กราบสวัสดีท่านผู้รู้และผู้ทรงธรรมทุกท่านค่ะ วันนี้ดิฉันจะมาถามอารมณ์เกี่ยวกับสภาวะธรรม ซึ่งจริงๆแล้วดิฉันเป็นคนไม่แม่นในศัทพ์ธรรม
จึงขออนุญาตเล่าตามสภาวะที่ตัวเองเป็นน่ะค่ะ
อารมณ์ที่เกิดคือ (เท่าที่สังเกตุตัวเองได้นะค่ะ)
เนื่องจากดิฉันพิจารณาเกี่ยวกับ สภาวะธรรม ดูโลก ดูคน เป็นปกติ ซึ่งทำเป็นปกติในชีวิตประจำวัน และในการเป็นอยู่
ในชีิวิตประจำวัน ดิฉันจะเห็นสัจธรรมหลายๆข้อ ทำให้เกิดอารมณ์เบื่อหน่ายในโลก เห็นโลกเป็นที่
ที่ไม่น่าอยู่ เต็มไปด้วยบุคคลที่มีกิเลสตัณหา เห็นความพอใจและไม่พอใจของผู้คน ที่วิ่งไปตาม
กระแสของกรรม กระแสของกิเลส ดิฉันมีสภาวะอารมณ์อย่างนี้ทุกๆวัน จนเกิดความเบื่อหน่ายมาก
ถ้าจะถามว่า ทุกข์ไหม เมื่อเราสำรวจใจเราจะเห็นว่า มันไม่ได้ทุกข์เลย สังเกตุต่อว่า เรามีจิตหวั่นไหว
กับสภาวะจิตที่เกิดขึ้นไหม เมื่อสำรวจใจเราจะเห็นว่า ไม่มีความหวั่นไหวเกิดขึ้นในจิตเลย จิตมันแข็งและ
แกร่งมาก แข็งคล้ายๆจิตเป็นหินไม่รู้สึกถึงความหวั่นไหว กับความรู้สึกที่เกิดขึ้น...ปัญหาอยู่ตรงนี้หล่ะค่ะ
เหตุใดจิตเราไม่หวั่นไหวต่อสิ่งที่มากระทบ และไม่หวั่นไหว กับสภาวะธรรมที่เกิด
ขึ้นกับจิต แต่เหตุใด ดิฉันรู้สึกถึงความร้อนที่เกิดขึ้นในกลางกาย ตรงกลางหัวใจ แต่ดิฉันไม่ไ่ด้
ทุกข์นะค่ะ เฉยๆและจิตแข็งและแกร่งมาก จะเปรียบเทียบให้เห็นภาพนะค่ะ คล้ายๆคนที่รู้สึกคลื่นใส้ ถ้า
ได้อ้วกออกสักนิดอาการก็จะดีขึ้นนะค่ะ อาการแบบนี้เป็นมาหลายครั้งแล้ว และแต่ละครั้งจะเป็นนานขึ้น
เรื่อยๆ...ดิฉันคิดว่า อาการแบบนี้ ท่านผู้รู้และท่านผู้ทรงธรรมคงเคยผ่านมาบ้าง
แล้ว ดิฉันเลยอยากมาเรียนถามว่า จะบรรเทาอาการนี้อย่างไรค่ะ..ตอนนี้
ก็ได้แต่ดูอาการนี้อยู่และรู้สึกเหมือนตัวเองกระอักเลือดตลอดเวลา ซึ่งยิ่งกระอักเลือดยิ่งคิดว่าโลกนี้นั้น
ไม่น่าอยู่ ไม่มีสาระอะไรที่จะสามารถดึงให้ดิฉันอยู่ในโลกนี้ได้..จนครั้งนึง ดิฉันเคยคิดว่ามีวิธีไหนที่จะ
สามารถร่นระยะการตายของดิฉันให้ไวขึ้นได้ เพราะดิฉันเห็นว่าทางเดียวที่จะร่นระยะเวลาได้คือความ
เพียรเท่านั้น ที่จะทำให้ร่นระยะการตายของดิฉันได้ไวขึ้นได้ วันนี้อาการที่เกิดขึ้นไม่หนักเหมือนครั้งก่อน
แต่มันแจ้งแก่ใจขึ้นทุกๆวัน ว่าโลกไม่น่าอยู่ โลกเต็มไปด้วยสัญญาและมารยา_ทของสังคมและของโลก
วันนี้ดิฉันมาขอความช่วยเหลือจากท่านผู้รู้และท่านผู้ทรงธรรมอีกครั้งค่ะ ว่าอาการที่เกิดขึ้นดิฉันจะ
สามารถบรรเทาอาการนี้ไปได้อย่างไร
กราบขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ
