เพิ่งได้มาหัดนั่งสมาธิแบบวิปัสนาแบบจริงจังไม่นานนี้ค่ะ (ปกตินั่งแบบสมถะ ภาวนาพุทโธ กับอานาปานสติค่ะ)
แล้ววันแรกก็มีอาการเกิดขึ้นไม่เหมือนตอนที่นั่งแบบสมถะคือ อาการง่วงค่ะ ง่วงมากๆๆๆๆ ไม่เคยง่วงขนาดนี้มาก่อน แต่ก็ฝืนไว้ตลอด
ซึ่งนั่งแบบสมถะไม่เคยมีอาการง่วงนอนเลย และนั่งได้นานๆเกินครึ่งชั่วโมง - ชั่วโมง
แต่พอผ่านวันแรกไป ก็นั่งแบบวิปัสนาได้โดยไม่ง่วงอีก และจะมีอาการคือ คล้ายๆโดนกระตุก(แรงๆ) เวลาจิตเราฟุ้งซ่านไปเรื่องอื่น
ตัวอย่างเช่น ขณะนั่งหลับตา ภาวนาพอง-ยุบไป พอจิตเริ่มออกไปเที่ยวเรื่องอื่นนอกจากพอง-ยุบ จะรู้สึกว่าตัวโอนเอนไปข้างหน้าหรือข้างหลังนิดนึงทันที(บางทีก็เอนมาก) พอเอนปุ๊บเราก็จะรู้ว่าตัวเอน ร่างกายมันก็จะกระตุก(คล้ายๆกระชาก)ตัวเองแรงๆให้กลับมาตั้งตรงที่เก่าทันทีแรงจนสะดุ้งบ่อยๆ ซึ่งอาการเอนและกระชากกลับนี้มันจะเกิดขึ้นแค่เสี้ยววินาทีค่ะ วันแรกไม่ทราบ แปลกใจว่าทำไมตัวเอน เพราะปกตินั่งสมาธิพุทโธมาไม่เคยตัวโอนเอนลักษณะนี้เลย วันแรกคิดว่าเป็นเพราะเราง่วงนอนรึเปล่า แต่พอวันต่อๆมาขณะนั่งสมาธิก็พิจารณาอาการดู อาการนี้จะเกิดตอนเราฟุ้งไปเรื่องอื่นค่ะ ไม่ใช่ตัวเอนเพราะง่วงนอน คล้ายๆกับโดนกระตุกแรงๆให้รู้ตัว และกลับมาภาวนาพองยุบอย่างเดิม
ซึ่งเพื่อนที่เพิ่งหัดวิปัสนาพร้อมๆกัน ก็มีอาการนี้เหมือนกัน อยากทราบว่าอาการนี้คืออะไรคะ ใช่ตัวสติรึเปล่า เพราะนั่งแบบสมถะไม่เคยเป็น (ปล.นั่งสมถะมาหลายปีค่ะ) แล้วมันดีหรือไม่ดีคะ
ขอบพระคุณค่ะ
