สวัสดีค่ะ
ดิฉันมีปัญหาในการฝึกภาวนาค่ะ คือ พระอาจารย์ได้สอนให้บริกรรมโดยท่องพุทโธเร็วๆ โดยไม่ต้องจับลมหายใจ แต่ว่าเดิมดิฉันได้ปฏิบัติเองโดยเน้นการรู้สึกตามลมหายใจเป็นหลัก ทำให้เมื่อจะฝึกวิธีใหม่ มีปัญหาในการกำหนดจิตอย่างมากค่ะ คือ จะเผลอไปจับลมอยู่เกือบตลอดเวลา พอพยายามจะไม่สนใจลมโดยท่องพุทโธ ก็รู้สึกว่าหนักและเหนื่อยมาก บางขณะเกร็งจนหายใจแทบไม่ออกค่ะ
ไม่ทราบว่าอันนี้เป็นอุปสรรคปกติธรรมดาที่ดิฉันควรจะใช้ความเพียรต่อสู้ต่อไปใช่หรือมั้ยคะ และจะมีอุบายหรือวิธีที่จะช่วยให้ปฏิบัติได้สะดวกขึ้นหรือไม่
ขอบพระคุณล่วงหน้าในทุกคำแนะนำค่ะ
