อาจารย์มหาวิทยาลัยคนหนึ่งเริ่มการสนทนาในชั้นเรียนด้วยการควักธนบัตรใบละ 1,000 บาทออกมาให้นักศึกษาดู แล้วถามว่า...มีใครอยากได้บ้าง
นักศึกษาทุกคนยกมือขึ้น
อาจารย์ขยำธนบัตรใบนั้นจนยับยู่ยี่ แล้วถามอีกครั้งว่า...มีใครยังอยากได้ธนบัตรใบนี้อีกหรือไม่
ทุกคนยังคงยกมือขึ้นเหมือนเดิม
อาจารย์ถามต่ออีกว่า...ถ้าธนบัตรนี้ถูกทิ้งอยู่บนพื้น แล้วมีคนเหยียบย่ำจนสกปรก ยังจะมีใครอยากได้อีกหรือไม่
นักศึกษาทุกคนตอบว่า...ยังอยากได้
อาจารย์จึงกล่าวสรุปว่า...
นั่นคือสิ่งมีค่าที่พวกเธอได้เรียนรู้ในวันนี้ คือไม่ว่าเธอจะทำอะไรกับธนบัตรใบนี้มันก็ยังคงมีราคา 1,000 บาท
ชีวิตคนเราก็เช่นเดียวกัน บางครั้งเราอาจจะถูกทอดทิ้ง ถูกใครต่อใครซ้ำเติมเหยียบย่ำ ถูกขยำขยี้ยับเยิน เพราะความผิดพลาดในการก้าวเดินของชีวิต จนทำให้เธอเกิดความรู้สึกว่าตนเองไร้ค่า แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เธอก็ยังมีคุณค่าของความเป็นคน ไม่ว่าเธอจะสะอาดเอี่ยม หรือยับยู่ยี่เปรอะเปื้อนไปด้วยโคลนตมสกปรก เธอก็ยังเป็นคนคนเดิมที่มีคุณค่าอย่างยิ่ง
...โดยเฉพาะสำหรับคนที่รักเธอ...
