ในช่วงปี พ.ศ. 300 พระเจ้าอโศกมหาราช..ที่มีความเลื่อมใสในศาสนาพุทธนั้น
ได้ทรงเป็นองค์อุปถัมภ์..ในการสังคายนาพระไตรปิฎก..เป็นครั้งที่ 3
และได้ทำการรวบรวม..ความรู้ในศาสนาพุทธ..เป็นคัมภีร์ชื่อว่า..อโศกวทาน
เพื่อความสะดวก..ในการเผยแผ่ความรู้ของศาสนาพุทธ..ในช่วงเริ่มต้น
เพราะการเป็นหนังสือเพียงเล่มเดียว..ง่ายต่อการจัดทำ..เป็นจำนวนมาก
ชาวธิเบตได้เริ่มนับถือศาสนาพุทธ..และคัมภีร์อโศกวทาน..ยังเป็นคัมภีร์ที่สำคัญในธิเบต
ชาวธิเบตและชนเผ่าไท (Tai)..ที่อาศัยอยู่ใน..บริเวณต้นน้ำแยงซีเกียง
มีความผูกพันกัน..ทั้งประเพณี..และวัฒนธรรม..จึงเลื่อมใสศาสนาพุทธเหมือนกัน
หลังจากการนับถือศาสนาพุทธ..สังคมจึงเริ่มมีความเป็นปึกแผ่นขึ้นมา
และมีความเจริญก้าวหน้า..จนกลายเป็นอาณาจักรอ้ายลาว..ในปี พ.ศ. 400
ในช่วงเริ่มต้น..อาจมีเพียงคัมภีร์อโศกวทาน..เพียงเล่มเดียวเท่านั้น
แต่ความศรัทธาอันแรงกล้า..จึงได้แสวงหาพระไตรปิฎก..และได้มาในปี พ.ศ. 449
การเริ่มต้นนับปีศักราช..ของชนเผ่าไท (Tai)..จึงได้เริ่มต้น..และปัจจุบันคือ ปี 2014
จึงอาจมีความเป็นไปได้ว่า..
คัมภีร์อโศกวทานนั้น..คือจุดเริ่มต้น..ของการนับถือศาสนาพุทธ..ของชนเผ่าไท (Tai)
การที่บรรพบุรุษของเรา..ชอบการอาศัยอยู่..ตามลุ่มน้ำที่เงียบสงบ
และใช้ชีวิตอยู่กับท้องนา..จึงมีจิตใจที่อ่อนโยน..เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ซึ่งกันและกัน
เมื่อได้รับคัมภีร์ความรู้ที่เหมาะสมกับ..ชนชาติเผ่าพันธุ์ของตนเอง
จึงทำให้เกิดการศึกษาเล่าเรียน..เกิดธาตุแท้ของจิตใจที่งดงาม
แม้ว่าศาสนาพุทธ..เริ่มเสื่อมลงในอินเดีย..ในอีก 1,200 ปีต่อมา
แต่ศาสนาพุทธ..ก็ยังคงอยู่คู่กับสังคมธิเบต..และสังคมไท (Tai)..ตลอดมา
นั่นคงเป็นเพราะว่า..พื้นฐานของการเป็นคนรักสงบ
รักวิถีชีวิตที่เรียบง่าย..พื้นฐานของคนที่มีธาตุแท้..ของจิตใจที่งดงาม
อาณาจักรอ้ายลาว..จุดเริ่มต้นของพุทธศาสนา..ธาตุแท้ของจิตใจที่งดงาม
