หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
ต.บ้านหม้อ อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
ต่อนี้ไปพึงพากันตั้งสติ
สำรวมใจของตนให้แน่วแน่
ใจนี้จะตั้งมั่นอยู่ได้ก็อาศัย "สติ" เท่านั้นแหละ
ถ้าขาดสติแล้ว จิตนี้จะตั้งมั่นอยู่ไม่ได้เลย
เพราะฉะนั้นพระพุทธเจ้าจึงตรัสว่า
"สตินี้จำต้องปรารถนาทุกเมื่อ"
มีสติแล้วก็ต้องมี "สัมปชัญญะ" คู่กัน
สติ แปลว่า "ความระลึกได้"
สัมปชัญญะ แปลว่า "ความรู้ตัว"
ถ้าขาดสัมปชัญญะแล้ว
สตินี้มันจะระลึกส่งไปข้างนอกนู้น
นอกกายนอกใจออกไปนู่น
มันจะไม่ระลึกเข้ามาหากายหาใจ
ดังนั้นต้องมีทั้งสองอย่าง
เมื่อระลึก ต้องระลึกเข้ามาหากายหาใจนี่
กายตั้งอยู่อย่างไร นั่งอยู่อย่างไร
เรามากำหนดรู้
ใจ...ตั้งอยู่อย่างไรก็มากำหนดรู้
อย่างนี้จึงเรียกว่าเป็น "ผู้มีสัมปชัญญะ"
มันก็มายากอยู่ที่ความที่ไม่รู้ตัวนี้แหละ สำคัญน่ะ
ถ้าคนเรานะ "รู้ตัว" ได้อยู่เสมอๆ แล้ว
ท่านว่าเป็น "พระอรหันต์"
ที่มา : ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนา
https://www.youtube.com/watch?v=0ESpk9vF1ew
ประวัติและปฏิปทา “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ”http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=20708
รวมคำสอนและประมวลภาพ http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689
สาธุๆๆ 