พูดอย่างไรให้มีเสน่ห์
การพูดเป็นการสื่อสารที่สำคัญที่จะบ่งบอกถึงความคิดอารมณ์
ความรู้สึกของบุคคลได้ แต่ละวันเราจะสื่อสารด้วยภาษาท่าทางอย่างเดียวนั้น
จะทำให้คนเกิดการรับรู้ ตอบสนองช้าหรืออาจจะแปลความผิดได้
แต่การพูดจะสะท้อนให้เห็นถึงนิสัยใจคอ ความตั้งใจ การเจตนา
การใส่ใจต่อผู้ฟังได้เป็นอย่างดี การพูดที่พูดออกจากใจ
จะมีความสัมพันธ์กับแววตาซึ่งจะทำให้ผู้ฟังอ่านใจหรือทายใจเข้าใจตรงกัน
ตอบสนองความต้องการได้ถูกต้อง แต่ขณะเดียวกัน
การพูดก็สามารถทำให้คนเราไม่เข้าใจกันได้เช่นกัน การพูดส่อเสียด
การพูดประชดประชัน การพูดแบบมีเลสนัย และสามารถทำให้คนทะเลาะกันได้
ดังสุภาษิตที่ว่า “พุดดีเป็นศรีแก่ปาก พูดมากปากเป็นสี”
การพูดแบ่งเป็น 2 ลักษณะ คือการพูดได้ และการพูดเป็น
การพูดได้หมายถึง การที่บุคลสามารถเปล่งเสียงออกมาเป็นคำพูดต่าง ๆ
โดยไม่คำนึงถึงเนื้อหา ความหมาย ผลกระทบของคำพูดผลกรพทบที่พูดออกไป
แต่การพูดเป็นนั้น หมายถึงการพูดที่ถูกต้องตามหลักไวยกรณ์ ถูกอักขระ
อักษรควบกล้ำ พูดชัดเจน และที่สำคัญกว่านั้นคือการพูดให้เหมาะสมกับบุคคล
เวลา สถานที่ อย่างสุภาพ เหมาะสม ซึ่งการพูดชัดเจน
และที่สำคัญนั้นทำให้เป็นที่พอใจของผู้ฟังและเสริมเสน่ห์ให้กับผู้พูดได้เป็นอย่างดี
ผู้เขียนจึงขอเสนอเทคนิคการพูดให้มีเสน่ห์ไว้ดังนี้
1. พูดอย่างสร้างสรรค์ โดยการพูดในเชิงบวก ไม่ตำหนิ ไม่ดูถูกคนฟัง ไม่ยกตนข่มท่าน
เพราะทุกสิ่งทุกอย่างมีสิ่งที่ดีประโยชน์ในตัวเอง เพียงแต่มองให้เห็นส่วนที่ดี
2. คิดก่อนพูด พูดในสิ่งที่ดี และเป็นไปได้ไม่พูดถึงส่วนที่เป็นจุดด้อยของคู่สนทนา
เช่น อ้วน แก่ ผมหงอก ลูกเกเร เพราะสิ่งเหล่านี้ใครก็ทราบ
และตัวเขาเองก็ทราบคงไม่จำเป็นต้องพูดอีก ควรพูดส่วนที่ดีมีลักษณะเด่น
เช่นการมีความสามารถ มีน้ำใจ ขยัน เป็นต้น
3. งดการนินทา การนินทาใคร ๆ ก็ไม่ชอบ เพราะการนินทานั้นย่อมพูดถึงสิ่งที่ไม่ดีของคนนั้น ๆ
ทำให้ผู้พูดมีค่าต่ำลงทันที ไม่เป็นที่ไว้วางใจของคนอื่น
และไม่มีใครอยากเข้าใกล้กลัวถูกนินทา จะเป็นลักษณะที่ว่า “ดีแต่พูด พูดแต่สิ่งไม่ดี”
4. ยอมรับฟังคนอื่น ไม่ผูกขาดการพูด ให้โอกาสคู่สนทนาได้พูดบ้าง
5. ประเมินผู้ฟัง ความพร้อมของคนฟัง จังหวะและโอกาส สังเกตความสนใจของผู้ฟังเพราะชื่นชอบ ฟังเพราะเกรงใจ
หรือฟังเพราะหลีกเลี่ยงไม่ได้ และที่สำคัญถ้าจะพูดเรื่องส่วนตัวของผู้ฟัง
ควรทันต่อข้อมูลปัจจุบันด้วย
ที่มา...โรงพยาบาลจิตเวช ขอนแก่นราชนครินทร์
