ธรรมชาติของพ่อแม่ทุกคน..ย่อมรักลูก
แต่ความรักที่ไม่ถูกต้อง..ก็สร้างปัญหาได้มากมาย
เด็กทุกคนที่เกิดมา..ย่อมต้องการการดูแลเอาใจใส่
วัฒนธรรมการเลื้ยงลูก..จึงเป็นจุดเริ่มต้น..ของการเรียนรู้
เป็นจุดที่ปลูกฝังพฤติกรรม..ทั้งด้านดี..และด้านเสีย
เป็นจุดเริ่มต้น..ของพฤติกรรมรักการศึกษา..โดยธรรมชาติ
วัฒนธรรมการเลี้ยงลูก..ที่ไม่ถูกต้อง..ที่ไม่ได้รับการแก้ไข
ก็เป็นปัญหาสำคัญของการศึกษา..ของการพัฒนาคนดี..ให้กับสังคม
ความสามารถในการรับรู้ (Input)..และการแสดงออก (Output)
ธรรมชาติของการเรียนรู้ (Learning)..ของมนุษย์นั้น..มี 2 ด้าน
1. การรับรู้ (Input)..เป็นสัญชาตญาน..ของประสาทสัมผัส (Sense)
ประสาทสัมผัส (Sense)..ของเด็กผู้หญิง..ก็จะดีกว่าเด็กผู้ชาย..โดยธรรมชาติ
เพราะฉะนั้นเด็กผู้หญิง..ก็จะสามารถปลูกฝัง..พฤติกรรมรักการศึกษา
ได้โดยวิธีการอบรมสั่งสอน (Teaching)..เพราะการมีประสาทสัมผัสที่ดี
2. การแสดงออก (Output)..เด็กผู้ชายจะมีความแข็งแรง (Power)
แต่ความสามารถของประสาทสัมผัส (Sense)..จะต่ำกว่า..เด็กผู้หญิง
การปลูกฝัง..พฤติกรรมรักการศึกษา..ควรใช้การฝึกฝน (Learning by Doing)
แม้ว่าสัญชาตญานทางเพศ..ของเด็กผู้หญิง..และเด็กผู้ชายจะต่างกัน
แต่การปลูกฝัง..พฤติกรรมรักการศึกษา..ก็ต้องใช้ทั้ง 2 วิธี..ตามความเหมาะสม
ความไม่รู้..ไม่เข้าใจ..ไม่สนใจปัญหาการเลี้ยงลูก..ในประเทศด้อยพัฒนา
ทำให้เข้าใจว่า..ภาระของการเลี้ยงลูกนั้น..เป็นหน้าที่ของผู้หญิงฝ่ายเดียว
แต่การปลูกฝัง..พฤติกรรมรักการศึกษา..โดยวิธีการฝึกฝน (Learning by Doing)
ต้องใช้เวลา..ต้องใช้ประสบการณ์..และที่สำคัญ..ควรเป็นหน้าที่ของผู้ชาย
เพราะว่า..การฝึกฝนโดยวิธี Learning by Doing ให้เด็กเก่ง..และฉลาดนั้น
ก็คือ..การให้เด็กเรียนรู้..ความลำบาก..และการแก้ปัญหา..ซึ่งเป็นธรรมชาติของผู้ชาย
การมีคุณปู่..หรือคุณตา..มาช่วยดูแล..จึงมีความสำคัญต่อพฤติกรรมรักการศึกษา
ความอยากรู้..อยากทำตาม..อยากเลียนแบบ..ต้องการคนที่เข้าใจ
ในความเป็นจริง..การดูแลเด็ก 1 คน..ควรต้องมีผู้ใหญ่ถึง 3 คน
และ 1 ใน 3 คนนั้น..ต้องเป็นผู้ชาย..เพราะธรรมชาติของผู้หญิง
จะห่วงใยเรื่องอาหารการกิน..สุขภาพ..และการเจ็บป่วยของเด็ก
ดังนั้น..การตอบสนองความอยากรู้..อยากเห็น..โดยวิธี Learning by Doing
จึงควรเป็นหน้าที่ของผู้ชาย..ที่มีประสบการณ์ เช่น คุณปู่..หรือคุณตาของเด็กเอง
ความห่วงใยของผู้หญิง..ต่อสุขภาพ..และการเจ็บป่วยของเด็กนั้น
จะมีผลต่อความอยากรู้..อยากเห็น..และการแสดงออกของเด็ก
ซึ่งผู้หญิง..มักจะแสดงออก..ด้วยการห้ามโน่น..ด้วยการห้ามนี่
ซึ่งเป็น..ความไม่รู้..ไม่เข้าใจ..การ Learning by Doing ของเด็ก
อีกเรื่องหนึ่ง..ที่สำคัญที่สุดก็คือ..การหยอกล้อเด็ก..ให้ร้องวี๊ดว๊าดดีใจ
เป็นการทำลาย..สมาธิที่รุนแรงที่สุด..ซึ่งสามารถพิสูจน์ได้ด้วยตัวเอง
เด็กที่ถูกหยอกล้อ..ให้ร้องวี๊ดว๊าดดีใจ..ตั้งแต่ตื่นนอน..ตั้งแต่เช้านั้น
จิตใจของเด็ก..จะติดอยู่กับความสนุกสนาน..ไม่มีสมาธิไปตลอดทั้งวัน
การเล่นเป็นเพื่อนของเด็ก..เป็นสิ่งที่ดี..เป็นสิ่งที่เด็กทุกคนต้องการ
แต่การหยอกล้อเด็ก..ให้ร้องวี๊ดว๊าดดีใจนั้น..อาจเป็นการทำลายเด็ก
เป็นการทำลายสมาธิ..เป็นการทำลาย..พฤติกรรมรักการศึกษา
ความรู้..ความเข้าใจ..การตอบสนอง..ภาวะที่เด็กอยากแสดงออก
จึงควรเป็นความรับผิดชอบ..ของคนที่เป็นคุณปู่..คุณตา..เพราะมีประสบการณ์
มีความรัก..ความห่วงใย..ต่อลูกต่อหลาน..ต่อพฤติกรรมรักการศึกษาของเด็ก
วัฒนธรรมการเลี้ยงลูก..จุดเริ่มต้นของ..พฤติกรรมรักการศึกษา
Remark : บทความนี้แปลมาจาก..ต้นฉบับภาษาลาว (Lao Language)
