ปุจฉา.......รวยคืออะไร
วิสัชนา.....รวยคือความโลภะ ความตระหนี่
การศึกษาพระธรรมต้องคิดเป็นขณะจิตทีละคำ
เพราะลักษณะสภาพจิตใจแบบอัตตาพาทำอาการนั้น
พระพุทธเจ้าสอนให้รู้ว่าธรรมไม่ใช่สัตว์คนเงินของ
ไม่ใช่ตัวตนคนทั้งตัวแต่เป็นสภาพธรรมเก็บสะสม
เป็นลักษณะของจิตใจที่ยังแสวงหาไม่มีสิ้นสุด
หลงระเริงเพลิดเพลินว่าทำอย่างนั้นคือดีกว่าเก่งกว่า
คิดว่าอัตตาตนเองเลิศเลอเพอร์เฟคเกินคนอื่น
นี่แหละเรียกว่ามีกิเลสตัณหาอวิชชามานะถือตัว
คนเราไม่ว่าจะเป็นคนจนที่บากหน้าไปนั่งขอทาน
หรือเป็นเศรษฐีรวยล้นฟ้าก็มีลักษณะหน้ามึนขออยู่
เพราะยังต้องการอยากมีเพิ่มขึ้นเพิ่มขึ้นไม่หยุด
คือทั้งสะสมความโลภและความตระหนี่ในจิตใจ
ไม่ใช่แค่นั้นยังมีทั้งอหิริกะอโนตตัปปะยึดมั่นถือมั่น
มีทั้งธรรมที่ไม่ละอายไม่เกรงกลัวบาปขณะนั้นเอง
ถ้าไม่ตระหนี่ถี่เหนียวยอดเงินสะสมมันก็คงจะน้อย
ตัวเลขยิ่งมีจำนวนมากยิ่งชอบยิ่งมีความสุขคือกิเลส
กิเลสแปลว่าไม่รู้จักทุกอย่างที่มีเป็นเห็นได้นั่นเอง
อะไรที่คิดว่ามีและเก็บสะสมเพราะความตระหนี่
ก็ถ้ารู้ว่าทำแบบนั้นเป็นกิเลสแปลว่าไม่ดีจะทำมั๊ย
ก็คนมีปกติไม่รู้อะไรเลยเป็นปกติธรรมดาก็อาจ
สละได้บ้างนิดหน่อยเพื่อให้ด๊ใจว่าตัวเองเป็นคนดี
ลืมคิดว่าพระพุทธเจ้าบอกว่าธรรมไม่ใช่คนสัตว์วัตถุ
กว่าจะรู้ว่าไม่มีใครทำธรรมได้ก็หลงทำมาตลอดชีวิต
ใครก็บอกและสอนกันว่าอย่าโลภนะให้ทำบุญให้ทาน
แต่พระพุทธเจ้าบอกว่าจะเริ่มดีจนหลุดพ้นได้เริ่มที่ฟัง
จะเชื่ออัตตาตัวเองไปเรื่อยหรือจะฟังไม่ประมาทธรรม
ถ้าคิดว่ายังบังคับได้ตามใจชอบก็คือไม่รู้ตัวว่ายังไม่ดี
ไม่เช่นนั้นจะไม่มีวลีว่าเป็นโสดาบันเลิศกว่าพระเจ้าจักรพรรดิ์
https://youtu.be/HylETPfacZI
