อย่าเห็นกงจักร เป็นดอกบัว
อย่ามี มิจฉาทิฏฐิ
มนุษย์ สัตว์ พืช มีการหายใจ เป็นธรรมดา จะหายใจเข้า หรือหายใจออก ก็เป็นธรรมดาของ มนุษย์สัตว์พืช
มนุษย์ มีความไม่เที่ยง ไม่คงที่ แห่งสังขาร เป็นธรรมดา
มนุษย์ มีความเป็นทุกข์ ภาวะที่คงอยู่ไม่ได้ เป็นธรรมดา
มนุษย์ มีความเป็นอนัตตา คือ ไม่ใช่ตนไม่ตัว เป็นธรรมดา
ลักษณะที่ให้เห็นว่าเป็นของมิใช่ตัวตน ได้แก่ ๑) เป็นของสูญ คือ เป็นเพียงการประชุมเข้าขององค์ประกอบที่เป็นส่วนย่อยๆ ทั้งหลาย ว่างเปล่าจากความเป็นสัตว์ บุคคล ตัวตน เรา เขา หรือการสมมติเป็นต่างๆ ๒) เป็นสภาพหาเจ้าของมิได้ ไม่เป็นของใครจริง ๓) ไม่อยู่ในอำนาจ ไม่เป็นไปตามความปรารถนา ไม่ขึ้นต่อการบังคับบัญชาของใครๆ ๔) เป็นสภาวธรรมอันเป็นไปตามเหตุปัจจัย ขึ้นต่อเหตุปัจจัย ไม่มีอยู่โดยลำพังตัว แต่เป็นไปโดยสัมพันธ์ อิงอาศัยกันอยู่กับสิ่งอื่นๆ ๕) โดยสภาวะของมันเอง ก็แย้งหรือค้านต่อความเป็นอัตตา มีแต่ภาวะที่ตรงข้ามกับความเป็นอัตตา
(จากพจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับพระธรรมปิฎกฯ) ลักษณะที่กล่าวไป เป็นเรื่องธรรมดา
ในเมื่อเรารู้แล้วว่า ความเป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เป็นเรื่องธรรมดา แล้วเหตุใด เราจึงมานั่งคิดนั่งพิจารณาให้เกิดความเศร้าหมองในจิตใจ โดยไม่รู้ตัว โดยหลงผิดคิดว่าจะทำให้หลุดพ้น ฉะนี้