พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก
ถาม : นั่งสมาธิทีไรหลับทุกที ทั้งที่ไม่เคยรู้สึกง่วง นั่งแล้วจะหลับไปเองโดยไม่ได้ง่วง รู้สึกตัวก็เมื่อสัปหงกนั่นแหละ พอลืมตาขึ้นมารู้สึกปกติไม่ได้ง่วง แต่ทำไมถึงหลับก็ไม่รู้ ควรจะแก้ไขอย่างไรดี
ตอบ : เมื่อเข้าพรรษาพระอาจารย์พาพระเณรไปทำวัตรครูบาอาจารย์ตามธรรมเนียมของพระ พระอาจารย์รูปหนึ่งเทศน์ว่าไม่ให้นั่งสมาธิ ท่านว่าสมัยพุทธกาลการนั่งสมาธิทำความเพียรไม่ค่อยมี ส่วนมากมีแต่เดินจงกรมทำความเพียร เดินจนส้นเท้าแตกทั้งนั้น นั่งจนก้นแตกไม่มี ไม่ง่วง สัปหงก นั่งหลับท่านปรับอาบัติทุกกฎ
ท่านให้เดินจงกรม “เท้าแตกเดินไม่ได้ก็ใช้เข่าเดิน เข่าแตกคลานเอา คลานไม่ได้ก็กลิ้งเอาเพราะท่านปรารภความเพียรกันจริงๆ การนั่งสมาธิเพื่อหลอกตัวเองอย่านั่งเลย ถ้าจะนั่งก็นิดหน่อย” ที่ท่านพูดนี้หมายความว่าให้ใช้อิริยาบถยืน เดิน เป็นหลัก นั่งเฉพาะช่วงที่ไม่ง่วงนอนนิดหน่อย
ปฏิปทาของอาจารย์หลวงปู่มั่นในมัชฌิมวัย ตื่นเช้าท่านก็เดินจงกรมภาวนาจนสว่าง ไปบิณฑบาตกลับมา ฉันเสร็จก็เดินจงกรม เอนกายพักนิดหน่อย ก็นั่งสมาธิต่อ ตอนเย็นๆ ถึงดึกก็เดินจงกรมภาวนา โยมก็เหมือนกันพยายามปฏิบัติอย่างนั้นแหละ ถ้าหายง่วงนอน ไม่ง่วงนอนจริงๆ จึงค่อยๆ นั่งนิดหน่อย แล้วก็ห้ามหลับตา ให้ลืมตาปฏิบัติ ลองดู
คัดลอกบางตอนมาจาก...หนังสือ “โชคดีที่ได้รู้” ภาค ๒ : สมาธินำชีวิต
โดย พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก วัดสุนันทวนาราม
รวมคำสอน “พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=38514
