ก่อนอื่นเราต้องทำความเข้าใจก่อนว่า
ความคิดของเราไม่ตรงตามพระธรรม
การอ่านของเราคืออ่านและคิดครั้งแรก
จะไม่ได้เข้าใจคือไม่ใช่ปัญญาของตนเอง
ดังนั้นการอ่านสิ่งที่ผู้อื่นเขียนคือคิดตามได้เท่านั้น
เพราะคนเขียนได้เห็นความสำคัญที่การปรุงแต่งขณะฟัง
ฟังทุกวันเพื่อปรุงแต่งขัดเกลาความไม่รู้จนเข้าใจถูกว่าอะไรเป็นอะไร
ดังนั้นคนเขียนเคยคิดปรุงแต่งขณะฟังมาแล้วทุกๆวันและมาอธิบายให้คนอื่นคิดตามได้
ถ้าเราไม่เคยรู้ตัวเลยว่าเราคิดผิดไม่เข้าใจว่า
พระพุทธเจ้าเทศนาธรรมเพื่อให้คนที่กำลังฟังเข้าใจอะไร
เราจะคิดได้ไหมว่าทำไมจึงต้องไปนั่งเฝ้าเข้าใกล้เพื่อได้ยินชัดถ้อยชัดคำ
เด่วมาเดินทางแพ็พ 
