กินให้อ้วน

จิตใจก็กินอาหารเช่นเดียวกับร่างกาย แถมกินตลอดเวลาไม่เคยหยุดเสียด้วย จิตมันก็จะอ้วนกันทุกคน เพียงแต่ว่า ท่านเองเอาอาหารอย่างไรให้จิตกินกันละ




สำหรับคนที่ไม่ได้ฝึกฝนธรรมปฏิบัติ ไม่เคยได้ยินพระธรรมคำสั่งสอน เขาก็จะเอาอาหารด้านซ้าย อันเป็นอาหารพิษให้แก่จิตกินตลอดเวลา จิตกินอาหารพิษ มันก็จะเป็นพิษไปด้วย

สำหรับคนที่เขาฝึกฝนธรรมปฏิบติ คนที่ได้ยินพระธรรมคำสั่งสอน เขาย่อมรู้จักอาหารที่ดีมีประโยชน์แก่จิต อันเป็นอาหารทางด้านขวาให้แก่จิตกิน

เมื่อท่านฝึกฝนอยู่ในรูปแบบอย่างถูกต้อง จิตมีสัมปชัญญะ มีสติ จิตย่อมกินอาหารดีมีประโยชน์ จิตก็จะผ่องใสมากขึ้น เปรียบทางโลก ก็เหมือนเอาน้ำดี น้ำสอาด ไล่น้ำเสีย ไล่น้ำโสโครก

สำหรับคนที่ไม่รู้จัก วัน ๆ จิตกินแต่กิเลส กินแต่ความฟุ่งซ่านที่เกิดขึ้น จิตย่อมขุ่นมัว มืดบอด เป็นพิษอยู่อย่างนั้น

การให้จิตได้กินของดี มีประโยชน์ จิตย่อมผ่องใส จิตมีกำลังมากขึ้น และเกิดความตั้งมั่นมากขึ้น

บทความนี้ มีจุดมุ่งหมายถึงใครบางคน ที่ยังไม่เข้าใจดีนักในการปฏิบัติ
เมื่ออยู่ในที่ทำงาน ก็ฟุ่งซ่านไปตามกระแสโลก ในวันหยุดก็ลงมือปฏิบัติ แต่ไม่ก้าวหน้า นี่เป็นเพราะ จิตกินอาหารขยะมากกว่าอาหารดี จิตจะมีคุณภาพได้อย่างไร

การเป็นฆราวาส ต้องทำงาน ต้องหาเลี้ยงชีพ ย่อมหนีไม่พ้นเรื่องทางโลก แต่เราก็ต้องรู้จักให้จิตกินอาหารทีดีด้วยในขณะทำงาน หลีกเลี่ยงการเม้าท์แตก ไร้สาระในช่วงพักเที่ยง เมื่อพบกับความผิดหวังในการงาน ก็ต้องรู้จักหยุดจิตใจทีผิดหวังนั้นโดยเร็วที่สุดด้วยการทำสมถะ เมื่อมีเวลาว่างในระหว่างวัน ก็ควรฝึกฝนสัมมาสติ สัมมาสมาธิ ตามเวลาที่เหมาะสม ด้วยรูปแบบที่เหมาะสม ไม่เป็นที่สังเกตของคนอื่น ๆในที่ทำงาน ซึ่งเทคนิคเหล่านี้ ท่านต้องค้นหาเอาเองตามความเหมาะสมของท่าน ผู้เขียนช่วยท่านได้เพียงการแนะนำ

ถ้าท่านฝึกฝนได้ดี มันจะเปลี่ยนนิสัยของท่านเอง โดยที่จิตจะกินอาหารดีเอง และ อาหารเสียก็เกิดน้อยลง อันเป็นไปโดยอัตโนมัติ

เมื่อท่านเพียงเข้าใจ วางตัวเหมาะสม การเป็นฆราวาสก็ไม่อาจปิดกั้นการรู้แจ้งของท่านได้เลย..