พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก
ถาม : ความรู้สึกว่าจิตนิ่ง ไม่รู้สึกว่ามีร่างกายแต่เสียงยังได้ยิน ลักษณะอย่างนี้เป็นสภาวธรรมอย่างใด
ตอบ : สภาวธรรมเช่นนั้นเอง เมื่อจิตเริ่มสงบนิ่ง อย่าเพิ่งไปสนใจตั้งชื่อ อย่าเอาจริงเอาจังเปรียบเทียบกับทฤษฎีมากนัก ถึงแม้บางครั้งเราอาจจะสำรวจตรวจตราและเปรียบเทียบกับหลักธรรมต่างๆ ด้วยสติปัญญาบ้าง แต่ก็เพื่อไม่ให้หลงและเพื่อความสะดวกในการปฏิบัติต่อไปเท่านั้น ยังมีความฟุ้งซ่านภายในอยู่ จิตยังแล่นไปตามสัญญาอารมณ์ต่างๆ
ให้เราลองยกอานาปานสติขั้นที่ ๓ มาพิจารณาเทียบดู
การตามรู้ลมหายใจอย่างต่อเนื่องสมบูรณ์ในขั้นที่ ๓ นี้ ต้องมีสติสัมปชัญญะเต็มเปี่ยม มีความรู้สึกติดต่อกันตลอดสาย จิตมีอารมณ์เดียว มีสติมั่นคงเป็นสมาธิ ถ้าจะเปรียบกับการรีดผ้าก็เหมือนผ้ากับเตารีดที่สัมผัสกันอย่างพอดีๆ ตลอดสาย
ถ้าทำได้เช่นนี้ก็เรียกว่าทำได้ดีในขั้นที่ ๓ และฝึกให้ชำนาญยิ่งๆ ขึ้นไปจนกระทั่งจิตมีความคล่องแคล่วว่องไว และสามารถทำงานในวิปัสสนาได้ในที่สุด
ขณะที่กำหนดลมหายใจอยู่ เมื่อจิตวอกแวก เห็นภาพบ้าง นึกถึงคำพูดบ้าง อย่างนี้เรียกว่าฟุ้งซ่านภายใจ เพราะสัญญามารบกวนใจ เช่นนี้ให้ฝึกอานาปานสติขั้นที่ ๓ คือรู้เฉพาะลมหายใจตลอดสายไม่ให้วอกแวกไปที่อื่น
คัดลอกบางตอนมาจาก...หนังสือ “โชคดีที่ได้รู้” ภาค ๒ : สมาธินำชีวิต
โดย พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก วัดสุนันทวนาราม
รวมคำสอน “พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=38514