"ภาวนา คือการบังคับใจ"
" .. วิธีภาวนานั้นลำบากอยู่บ้าง "เพราะเป็นวิธีบังคับใจ" วิธีภาวนา ก็คือวิธีสังเกตุตัวเอง สังเกตุจิตที่มีอุปนิสัยหลุกหลิก ไม่อยู่เป็นสุข
"ด้วยมีสติตามระลึกรู้ความเคลื่อนไหวของจิต" โดยมีธรรมบทใดบทหนึ่งเป็นคำบริกรรม เพื่อเป็นยารักษาจิตให้ทรงตัวอยู่ได้ด้วยความสงบสุขในขณะภาวนา "ที่ให้ผลดี ก็มีอานาปานสติ คือกำหนดจิตตามลมหายใจเข้าออกด้วยคำภาวนาพุทโธ"
พยายามบังคับจิตให้อยู่กับอารมณ์แห่งธรรมบทที่ได้นำมาบริกรรมขณะภาวนา ทำอย่างนี้เสมอ "ด้วยความไม่ลดละความเพียร จิตที่เคยทำบาป หาบทุกข์อยู่เสมอ จะค่อย ๆ รู้สึกตัวและปล่อยวางไปเป็นลำดับ"
มีความสนใจหนักแน่นในหน้าที่ของตนอยู่เป็นประจำ "จิตที่สงบตัวลงเป็นสมาธิ เป็นจิตที่สงบเย็นใจมากและจำไม่ลืม" ปลุกใจให้ตื่นตัวและตื่นใจได้อย่างน่าประหลาด .. "
หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต
| ไฟล์แนป: |
|
IMG_7413.JPG [ 108.42 KiB | เปิดดู 1027 ครั้ง ] |