ตอนนี้ผมกำลังปฏิบัติแนวสติปฐาน 4 อยู่อะ แล้วเกิดอุปสรรคและข้อสงสัยในการปฎิบัติขึ้นอะขอเชิญผู้รู้มาช่วยตอบทีนะครับ
1.ตอนเดินจงกรมแล้วจิตไปคิดเรื่องอื่น เราต้องหยุดเดินเพื่อกำหนดจิตและดูจิตจนว่าสิ่งที่คิดว่าจะหายไปแล้วค่อยเดินต่อหรือป่าวครับ

ไม่จำเป็นต้องหยุดเดินค่ะ ต้องหยุดคิด หรือพยายามเพ่งจิตไปเรื่องที่คิด แล้วมันก็จะหายไปค่ะ มันคือมารที่ทำให้คุณไปไม่ถึงไหน ไม่ต้องไปสนใจมันค่ะ พยายามเพ่งจิตไปที่มัน แล้วก็จะหายไปเองค่ะ

2.พอนั่งสมาธิไปนานๆแล้วมันรู้สึก ปวดขา ปวดหลังมากๆ ทำให้รู้สึกอยากลืมตามากๆ เพื่อที่จะได้หนีมันพ้นให้ เพราะว่ามันทุกเหลือเกิน (แล้วผมก็ลืมตา)

พยายามเพ่งจิตไปที่มันเหมือนกันกับข้อ 1 ค่ะ หรือนึกว่าปวดหนอ เจ็บหนอ ไปเรื่อยๆ แล้วก็จะดีขึ้นเองค่ะดิฉันลองมาหมดแล้ว ได้ผลค่ะ

3.ดูจิตตอนนั่งสมาธิใช่แบบนี้หรือปล่าว ตัวอย่าง ผมนั่งสมาธิอยู่แล้วจิตก็คิดเรื่อง อยากไปเที่ยวสวนสนุก คงจะสนุก+ตื่นเต้นดี
ผมก็พูดกับตัวเองในใจด้วยว่า อยากไปเที่ยวสวนสนุก คงจะสนุก+ตื่นเต้นดี

เช่นเดียวกันกับข้อ 1-2 ค่ะ ไม่ต้องไปสนใจมัน มันเป็นมารอุปสรรค อุปทาน ทำให้คุณลุ่มหลง ต้องพยายามนะค่ะ สักวันจะผ่านไปได้เอง พอผ่านขั้นนี้ไปคุณก็อย่าไปยึดติดขั้นต่อไป จงพยายามอย่าสนใจมันอีก เพ่งจิตไปเรื่อยๆค่ะ ยังไงก็อนุโมทนาด้วยนะค่ะ สู้ๆค่ะ อุปสรรคคือสิ่งที่เราต้องฝ่าฟันค่ะ เป็นกำลังใจให้คนที่ปฏิบัติค่ะ


ขอขอบพระคูณผู้ที่มาให้คำตอบแก่ผู้ที่เพิ่งเริ่มต้นใหม่อย่างผมทุกคนๆนะครับบบบ

ตอนนี้ผมกำลังปฏิบัติแนวสติปฐาน 4 อยู่อะ แล้วเกิดอุปสรรคและข้อสงสัยในการปฎิบัติขึ้นอะขอเชิญผู้รู้มาช่วยตอบทีนะครับ
1.ตอนเดินจงกรมแล้วจิตไปคิดเรื่องอื่น เราต้องหยุดเดินเพื่อกำหนดจิตและดูจิตจนว่าสิ่งที่คิดว่าจะหายไปแล้วค่อยเดินต่อหรือป่าวครับ
2.พอนั่งสมาธิไปนานๆแล้วมันรู้สึก ปวดขา ปวดหลังมากๆ ทำให้รู้สึกอยากลืมตามากๆ เพื่อที่จะได้หนีมันพ้นให้ เพราะว่ามันทุกเหลือเกิน (แล้วผมก็ลืมตา)
3.ดูจิตตอนนั่งสมาธิใช่แบบนี้หรือปล่าว ตัวอย่าง ผมนั่งสมาธิอยู่แล้วจิตก็คิดเรื่อง อยากไปเที่ยวสวนสนุก คงจะสนุก+ตื่นเต้นดี
ผมก็พูดกับตัวเองในใจด้วยว่า อยากไปเที่ยวสวนสนุก คงจะสนุก+ตื่นเต้นดี



ขอขอบพระคูณผู้ที่มาให้คำตอบแก่ผู้ที่เพิ่งเริ่มต้นใหม่อย่างผมทุกคนๆนะครับบบบ

ตอนนี้ผมกำลังปฏิบัติแนวสติปฐาน 4