ลึก ๆ มนุษย์เราต้องการความสุขที่มั่นคงแน่วแน่ ความสุขที่ไว้ใจได้ ที่ไม่มีวันเสื่อม ปัญหาคือเราแสวงหาความสุขที่เที่ยงแท้ถาวรนั้นในสิ่งที่ไม่เที่ยงแท้ถาวร คือ รูป เสียง กลิ่น รส การสัมผัสทางกาย และความรู้สึกนึกคิดต่าง ๆ สิ่งเหล่านี้มีความแปรปรวนเปลี่ยนแปลงไปตลอดเวลาเป็นธรรมดา แม้แต่เครื่องรับสิ่งเหล่านี้ คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ ก็แปรปรวนเปลี่ยนแปลงไปตลอดเวลาเป็นธรรมดา สรุปว่าเราหาความสุขผิดที่ ความทุกข์ ความขับข้องใจต่าง ๆ ที่เกิดในระหว่างการแสวงหาความสุขอย่างขาดปัญญาคือ ทุกขะ อริยสัจที่ ๑

พระอาจารย์ชยสาโร








ทุกวันนี้มีไสยศาสตร์ต่างๆ เกิดขึ้นในพระพุทธศาสนาเป็นต้นว่า พวกรูปเหรียญ ล็อคเก็ตแขวนคอ เหล่านี้เป็นต้น สำหรับตัวของข้าพเจ้าไม่ได้ยินดีด้วยมาแต่ไรๆ แล้ว และองค์หลวงปู่มั่นก็ไม่ส่งเสริมด้วย ครูบาอาจารย์องค์หลวงปู่มหาบัวก็คือไม่ส่งเสริมและติเตียนฝ่ายที่เคยเป็นลูกศิษย์หลวงปู่มั่นที่เคยเอาหลวงปู่มั่นไปอ้างอิงว่าเป็นอาจารย์ของตน แล้วก็ทำรูปเหรียญขึ้น รุ่นนั้นรุ่นนี้ แต่ข้าพเจ้าเป็นผู้มีกิเลสมาก ตายแล้วเกิด เกิดแล้วตายมากกว่าเม็ดหิน เม็ดทรายในท้องมหาสมุทร ๔ มหาสมุทรก็ตาม ย่อมไม่ยินดีด้วยทั้งนั้น

เมื่อเป็นดังนี้ เมื่อท่านผู้ใดทำรูป ทำเหรียญข้าพเจ้าไปขายก็ดี หรือเอาไปแจกฟรีก็ดี ข้าพเจ้าไม่ยอมอนุญาตเป็นอันขาด ถ้าใครฝืนก็จะขออารักขาต่อทางการ ถ้าไม่ฟังก็เอาเรื่องตามกฎหมายของบ้านเมือง เพราะทุกวันนี้ยุ่งเหยิ่งในเรื่องเหล่านี้มาก ข้าพเจ้าเข้าใจว่าผู้เล่นไสยศาสตร์มาเป็นพรรคพวกล้านๆ คน ไม่เท่าได้ผู้ถึงธรรมแท้มาเป็นพรรคคนเดียว

ปรารภน้อยไม่พออธิบาย ปรารภหลายหาว่าอวดดีจองหอง ถ้าความเห็นของข้าพเจ้าเป็นมิจฉาทิฏฐิก็มอบให้ทุกข์กับสมุทัยซะ ถ้าหากว่าเป็นสัมมาทิฏฐิก็ทูลถวายต่อมรรคกับนิโรธ ส่วนตัวข้าพเจ้ามีความเห็นอย่างนี้ถอนไม่ออกเสียแล้ว จะว่าอุปาทานก็ยอมรับ

