เหนื่อยนัก "พักชาร์จแบต" ช่วยได้จริงหรือ?
เวลาเหนื่อยล้าจากจากเรียนหรือการทำงาน
หลายคนเลือกที่จะทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างแล้วพาตัวเองไม่ “พักชาร์จแบต”
ด้วยการไปเที่ยวต่างจังหวัดบ้าง ไปดูหนังฟังเพลงบ้าง
เพื่อเป็นการผ่อนคลายความตึงเครียด …
จริงๆ แล้วการพักชาร์จแบตก็อาจจะทำให้หลายๆ รู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นก็จริง
แต่มีผลการวิจัยชิ้นหนึ่งระบุว่า ‘การพักชาร์จแบต’
ไม่ได้จำเป็นมากมายอย่างที่หลายคนคิดกัน
เมื่อนานมาแล้ว เคยมีนักวิจัยได้ตั้งสมมติฐานไว้ว่า
ความมุ่งมันในการทำงานเป็นทรัพยากรที่มีขีดจำกัดนั่นเอง
จึงเป็นสาเหตุให้คนเรามีแรงกระตุ้น
ในการหยุดพักจากการทำงาน มาพักผ่อนหย่อนใจ
ในเวลาต่อมาได้มีนักจิตวิทยาของมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดได้ท้าทายทฤษฎีนี้
โดยการบอกว่ากำลังใจหรือความมุ่งมั่นเป็นเรื่องที่คนเราคิดกันไปเอง
หลังจากพบว่าชุดความคิดและความเชื่อของมนุษย์
เกี่ยวกับความมุ่งมั่นเป็นตัวตัดสินระยะเวลา
และประสิทธิภาพที่เราจะสามารถทำแบบทดสอบยากๆ
รายงานการศึกษาชิ้นนี้ถูกเผยแพร่โดยวาสารไซโคโลจี้ โดยเวโรนิกา จ็อบ
ผู้ร่วมจัดทำรายงานการศึกษาชิ้นนี้ระบุว่า
ถ้าคิดว่าความมุ่งมั่นเป็นสิ่งที่มีขอบเขตจำกัดทางชีววิทยา
มีแนวโน้มว่าคนๆ นั้นจะรู้สึกเหนื่อยล้าเมื่อต้องทำงานยากๆ
แต่เมื่อใดก็ตามที่คิดว่าความมุ่งมั่นเป็นสิ่งที่ไม่ได้หมดไปง่ายๆ
เราจะสามารถทำงานได้ต่อไปเรื่อยๆ
ในการวิจัยครั้งนี้นักวิจัยได้พัฒนาแบบทดสอบ 4 ชุด
และปรับเปลี่ยนความเชื่อของนักศึกษาที่เป็นอาสาสมัครเกี่ยวกับความมุ่งมั่น
โดยให้ทำแบบทดสอบหลังจากงานที่เหนื่อยล้า
นักศึกษาที่เชื่อหรือถูกทำให้เชื่อว่าความมุ่งมั่นเป็นทรัพยากรที่มีจำกัด
ทำคะแนนในการทดสอบสมาธิต่ำกว่า
นักศึกษาที่เชื่อว่าความมุ่งมั่นเป็นสิ่งที่ควบคุมได้
ทั้งนี้นักวิจัยยังพบว่าก่อนถึงสัปดาห์สุดท้ายในการทดสอบ
นักศึกษาที่เชื่อว่าความมุ่งมั่นมีจำกัดกินอาหารขยะ
มากกว่านักศึกษาที่เชื่อ ต่างกันถึง 24%
และผลัดวันประกันพรุ่งมากกว่าถึง 35%
นอกจากนี้ ศาสตราจารย์แครอล ดเว็ก ผู้ร่วมจัดทำรายงาน
เสริมว่าทฤษฎีที่ว่าความมุ่งมั่นเป็นทรัพยากรที่มีจำกัดเป็นเรื่องน่าสนใจ
แต่ผลการศึกษากลับออกมาในทางตรงกันข้าม
“นักศึกษาที่อาจมีปัญหาเรื่องการเรียนอยู่แล้ว
ได้รับการบอกเล่าว่าความมุ่งมั่นของคนเรามีจำกัด และพวกเขาต้องพักบ่อยๆ
แต่ความเชื่อในความมุ่งมั่นว่าเป็นทรัพยากรที่ไม่มีหมดสิ้น
ทำให้คนเรามีความสามารถมากขึ้นที่จะทำงานที่ท้าทาย”
สำหรับการค้นพบในครั้งนี้อาจเป็นประโยชน์สำหรับคนที่มีปัญหาเรื่องสมาธิ
ผู้ป่วยโรคเบาหวานที่ต้องคุมอาหาร ผู้ที่พยายามเอาชนะการเสพติด
หรือพนักงานที่ต้องทำงานในเวลาจำกัด
ผลการศึกษาในครั้งนี้ ทำให้เห็นถึงตัวอย่างของปัจจัย
ที่ความคิดของเราเป็นตัวผลักดันผลลัพธ์
ความมุ่งมันไม่ได้ถูกควบคมโดยกระบวนการทางชีววิทยามากมายอย่างที่เราคิด
แต่ความเชื่อต่างหากที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของคนเรา
อย่างที่เค้าพูดกันไงคะว่า
“ใจพร้อม กายพร้อม เราทำได้” ทุกอย่างอยู่ที่ใจค่ะ
ที่มา... http://www.dek-d.com/content/lifestyle/ ... %B8%AD.php
