ลูกจงจำไว้ว่า การให้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ การให้อภัย
การรับที่สมควรอย่างยิ่ง คือ การรับธรรมะแล้วนำมาปฏิบัติ



ลูกจงจำไว้ว่า ความทุกข์นั้นกลัวรอยยิ้ม
เพียงลูกยิ้มเพียงเล็กน้อย ความทุกข์ก็จะหายไป
แล้วลูกรู้ไหมว่า ความทุกข์นั้นชอบอะไร...
ความทุกข์ชอบคนที่มองโลกในแง่ร้าย



ลูกรัก...เมื่อจะทำสิ่งใด คิดให้นานๆ เมื่อคิดดีแล้ว...ต้องทำทันที
จำไว้ว่า เวลาและวารี ไม่เคยคอยใคร



ลูกจงเลือกคบเพื่อนที่เป็นเพื่อนแท้
เพื่อนแท้จักไม่โกหก จักไม่หลอกเรา
และไม่แนะนำในสิ่งที่นำความเดือดร้อนแก่เรา

เพื่อนแท้...สังเกตง่าย คือ
มีความเมตตาต่อผู้อื่น แนะนำในสิ่งที่ดีๆ แก่เรา
มีศีล และชอบช่วยเหลือผู้อื่น



อันเพื่อนดีมีหนึ่งถึงจะน้อย
ดีกว่าร้อยเพื่อนคิดริษยา
เหมือนหนึ่งเกลือค่าน้อยด้อยราคา
ยังดีกว่าน้ำเค็มเต็มทะเล



บุญคุณที่ผู้อื่นมอบให้ ลูกต้องทดแทน
ความคับแค้นใจเราต้องให้อภัย
อย่าโกรธแค้นเมื่อใครทำให้เราเป็นทุกข์
คิดเสียว่า “...เป็นเช่นนั้นเอง”



ลูกรัก...ความเมตตาพาให้สุขใจ ขอให้ลูกเมตตาผู้อื่นให้มาก
เพราะ...
..ความเมตตาพาให้อุ่นใจ
..ความเมตตาพาให้เย็นใจ
..ความเมตตาพาให้หน้าสดใส
..ความเมตตาไล่เสนียดจัญไร
..ความเมตตาควรจะมาก่อนสิ่งใด
..ความเมตตาไซร้...ทำให้อายุยืนและเป็นสุข



การพูดให้คนอื่นเสียใจเป็นสิ่งไม่ดี การโกรธคนอื่นเป็นสิ่งไม่ดี
การใช้วาจาหยาบคายกับผู้อื่นเป็นสิ่งไม่ดี

เรามาทำสิ่งที่ดีดีกันจักดีกว่า โลกจะสดใสขึ้นมาก
ทุกคนก็สบายใจ...คนสบายใจที่สุด คือ ตัวลูกเอง



ลูกหญิงของพ่อ...ควรมีมารยาทอันงดงาม
ควรมีวาจาอันอ่อนหวาน
พูดจาให้คนสมานสามัคคี อย่าพูดให้คนแตกแยกกัน
อย่าว่าผู้อื่นลับหลัง และอย่าประจานเขา

ชมผู้อื่นทั้งต่อหน้าและลับหลัง
สอนผู้อื่นเมื่ออยู่กันสองต่อสอง เรียนหนังสือให้ดีที่สุด
ทำงานอย่างตั้งใจให้สำเร็จเรียบร้อย



ลูกจ๋า...
จงอย่าประพฤติตนเป็นคนอวดมั่งมี
ชีวิตของเราดำรงอยู่ได้ไม่ใช่เพราะมั่งมี
แต่เราดำรงชีวิตอยู่อย่างปกติสุข เพราะ
..มีความอดทน ซื่อสัตย์ มัธยัสถ์ ขยัน ถ่อมตน เป็นคนกตัญญู...



ลูกจงอย่าทำให้ใครโกรธ ลูกจงอย่าโกรธใครง่ายๆ
อย่าให้เป็นผู้สุขยาก ทุกข์ง่าย
แต่ให้เป็นผู้ทุกข์ยากและ...สุขง่าย



สวยกายไม่น่ารักเท่ากับสวยใจ
สวยกายไม่เท่าใดก็เน่า
สวยใจ...ไม่มีวันตาย...สวยตลอดไปไม่ว่าตายหรือเป็น



นกบินจากไปไม่ทิ้งรอยเท้าไว้ในอากาศฉันใด
ผู้ทำดีจริง ไม่ปรารถนาสิ่งตอบแทนฉันนั้น
เมื่อให้สิ่งใดแก่ผู้อื่นแล้วอย่าคิดทวงบุญคุณ



รู้น้อยก็จักฉิบหาย เชื่อง่ายก็จักวิบัติ



คัดลอกจาก...สมุดบันทึกชุด “บันทึกถึงลูกหญิง”
จัดพิมพ์โดย ธรรมสภา (ไม่ระบุปีที่พิมพ์)

คบคนพาล พาลพาไปหาผิด
คบบัณฑิต บัณฑิตพาไปหาผล
คบคนชั่วจะพาตัวให้อับจน
จะคบคนควรเลือกไว้ให้ดีดี



จะอยู่โลกนี้ได้อย่างมีความสุขด้วย...
เมตตา...ให้ความรักและปรารถนาดีต่อเพื่อน
กรุณา...ช่วยเหลือเพื่อไม่หวังสิ่งตอบแทน
มุทิตา...พลอยยืนดีเมื่อผู้อื่นทำดี
อุเบกขา...คือ อยู่เฉยๆ เมื่อเกิดการทะเลาะ
หรือทำลายกันและกัน
เราอย่าไปยุ่งหรือยุยงให้เขาทะเลาะกัน



ถ้าทำทุกอย่างด้วยความสุจริต..หวังดีแก่ผู้อื่นแล้ว
ความทุกข์ก็จักไม่มาเยือน
ถ้ามาเยือนก็น้อยมาก



"ความอยาก"
เป็นความรูั้้สึกที่เกิดขึ้นเป็นครั้งคราว
ความอยากให้เป็นทุกข์
ถ้าอยากมาก ก็ทุกข์มาก
ถ้าอยากน้อย ก็ทุกข์น้อย
ถ้าไม่อยาก ก็ไม่ทุกข์
ถ้าอยากอย่างถูกต้องก็ไม่เป็นทุกข์
อยากได้อะไรให้ใจเย็นๆ คิดให้ดีๆ