"ได้แค่ไหนก็เอา"
" .. "สมาธิภาวนาก็คือการสำรวมใจให้สงบ" จะสงบมากน้อยสักเท่าใดก็ตามใจ "ไม่ใช่จะให้สงบถึงฌานสมาธิสมาบัติมรรคผลนิพพานจึงจะทำ"
แท้ที่จริง "เราหัดเบื้องต้นหัดเล็ก ๆ น้อย ๆ นี่แหละ สงบได้แค่ไหนก็เอา ชั่วครู่หนึ่งก็เอา หัดทำความสงบให้ได้ ถ้าเราไม่ทำก็ไม่มีใครทำให้" นี่เป็นงานประจำชีวิตของเราทุกคนที่จะต้องประกอบและทำ
"ถ้าไม่ทำเสียก็ขาดจากการปฏิบัติคุณงามความดีในชีวิต ห้าสิบ หกสิบ เจ็ดสิบปีก็ตายทิ้งเปล่า ๆ พุทธศาสนาเลยไม่เข้าถึงจิตใจสักที" ธรรมะก็ไม่มีในตน เป็นคนเปล่าเสียจากความดีไม่มีค่าถึงจิตใจ .. "
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
