เรายิ้มรับความเศร้าได้ "จะเคี่ยวเข็ญให้ตัวเองยิ้มได้อย่างไร ในขณะที่โศกเศร้า"
ฉันตอบว่า ..."เธอต้องยิ้มรับความเศร้าให้ได้ เพราะ..."
-------------------------------------------------------------
แม้ชีวิตจะลำเค็ญ แม้ว่าบางครั้งจะยิ้มได้ยาก
แต่เราต้องพยายาม อย่างเช่นเวลาเอ่ยทักทายให้พรกันว่า
"อรุณสวัสดิ์" ก็ต้องเป็น "อรุณสวัสดิ์" อย่างแท้จริง
ไม่นานมานี้มีเพื่อนคนหนึ่งถามฉันว่า
"ดิฉันจะเคี่ยวเข็ญให้ตัวเองยิ้มได้อย่างไร
ในขณะที่โศกเศร้า มันไม่เป็นธรรมชาติเลย"
ฉันตอบว่า
เธอต้องยิ้มรับความเศร้าให้ได้
เพราะเราเป็นมากกว่าความโศกเศร้า
มนุษย์คนหนึ่งเปรียบเสมือนเครื่องรับโทรทัศน์ที่มีนับล้านๆช่อง
เมื่อเปิดไปช่องพุทธะเราก็เป็นพุทธะ
หากเปิดไปช่องโศกเศร้า เราก็เป็นความโศกเศร้า
ครั้นเมื่อเปิดไปช่องยิ้ม
เราก็กลายเป็นความยิ้มแย้มได้จริงๆ
หาควรปล่อยให้ช่องใดช่องหนึ่งมีอิทธิพลครอบงำไม่
เรามีเมล็ดพันธุ์ที่จะเป็นได้ทุกอย่างอยู่ภายใน
เราต้องยึดกุมสถานการณ์ไว้ในกำมือให้ได้
เพื่อฟื้นอำนาจในตัวเราเองกลับคืนมา
________________________________________
จอห์น เวลวู้ด บรรณาธิการภาษาอังกฤษ, ร.จันเสน แปล, พจนา จันทรสันติ บรรณาธิการ.
"ปาฏิหาริย์อันเรียบง่าย". กรุงเทพฯ:โกมลคีมทอง. 2546. หน้า 138.
ที่มา...บ้านใส่ใจ
