ขอสร้างความเข้าใจเกี่ยวกับองค์หลวงตามหาบัว
...ด้วยได้มีผู้กล่าวล่วงเกินจาบจ้วงองค์ท่านพระอาจารย์มหาบัว แห่งวัดป่าบ้านตาด จังหวัดอุดรธานี...
...ด้วยเจตนาหรือไม่เจตนาก็ตาม...จิตท่านเป็นธรรมที่พ้นฐานะที่จะรับบุญ-บาป...คำติ-ชมแล้ว...
...จิตพระอรหันต์เหมือนน้ำหยดลงบนใบบัวแล้วไม่ซึมถูกใบบัว...แล้วล่วงหล่นตกไป...ฉันใดก็ฉันนั้น...
...กรรมที่ดีหรือไม่ดีที่บุคคลกระทำต่อองค์พระหลวงตา...ย่อมส่งผลกลับคืนไปหาผู้ที่กระทำทั้งหมด...
...หลวงตาท่านเกิดวันที่ 12 สิงหาคม 2456 บวชตอนอายุ 20 ปี 9 เดือน เรียนปริยัตเป็นเวลา 7 ปี
...เรียนด้วยปฏิบัติด้วย (ได้คำแนะนำภาวนาพุทโธจนจิตรวมครั้งแรกที่วัดโยธานิมิตร อ.เมือง จ.อดรธานี
ท่านเคยจิตรวมถึง 3 หน)...เวลาเรียนไปก็สงสัยไปว่านิพพานมีจริงๆมั๊ยน๊า...ท่านตั้งปณิธานว่าเรียน...
...ปริยัติได้ถึงเปรียญธรรม 3 แล้วจะออกปฏิบัติแล้วแสวงหาครูอาจารย์ที่รู้จริงจะเป็นพระหรือโยม...
...ท่านจะลงใจ...เมื่อได้พบพ่อแม่ครูอาจารย์มั่นก็ลงใจ...สิ่งแรกที่พระอาจารย์มั่นสอนคือ...
...ท่านมหาบัวก็เรียนมาถึงมหา...อย่าว่าเราประมาทธรรมพระพุทธเจ้าเลย...ให้วางปริยัติไว้ก่อน...
...ให้ปฏิบัติ...เมื่อได้รู้ธรรมจากการปฏิบัติเมื่อใด...เมื่อนั้นปริยัติ+ปฏิบัติ...ก็จะกลายเป็นปฏิเวธ...
...จึงเป็นที่มาของการอบรมลูกศิษย์เรื่องไม่ให้ยึดติดตำรา...ผู้ตั้งกระทู้เน้นข้อความทำให้มีผู้เข้าใจผิด
อ้างคำพูด:
จากกระทู้...http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=2&t=25613
ปัญญาอบรมสมาธิ (ภาคสมาธิ) โดยหลงตามหาบัว
ผู้ต้องการอบรมใจให้เป็นไปเพื่อความฉลาด รู้เท่าทันกลมายาของกิเลส
อย่ายึดปริยัติจนเกิดกิเลส แต่ก็อย่าปล่อยวางปริยัติจนเลยศาสดา
ผิดพระประสงค์ของพระพุทธเจ้า ทั้งสองนัย
ปัญญาอบรมสมาธิ (ภาคสมาธิ) โดยหลงตามหาบัว
ผู้ต้องการอบรมใจให้เป็นไปเพื่อความฉลาด รู้เท่าทันกลมายาของกิเลส
อย่ายึดปริยัติจนเกิดกิเลส แต่ก็อย่าปล่อยวางปริยัติจนเลยศาสดา
ผิดพระประสงค์ของพระพุทธเจ้า ทั้งสองนัย
...ขอให้พิจารณาในสิ่งที่ท่านสอนว่าพื้นฐานที่ท่านปลูกฝังมีที่มาอย่างไรก่อนสรุปกันผิดๆ...
...และการที่พระอาจารย์มหาบัวท่านเปิดให้โลกได้รู้ว่าท่านบรรลุธรรมแล้ว...ท่านมีเหตุผล...
...ท่านตรวจดูแล้วว่า...เมื่อยามบ้านเมืองคับขันไม่มีผู้ใดที่จะช่วยได้มีท่านองค์เดียวเท่านั้น...
...การบริจาคทองคำต้องทำด้วยความบริสุทธิ์ใจ...ท่านเห็นว่าได้ช่วยชาติและประกาศธรรมด้วย...
...กว่า5ปีที่ออกวิทยุเสียงธรรมมา...ข้าพเจ้าเป็นผู้หนึ่งที่นับถือศาสนาพุทธโดยไม่เคยปฏิบัติสมาธิ...
...เข้าไม่ถึงหลักธรรม...ไม่มีหลักใจที่มั่นคง...ต่อเมื่อได้ฟังเสียงธรรมเหล่านั้นธรรมจึงเข้าสู่ใจ...
...จนนำมาปฏิบัติได้รู้ธรรม...ข้าพเจ้าไม่ได้เรียนธรรมจากตำรพระไตรปิฎก...เรียนจากฟังเทศน์...
...พิจารณาไตร่ตรองได้สุตมยปัญญา...จินตามยปัญญา...และนำมาสู่ปฏิบัติจนได้ภาวนามยปัญญา...
...เมื่อปฏิบัติก็ได้ธรรมของจริง...หายสงสัยทั้งที่ไม่ได้เรียนปริยัติแต่อย่างใด...ข้าพเจ้าเห็นธรรม...
...ข้าพเจ้าเห็นตถาคตว่าเป็นผู้เช่นใด...และข้าพเจ้าก็เห็นว่าองค์ท่านหลวงตามหาบัวเป็นเช่นใดเช่นกัน
...โปรดทำความเข้าใจธรรมะให้มากขึ้น...เพราะการปฏิบัติธรรมะคือการปฏิบัติตนเองให้ดีพร้อมเสมอ...
...หากท่านยังเป็นผู้ที่เพียรเพ่งโทษผู้อื่นไม่ว่าด้วยกาย วาจา ใจ...ท่านก็ยังไม่เป็นคนดีอย่างพระอรหันต์
