มิจฉา+อาชีพ=มิจฉาชีพ
โลภะดับได้เมื่อถึงอรหัตตผลคือบรรลุนิพพาน
ตราบใดที่ยังไม่ดับอาสาวะกิเลสก็เป็นทาสตัณหา
คือเป็นทาสของโลภะคือมีความโลภในจิตใจอยากได้
ความอยากได้มีในใจตั้งแต่พอใจเห็นจนถึงหยิบฉวยเอา
มาไว้ในมือมีความติดใจติดข้องพอใจอยากได้ครอบครอง
ถ้าเป็นชาวบ้านก็จะแสดงกิริยาอาการเป็นผู้รู้จักขอด้วยอยากได้
ความยึดติดยึดถือยึดมั่นว่ามีคนสัตว์วัตถุและมีนิสัยอยากได้ก็ชอบขอ
รู้จักกันก็จะเอ่ยปากขอกันได้แบบง่ายๆคือเห็นอะไรที่บ้านคนอื่นขอแล้วเขาหยิบให้
หรือเดินผ่านหน้าบ้านเขาทุกวันเห็นดอกไม้สวยชอบอยากได้เด็ดเลยโดยไม่ขอคืออาการขโมย
เพราะอะไรล่ะก็เพราะมีมิจฉาทิฏฐิหลงผิดว่ามีคนสัตว์วัตถุหรือมีสิ่งหนึ่งสิ่งใดให้ยึดถือเคลื่อนย้ายไปมาได้
กระทั่งอยากได้มากไม่มีเงินซื้อหาก็จี้ปล้นฆ่าชิงทรัพย์กลายเป็นมิจฉา+อาชีพ=มิจฉาชีพ=โจรมีการโจรกรรม
จึงต้องมีอาชีพตำรวจจับโจรมีศาลตัดสินคดีความต่างๆที่มีตามโลภะของคนเมื่อมีโลภะมากๆก็มีการแย่งชิงมา
เหตุที่มีโมหะหลงผิดจึงมีโลภะเมื่อสะสมโลภมากขึ้นไม่ได้ตามใจอยากก็เกิดโกรธทำให้โกรธเพิ่มกำลังแรงขึ้น
นี่เป็นพฤติกรรมปกติของคนบนโลกใบนี้ตามปกติเป็นปกติหรือแม้จะมีเงินซื้อหามาได้เองก็บ่งบอกว่ามีโลภะ
ชาวบ้านมีปกติวิถีชีวิตประกอบอาชีพซื้อขายแลกเปลี่ยนเพื่อหาเงินตามราคาที่ต้องการ(เงินคือราคาคือราคะ)
เมื่อรู้จักมิจฉาชีพแบบที่ชาวบ้านเป็นแล้วก็จะได้เห็นว่าทำไมพระวินัยบัญญัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้า
ของผู้ที่ปฏิญาณตนมาขอบวชจึงมีโทษร้ายแรงกว่าชาวบ้านแค่รับเงินทองมีโทษถึงตกนรกคือมิจฉาชีพแท้ๆ
พระพุทธเจ้าไม่ได้ขอร้องให้คนมาบวชแต่ทรงแสดงพระธรรมแล้วมีผู้เข้าใจคำสอนและผู้นั้นมีอัธยาศัยใหญ่
จึงมาขออนุญาตบวชเพื่อศึกษาคำสอน+ทำตามสิกขาบท227ข้อเลี้ยงชีพอย่างผู้มีคุณธรรมสมควรแก่การขอ
พฤติกรรมที่เลวกว่าชาวบ้านก็คือบวชไม่จริงใจทำนิสัยแบบชาวบ้าน(อาชีพหาเงินทุกชนิดคือเดรัจฉานวิชา)
พระวินัยบัญญัติพระพุทธเจ้าบัญญัติจากพระโอษฐ์ว่าบวชรับได้เพียงปัจจัยสี่ที่คิดว่าเป็นชาวพุทธให้เงินผิด?
https://youtu.be/IVweL2BDkpI
