอน ประวัติและปฏิปทา “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689