สัจจะมีเมื่อกำลังปรากฏตรง1คำปรมัตถ์
เรื่องราวมีให้คิดถึงอดีตวาดฝันถึงอนาคต
ล้วนมาจากมีกิเลสตัณหาอวิชชาและ
ขาดการฟังพระธรรมเพื่อศึกษาธรรม
เพราะมีเราจึงมีอัตตามานะทิฏฐิถือดี
คิดว่ามีเรื่องราวให้คิดและจดจำมากๆ
อันที่จริงการแทงตลอดปัจจุบันธรรม
ไม่นอกเหนือไปจากสิ่งที่มีในขณะนี้
เราไม่สนใจฟังความจริงแต่ชอบคิดทำ
เป็นเรื่องราวที่ยึดสมมุติคนสัตว์วัตถุ
แต่แท้จริงแล้วคือขาดปัญญาจากฟัง
เพื่อพัฒนาความคิดเห็นให้เจริญธรรม
ได้แก่อบรมความคิดเห็นถูกเข้าใจถูก
ตรงตามคำสอนของพระพุทธเจ้าก่อน
หมดอัตภาพปัจจุบันในภพภูมิมนุษย์นี้
เนื่องด้วยการยึดถือว่ามีภพภูมิมาจาก
ความคิดอัตตาพาทำผิดจึงเกิดไม่หยุด
เพราะคิดไม่ตรงสัจจะตามที่กำลังมีคำ
ให้ระลึกตามเพื่อรู้สึกตัวว่าอะไรมีจริง
ให้เข้าใจถูกตามเกิดสัมมาทิฏฐิแทนที่
อัตตาชอบคิดทำตามมิจฉาทิฏฐิตัวเอง
ธรรมคือความจริงที่มีในชีวิตประจำวัน
กำลังมีตรงตามที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสรู้
ขณะอื่นไม่มีมีแต่ขณะนี้ขณะจิตเดียว
สั้นแสนสั้นเพราะชีวิตมีจริงแต่ละ1ขณะ
มีแต่ธรรมเท่านั้นที่มีจริงส่วนเรื่องราว
เกิดจากอัตตาพาคิดเองตามความหลง
https://youtu.be/NNlT4NrGisQ