ปั ญ ญ า อ บ ร ม ใ จ
พระอาจารย์ทูล ขิปฺปปญฺโญ
วัดป่าบ้านค้อ ต.เขือน้ำ อ.บ้านผือ จ.อุดรธานี
เฉพาะศาสนาพุทธที่พวกเรามีความเคารพเชื่อถือ
พวกเราก็มีความเชื่อมั่นในพระพุทธเจ้า
ผู้เป็นเจ้าของเริ่มต้นในการประกาศธรรม
ว่าเป็นคำสอนที่มีเหตุมีผลที่เชื่อถือได้ในโลก จึงยอมรับว่า
พุทธัง สรณัง คัจฉามิ ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ ได้อย่างสนิทใจ
หรือพระสงฆ์ที่เป็นองค์ทายาทของพระศาสดา
ที่พวกเราให้ความเคารพกราบไหว้บูชา
พวกเราก็มีความมั่นใจว่า สังฆัง สรณัง คัจฉามิ
ท่านเป็นผู้ปฏิบัติดี เป็นผู้ปฏิบัติตรง
เป็นผู้ปฏิบัติเพื่อรู้แจ้งในพระธรรม เป็นผู้ปฏิบัติชอบยิ่ง
เป็นผู้ละอาสวะกิเลสตัณหาให้หมดไป
ในครั้งพุทธกาลพระสงฆ์จึงได้รับมอบหมายจากพระพุทธเจ้า
ไปเผยแผ่พระธรรมคำสอนของพระศาสดาเข้าสู่ประชาชน
มีผู้ได้บรรลุมรรคผลนิพพานเป็นจำนวนมาก
มาถึงยุคนี้สมัยนี้พระพุทธศาสนาล่วงเลยมาแล้วสองพันห้าร้อยกว่าปี
ก็ยังมีพระสงฆ์ทำหน้าที่เผยแผ่ธรรม
มีเจตนาดีที่ได้ทำการศึกษาที่อย่างดียิ่ง
บางองค์ก็ได้ศึกษาธรรมะมาดี
ตีความหมายในพระธรรมได้อย่างถูกต้อง
ชัดเจนและแตกฉาน บางองค์ก็ยังไม่โปร่งใสเท่าที่ควร
อาจจะตีความหมายในธรรมผิดพลาดไปได้
แต่ก็นำไปอบรมสั่งสอนให้แก่บุคคลทั่วไป
อาจทำให้เกิดความเห็นผิดได้
ในยุคนี้สมัยนี้ก็จำเป็นจะต้องเลือกพระ เลือกบุคคลอยู่นั่นเอง
การเลือกพระ เลือกบุคคลผู้ให้ธรรมะจึงเป็นสิ่งที่เลือกยาก
เพราะไม่มีองค์ใดประกาศว่า แนวทางของเรานี้ผิด
มีแต่ประกาศว่า ถูกต้องตรงต่อมรรคผลนิพพานด้วยกันทั้งนั้น
ดังนั้นการเลือกผู้นำจึงทำให้เกิดความสับสน
ถ้าหากการปฏิบัติตรงต่อมรรคผลเหมือนกัน
แต่ทำไมอุบายการปฏิบัติจึงไม่เหมือนกัน
ส่วนอุบายการทำสมาธิที่มีอุบายแตกต่างกันนั้นไม่สำคัญ
เพราะมีจุดมุ่งหมายอย่างเดียวกันนั้น คือความสงบ
ส่วนอุบายในการเจริญวิปัสสนาจะมีความแตกต่างกันอย่างมากทีเดียว
ถ้าเป็นไปในลักษณะนี้
จะไปโทษว่าใครผิดใครถูกจึงไม่ควรอย่างยิ่ง
ให้เป็นไปในลักษณะฝูงโคที่กำลังแสวงหาหัวหน้าโค
ดังได้อธิบายไว้ในเชิงเปรียบเปรียบก็แล้วกัน
ถ้าฝูงโคได้หัวหน้าโคที่ดีก็โชคดีไป
ถ้าฝูงโคได้หัวหน้าโคตัวปลอมก็โชคร้ายไป
เป็นลักษณะตัวใครตัวมันช่วยไม่ได้
แต่ถึงอย่างไรก็ต้องเลือกบุคคลอยู่นั่นเอง
เพราะการเลือกบุคคลนี้เป็นจุดเริ่มต้น
ถ้าเลือกผิดถึงจะมีศรัทธาเชื่อมั่นว่าถูกก็ยังผิดอยู่นั่นเอง
ฉะนั้นการเลือกในสิ่งใดถ้าไม่เข้าใจในเหตุผลที่ดีแล้ว
โอกาสเลือกผิดมีสูง
เพราะในยุคนี้อยู่ในช่วงปลายพระพุทธศาสนา
อะไรก็เกิดขึ้นได้
ถึงอย่างไรก็จะเลือกให้ถึงที่สุด
อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดก็ต้องรับผิดชอบให้ด้วยตัวมันเอง
ศรัทธาความเชื่อนี้เองจึงเป็นต้นเหตุให้เลือก
ถ้าเป็น ศรัทธาวิปปยุต
เป็นความเชื่อของผู้มีศรัทธาที่งมงาย
ไม่มีการวิจัยวิเคราะห์พิจารณาอะไรเลย
เห็นผู้อื่นเชื่อก็เชื่อตามเขาไปเท่านั้น
ถ้าเป็นผู้มี ศรัทธาญาณสัมปยุต
ผู้นั้นจะเชื่อด้วยเหตุผลด้วย
สติปัญญาของตัวเองก่อนจึงตัดสินใจเชื่อในภายหลัง
(มีต่อ)
