"สติกับความเพียร"
" .. "อยู่ที่ไหนขอให้มีความเพียร" คือสติติดแนบ ๆ จากนั้นก็เข้าองค์ภาวนา ใครภาวนาจุดใด "เริ่มต้นคำบริกรรมใดติดแนบ ๆ" ให้สติติดกับนั้น จิตเราจะตั้งรากฐานได้ไม่สงสัย
"ธรรมพระพุทธเจ้าสอนลงเรื่องสติ" เช่นอย่างคำบริกรรม "ก็ให้สติติดกับคำบริกรรม" ติดแนบดีเท่าไร ๆ ยิ่งเสริมฐานของจิตเราขึ้นเรื่อย ๆ "ถ้าสติขาดไม่เป็นท่านะ"
ใครอย่าเอาอะไรมาอวด ถ้าไม่มีสติแล้วไม่เป็นท่าทั้งนั้น "ขอให้ประกอบความพากเพียรด้วยความมีสติ" ความสำรวมระวังก็ไปจากสติทั้งนั้นไม่ได้ไปจากที่ไหน "ขอให้มีสติเป็นพื้นฐาน" .. "
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
