(ตอนจบ)
ด้วยรางวัลดังกล่าว ช่วยเปลี่ยนชีวิตของเธอและ NickUt 
แต่เธอต้องทนทุกข์ทรมานจากบาดแผลไฟไหม้กว่าครึ่งตัว หมอศัลยกรรมพลาสติค Dr. Mark Gorney จาก San Francisco อาสาสมัครประจำอยู่ที่ โรงพยาบาลศัลยกรรมเด็ก Barksy ในกรุงไซ่ง่อนกล่าวว่า “ เธอไม่น่าจะอยู่รอดได้ ตอนแรกคางของเธอเชื่อมติดกับหน้าอกโดยเนื้อเยื่อจากแผลเป็นแขนซ้ายของเธอไหม้จนถึงกระดูก ”
ด้วยความรักของแม่ที่คอยดูแลอยู่ข้างเตียงเธอค่อย ๆ ฟื้นตัวและตัดสินใจว่าโตขึ้น เธอจะเป็นหมอ เหมือนผู้ที่ช่วยชีวิตเธอ หลังจากรักษาตัวอยู่ ๒ ปี เธอจึงได้กลับบ้านและเวียตนามใต้ก็ถูกปกครอง โดยคอมมิวนิสต์ในปี พ.ศ. ๒๕๑๘ ชื่อของกรุงไซ่ง่อนถูกเปลี่ยนเป็น โฮจิมินห์
๒๑ ปีต่อมา พ.ศ. ๒๕๓๙
คิม ฟุค ได้มาปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าชาวอเมริกันซึ่งเคยผ่านสมรภูมิเวียดนาม เธอได้รับเชิญให้มาพูดเนื่องในวันทหารผ่านศึก ณ กรุงวอชิงตันดี.ซี.เธอได้มาเผชิญหน้ากับบุคคล ซึ่งครั้งหนึ่งได้เคยมาทำลายบ้านเกิดเมืองนอนของเธอ
ทำให้ญาติพี่น้องของเธอต้องตาย และเกือบฆ่าเธอให้ตายไปด้วยนั้น ไม่ใช่เป็นเรื่องที่ทำใจได้ง่าย
แต่เธอมาก็เพื่อจะบอกให้พวกเรารู้ว่า สงครามนั้นได้ก่อความทุกข์ทรมานแก่ผู้คนอย่างไรบ้าง
คิม ฟุค เล่าถึงประสบการณ์อันเจ็บปวดของเธอแล้วเธอก็ได้เผยความในใจว่ามีเรื่องหนึ่งที่เธออยากจะบอกต่อหน้านักบินที่ทิ้งระเบิดใส่หมู่บ้าน
ของเธอ
พูดมาถึงตรงนี้ ก็มีคนส่งข้อความมาบอกว่า คนที่เธอต้องการพบกำลังนั่งอยู่ ในห้องประชุมนี้ เธอจึงเผยความในใจ ออกมาว่า
" ฉันอยากบอกเขาว่าเราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์ได้
แต่เราควรพยายามทำสิ่งดี ๆ เพื่อส่งเสริมสันติภาพทั้งใ นปัจุบัน
และอนาคต "
เมื่อเธอบรรยายเสร็จ ลงมาจากเวที อดีตนักบินที่เกือบฆ่าเธอก็มายืนอยู่เบื้องหน้าเธอเขามิใช่ทหาร
อีกต่อไปแล้ว แต่เป็นศาสนาจารย์ประจำโบสถ์แห่งหนึ่ง
เขาพูด ด้วยสีหน้าเจ็บปวด ว่า'ผมขอโทษ ผมขอโทษจริงๆ'
คิม เข้าไป โอบกอดเขา แล้วตอบว่า' ไม่เป็นไร ฉันให้อภัย ฉันให้อภัย '
ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เราจะให้อภัย โดยเฉพาะกับคนที่ทำร้ายเรา
ปางตาย คิมฟุคเล่าว่า เหตุการณ์ครั้งนั้นสร้างความทุกข์ทรมาน
แก่เธอทั้งกายและทั้งใจ จนเธอเอง ก็ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไป
ได้อย่างไร
แต่แล้ว เธอก็พบว่า สิ่งที่ทำร้ายเธอจริงๆ มิใช่ใครที่ไหน หาก
ได้แก่ความเกลียดชังที่ฝังแน่นในใจเธอนั่นเอง
" ฉันพบว่า การบ่มเพาะความเกลียดเอาไว้ สามารถฆ่าฉันได้ "
เธอพยายามสวดมนต์ และแผ่เมตตาให้ศัตรูและแก่คนที่ก่อความทุกข์ให้เธอ
แล้วเธอก็พบว่า
" หัวใจฉันมีความอ่อนโยนมากขึ้นเรื่อยๆเดี๋ยวนี้ฉันสามารถอยู่ได้โดยไม่ต้องเกลียด "
เราไม่อาจควบคุมกำกับผู้คน ให้ทำดี หรือไม่ทำชั่วกับเราได้
แต่เราสามารถควบคุมกำกับจิตใจของเราได้
เราไม่อาจเลือกได้ว่า รอบตัวเราต้องมีแต่คนน่ารักพูดจาอ่อนหวาน
แต่เราสามารถเลือกได้ว่า จะทำใจอย่างไรเมื่อประสบกับสิ่งไม่พึงปรารถนา
คิมฟุค ได้เรียนรู้จากประสบการณ์ของตัวเองว่า
" ฉันน่าจะโกรธ แต่ฉันเลือกอีกทางหนึ่งแล้วชีวิตฉันก็ดีขึ้น "
บทเรียนของคิมฟุค คือ
ในเมื่อเราเปลี่ยนแปลงอดีตไม่ได้ เราจึงไม่ควรปักใจอยู่กับอดีตแต่เราสามารถเรียนรู้จากอดีตเพื่อทำปัจจุบันและอนาคตให้ดีขึ้นได้
บทเรียนจากอดีตอย่างหนึ่งที่เธอได้เรียนรู้มาก็คือ
การอยู่กับ ความโกรธ เกลียด และ ความขมขื่น นั้น
ทำให้เธอเห็นคุณค่าของการ ให้อภัย.
| ไฟล์แนป: |
|
ATT00008.jpg [ 33.85 KiB | เปิดดู 2594 ครั้ง ] |
|
ATT00006.jpg [ 7.03 KiB | เปิดดู 2594 ครั้ง ] |
|
ATT00007.jpg [ 15.98 KiB | เปิดดู 2594 ครั้ง ] |
|
ATT00016.jpg [ 53.34 KiB | เปิดดู 2594 ครั้ง ] |
|
ATT00029.jpg [ 20.56 KiB | เปิดดู 2594 ครั้ง ] |
|
ATT00021.jpg [ 16.39 KiB | เปิดดู 2594 ครั้ง ] |
|
ATT00013.jpg [ 34.89 KiB | เปิดดู 2594 ครั้ง ] |
|
ATT00002.jpg [ 3.25 KiB | เปิดดู 2594 ครั้ง ] |
|
ATT00010.jpg [ 19.76 KiB | เปิดดู 2594 ครั้ง ] |
|
ATT00015.jpg [ 20.28 KiB | เปิดดู 2595 ครั้ง ] |
