การปฏิบัติ มันต้องลุ่มลึกตามลำดับไป ลาดเอียงไป บ่าไป เคยได้ยินไหม นี่วิธีทีถูก และไม่อันตรายการที่เราจะปฏิบัติแบบอุกฤตนั้นมันก็ได้ หลวงพ่อชาท่านก็เคยทำ หลวงพ่อสุทัศน์ท่านก็เคยทำ แต่ทั้ง 2ท่าน
ศีลท่านบริสุทธิ์มาก หลวงพ่อชา ขนาดที่เรียกว่า นั่งภาวนาอยู่หน้า เชิงตะกอน ที่พึ่งเผาศพไปเมื่อตอนหัวค่ำ ตอนดึก ก็มีคนมาเดินรอบกลด ท่านก็เอาชีวิตเข้าแลก คืออุทิศแล้วแด่พระพุทธเจ้า ท่านเล่าว่าท่านกลัวจนถึงที่สุด
แล้วดูว่ากลัวถึงที่สุดแล้วมันจะตายไหม แล้วความกลัวมันก็ดับไป
......หลวงพ่อสุทัศน์ ก็เช่นกัน ตอนฝึกปฏิบัติ อยู่กับอาจารย์แป้น ที่ป่าช้าวัดชายนา ถ้าจำไม่ผิด ท่านก็ภาวนาที่เชิงตะกอนเหมือนกัน แล้วภาวนาเสร็จ ยังใจดีไปยืนแผ่ให้วิญญาณต่างๆที่เชิงตะกอน อยู่หลายคืน จนอาจารย์แป้นรู้เข้าจึงได้ห้ามว่าเป็นการติดสินบนภูติผีอะไรทำนองนี้ ก็เลยหยุด ทีนี้ความไม่พอใจก็เกิดขึ้นกับเหล่าวิญญาณ เรื่องร้ายๆก็เกิดขึ้น แต่ด้วยบุญกุศลทั้ง2ท่านก็เอาตัวรอดมาได้
....ทีนี้เราจำเป็นต้องทำขนาดนั้นไหม คิดว่าไม่จำเป็น จำพุทธดำรัส ที่ตรัสกับพระอานนท์ได้หรือไม่ เมื่อยังไม่มีตบะ(จิตยังไม่ตั้งมั่น) หญิงสาวนี้ ไม่เห็นเสียดีกว่า ถ้าจำเป็นหรือเลี่ยงไม่ได้เห็นแล้ว ก็อยาพูดคุยด้วย ถ้าหลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆเวลาพูดคุยก็ให้มีสติกำกับ นี่เป็นวิธีที่เรียกว่าลาดไป เอียงไป ลุ่มลึกไปตามลำดับ และไม่อันตราย
....เรื่องผีเรื่องความกลัวนี้ก็เหมือนกัน เราก็ปฏิบัติในที่สับปายะไปก่อน ไม่ต้องให้มันล่อแหลม เมื่อศีลมันบริสุทธิ์ ดีแล้ว สมาธิมันก็เกิด จิตมันมีกำลัง มีความมั่นใจในบุญกุศลแล้ว อันนี้อยากขยับขยายไปทดสอบจิตดูก็ได้ เพราะเมื่อบุญกุศลมันเกิดขึ้นโดยสมบูรณ์อะไรที่มันอยู่ในภูมิที่ต่ำกว่ามนุษย์มีศีล เราก็ไม่ต้องกลัว ไม่มีใครอยากทำร้ายผู้ทรงศีลแล้ว ไม่มีใครอยากสร้างกรรมเพิ่ม และบุญกุศลก็จะรักษาเรา นอกจากกรรมแล้ว สิ่งอื่นๆก็ไม่ต้องกลัวอะไรอีก มีแต่กรรมเท่านั้น ที่มันให้ผลเวลาใดก็ทำใจยอมรับมันเสีย.....เจโตวิมุติ/
