อยากอวด จึงพูดอวด จำเอามาอวด อวดอุตริ
คำจริงคือวาจาที่กล่าวจริงใจคิดคำไหนตรงกับคำนั้น
คำใดที่พูดไม่จริงเพราะวิปลาสคลาดเคลื่อนจากสัจจธรรม
พระพุทธเจ้าตรัสรู้ความจริงที่คิดเองไม่ได้แม้แต่คำเดียวตราบใด
ที่บุคคลยังไม่เคยได้ยินคำจริงตรงความจริงของสิ่งที่กำลังประจันต่อหน้า
ตราบนั้นบุคคลนั้นจะไม่เคยรู้สึกตัวตรงตามความเป็นจริงที่กำลังปรากฏในขณะนี้ได้
เพราะหลงผิดคิดว่ามีตัวตนมานานมากและคิดทำด้วยความมีตัวตนว่าเราคิดดีพูดดีทำดีคือคิดเอาเอง
โดยไม่ฟังจากผู้รู้ว่าพระพุทธเจ้าบอกความจริงอะไรที่กำลังปรากฏว่ากำลังมีจริงๆกำลังเป็นไปมีแล้วไม่ได้ทำ
ธรรมที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ต้องศึกษาลักษณะของคำตรงความจริงที่กำลังมีเพื่อเข้าใจสิ่งที่มีอยู่แล้วในขณะนี้
เพราะความจริงที่ทรงแสดงไว้ในพระไตรปิฏกอธิบายไว้ละเอียดทุกคำมีไว้ให้เทียบความจริงที่กำลังมีขณะนี้
ตรงตามพระอภิธรรมเคยฟังสวดพระอภิธรรมแต่เคยเข้าใจหรือไม่ว่าคือความจริงที่มีแล้วตลอดเวลาเดี๋ยวนี้
จะรู้ความจริงตรงตามเป็นจริงที่กำลังมีจริงต้องฟังความจริงนี้ด้วยหูเฝ้าเพียรฟังซ้ำๆเทียบความจริงที่กำลังมี
กุสลาธัมมาคือธรรมที่เป็นบุญ อกุศลาธัมมาคือธรรมที่เป็นบาป อัพยากตธัมมาคือธรรมไม่เป็นบุญไม่เป็นบาป
ขณะที่ฟังความจริงเพื่อเข้าใจธรรมที่กำลังปรากฏตรงตามที่กำลังฟังต้องมีเสียงกลุ่มคำเกิดขึ้นฟังได้ทุกที่ค่ะ
ไม่ว่าจะเป็นที่โรงแรมที่โรงเรียนที่ทำงานที่บ้านหรือที่วัดเพราะธรรมที่กำลังมีที่กายวาจาใจอยู่ในขณะนี้มีจริง
ขณะที่คิดถึงเรื่องอื่นๆเป็นขณะที่ไม่ได้กำลังฟังความจริงตรงตามปกติตามความเป็นจริงคือขณะที่มีอวิชชา
https://youtu.be/Rb9HTUsu6m0
