วันหนึ่งคืนหนึ่งมีกิจที่ชอบได้ทำแล้วคือทำบุญให้ทานรักษาศีลบำเพ็ญเพียรทางจิตคือเจริญสติตามรู้ดูกายและจิตให้ถึงพร้อมในการตามดูจิตดูกายดูใจทุกๆวันที่สติตามรู้ของสติ..ครั้งหนึ่งในชีวิตที่ได้เกิดมาพบพระพุทธศาสนาแล้วได้รู้ได้เห็นได้พบครูอาจารย์..ได้ รับ คำแนะนำ สั่งสอนอบรมจิตอบรมกายและใจ..ให้อยู่กับปัจจุบันได้สนทนาธรรมได้รับความเมตตาจาก ครูอาจารย์สั่งสอนทุกครั้ง ที่ได้เข้าป่าไปปฎิบัติธรรม ที่ชายเขาแห่งนี้ ได้พบกับ ป่าที่มีเสียง นก มีกระต่ายวิ่งเล่นที่เชิงเขา และเจ้ากระรอกน้อย ที่มันหิวจะแวะมาหาอาหาร กินอยู่ที่ ต้นกระถิน น้อยใหญ่ ที่ขึ้นเรียงราย บนเขาสูงมีรังนกกระจาบให้เห็นเรียงราย ที่ต้นไม้ใหญ่ ยังมีเจ้านกเขาชาวเสียงไส มันร้องบอกเวลา ให้ทราบ อยู่ที่เชิงเขา เสียงสัตว์ ต่างๆที่ หาได้ยากในเวลานี้
เห็นได้ ด้วยตาเนื้อ..ป่าที่เป็นสถานที่ปฎิบัติธรรมเป็น ป่า วิเวก เหมาะแก่ผู้บำเพ็ญเพียร ทางจิตอย่างมาก เพราะที่นี่ไม่มี ไฟฟ้า ไม่มีน้ำประปา ไม่มี รถวิ่งผ่าน ไม่มีเสียงจากโลกภายนอกเข้ามารบกวน ผู้ภาวนาบำเพ็ญเพียร สมาธิภาวนา โลกของป่าคือ ความเงียบจากธรรมชาติ ที่มอบให้แก่ เวนัยสัตว์ ที่ต้องการ ความสันโดษ ป่าที่เงียบสงัด ผู้บำเพ็ญเพียร ก็จะได้รับ ความสงบของจิต ที่ได้อบรมสังสอนอยู่ทุกเมื่อ ที่อบรมจิตอบรมใจ ให้มันอยู่กับเนื้อ กับตัวอยู่กับ ปัจจุบัน
นั้น ก็ได้ประโยชน์ไม่น้อย ......ที่ได้มาสถานที่แห่งนี้ วันหนึ่งคืนหนึ่งที่ ได้มาบำเพ็ญเพียร ....ได้พบกับจิตดวงน้อยๆ ที่อบรมอยู่ทุกวันนั้น มันตื่นมันรู้ และสว่างทางปัญญาพอสมควร การปฎิบัติธรรม ได้ ผลพอดี กับจิต ที่ได้ สละเวลาหนีความสบาย ทางกาย ทางใจ หนีจากที่นอนนุ่มๆเข้า ป่ามานอน บนแคร่ไม้ไฝ่ หลังคามุงด้วยจาก นอนในกรด มีอุปกรณ์ ที่ให้ความสดวก เพียง เสื่อ ผืน หมอน หนึ่งใบ อบรมจิต อยู่ที่ชายเขาแห่งนี้ มาแล้ว หนึ่งเดือนกว่าๆ ผลของการปฏิบัติได้ ผลทางจิต มาพอสมควร ได้ปัญญาพอสมควรแก่ธรรมะ ที่ได้จากความเพียร ได้รับสมาธิได้อบรมกาย ให้ทรนง ในความเพียร ได้อบรมจิต ไม่ให้กลัวความ มืด มิด จาก ธรรมชาติที่เกิดขึ้นตั้งอยู่ทุกๆวัน คือเช้า สว่างเย็น มืดมิด ไปตามกาลเวลาของโลกนี้ ผลของสมาธิก้าวหน้าดี มาก นอน หลับเพียงเล็กน้อย ก็ไม่รู้สึก ง่วง เลย แปลกใจ อย่างมากจากผลของการปฏิบัติ บางครั้งนอนเพียง หนึ่งชั่วโมง แต่ตื่นขึ้นมา ร่างกายกับแข็งแรงกระ*กระเป่าอย่างน่า อัศจรรย์ใจเป็นอย่างยิ่ง เวลาที่แผ่เมตตา ให้แก่ สรรพสัตว์ นั้น พลังแห่งความเมตตาจิตที่แผ่ออกไปนั้น รู้ได้ว่า สมาธิที่แผ่ออกไปนั้น มีพลัง พอสมควร แก่จิต จริงๆ ข้าพเจ้าจึงอยาก บอกต่อแก่ ผู้ที่กำลังบำเพ็ญเพียรทางจิต ควร มี ความเพียรอย่างต่อเนื่อง เพื่อประโยชน์ ทางจิต ที่จะเกิดขึ้นและผู้ปฏิบัติเอง จะทราบได้ด้วยตน เอง เป็นแน่แท้ครับ ว่างๆจะมาเล่าต่อว่าผลของการปฏิบัติธรรมจะเจริญก้าวหน้าไปมากน้อยเพียงใดครับ ....ผมขอให้ทุกท่านที่กำลังเริ่มต้นปฏิบัติธรรมทุกท่านจงเจริญในธรรม นะครับ
| ไฟล์แนป: |
|
01511_33.jpg [ 81.32 KiB | เปิดดู 3136 ครั้ง ] |
นี่เราขอกล่าวซ้ำ 