จิตใจยิ่งสะอาดมากเท่าไหร่ สมาธิหรือความตั้งมั่นของจิตก็เกิดง่ายตั้งอยู่ได้นานเท่านั้น
วิธีชำระจิตใจให้สะอาดมี 2 วิธีใหญ่ๆคือ
1.บังความสกปรกไว้ บาลีเรียก สมถะภาวนา
2.รื้อขนสิ่งสกปรกออกไปจากใจ บาลีเรียกวิปัสสนาภาวนา
การฝึกเอาสติไปมัดจิตไว้กับกรรมฐาน คำบริกรรม ลมหายใจ เปรียบเหมือนการปิดฝาถังขยะไว้ไม่ให้เห็นหรือส่งกลิ่นออกมาจากถัง
แต่การเปิดถังขยะเข้าไปเผชิญหน้ากับขยะหรือสิ่งสกปรกในถังแล้วคุ้ยโกยเอาขยะในถังออกไปทิ้งให้จนหมดนั้นเปรียบเหมืนการทำวิปัสสนาภาวนา จะได้ความเบาสบาย สะอาด สงบ ร่มเย็นกว่าการปิดถังขยะทิ้งไว้เฉยๆมากนัก
กระบวนการชำระขยะออกจากใจง่ายๆก็เพียง
"สำรวมกายใจมานิ่งรู้นิ่งสังเกตปัจจุบันอารมณ์ จนดับไปต่อหน้า โดยไร้ปฏิกิริยาตอบโต้ใดๆ"
1 อารมณ์ คือขยะ 1 ชิ้น ถ้ามีโอกาส เวลามานั่งสงบจิตนิ่งรู้นิ่งสังเกต แต่ละ 1 อารมณ์จนดับไปๆ ขยะใจก็จะลดน้อยจนหมดสิ้นในที่สุด
ภายหลังเราสามารถเช็คสอบระดับความสะอาดของจิตใจได้จากความรวดเร็ว คล่องตัว ง่ายในการเข้าสมาธิ ถ้าสะอาดมากๆแล้วนี่จะเข้าสมาธิได้ภายในไม่กี่อึดใจ สามารถรู้ลมหายใจ สัมผัสการเต้นของหัวใจ ชีพจร หรือแม้แต่ความสั่นสะเทือนภายในร่างกายได้อย่างรวดเร็วและง่ายดาย
ลองทำดูนะครับ