ยุคสุดท้ายบ้านหนองผือ สกลนคร ข้าพเจ้าได้อยู่ร่วมองค์หลวงปู่มั่น ๔ พรรษาติดๆ กัน ๒๔๘๙, ๙๐, ๙๑, ๙๒, ๙๓ จนถึงฌาปนกิจองค์หลวงปู่มั่นเสร็จเรียบร้อย ใน พ.ศ. ๒๔๙๓ องค์หลวงปู่มั่นไม่มีปฏิปทาไสยศาสตร์ทำรูป ทำเหรียญ ล็อคเก็ต เครื่องลางของขลังอยู่ยงคงกระพัน และวิชาเสน่ห์ วิชาหุงปรอท เป็นต้น เหล่านี้ไม่มีในองค์ท่านเลย จึงลงไปปักษ์ใต้กับองค์หลวงปู่เทสก์ ๓ พรรษา แล้วกลับขึ้นมาจำพรรษากับองค์หลวงปู่มหาบัว ยุคบ้านห้วยทรายอีก ๓ พรรษา คราวอยู่กับองค์หลวงปู่มั่น ๔ พรรษา ติดๆ กันนั้นจนถึงฌาปนกิจ ถ้าจะบวกกันเข้าก็คล้ายๆ ๔ ปีกว่า มีองค์หลวงปู่มหาบัวเป็นมือขวาขององค์หลวงปู่มั่นควบอยู่ด้วย ให้เข้าใจว่ายุคบ้านหนองผือนั้น องค์หลวงปู่มั่นไปอยู่ก่อน ๑ พรรษาแล้ว คือ พ.ศ. ๒๔๘๙ ติดต่อกันจนถึงฌาปนกิจ ๒๔๙๓ ดังกล่าวแล้วนั้น มีองค์หลวงปู่มหาบัวเป็นพยานได้

เมื่อเป็นดังนี้ ถ้าข้าพเจ้าปีนเกลียวส่วนนี้ ก็เท่ากับว่าข้าพเจ้าเอาหัวองค์หลวงปู่มั่นมาเหยียบเล่นจริงไหม เทวดาเอ๋ย...

โอวาทธรรม
หลวงปู่หล้า เขมปตฺโต
วัดบรรพตคีรี (ภูจ้อก้อ) อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร









การตำหนิติเตียนผู้อื่น ถึงเขาจะผิดจริงก็เป็นการก่อกวนจิตใจตนเองให้ขุ่นมัวไปด้วยความเดือดร้อนวุ่นวายใจที่คิดตำหนิผู้อื่นจนอยู่ไม่เป็นสุขนั้น นักปราชญ์ถือเป็นความผิดและบาปกรรม ไม่มีดีเลย จะเป็นโทษให้ท่านได้สิ่งไม่พึงปรารถนามาทรมานอย่างไม่คาดฝัน
การกล่าวโทษผู้อื่นโดยขาดการไตร่ตรอง เป็นการสั่งสมโทษและบาปใส่ตนให้ได้รับความทุกข์ จึงควรสลดสังเวชต่อความผิดของตน งดความเห็นที่เป็นบาปภัยแก่ตนเสีย ความทุกข์เป็นของน่าเกลียดน่ากลัว แต่สาเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์ ทำไมพอใจสร้างขึ้นเอง

หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต









#ถาม: #พระโสดาบัน #หรืออภิญญา #หรือพระอรหันต์ #ต่างกันอย่างไร #เป็นอย่างไร

ตอบ: พระโสดาบันท่านไม่ได้เป็นพระอรหันต์ พระโสดาบันพอรู้จักสักกายทิฏฐิ วิจิกิจฉา สีลัพพตปรามาส ก็เหมือนพวกเรานี้ถ้าได้บรรลุพระโสดาบัน ก็คือรู้ว่าร่างกายนี้ไม่เที่ยง ร่างกายนี้เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา จิตใจรู้อย่างนี้มั่นคง

สักกายทิฏฐิ ไม่หลงว่าร่างกายนี้จะหนุ่มอยู่อย่างเดิม แต่จะเฒ่าจะแก่ไปทุกวัน อันนี้เขารู้ดี มันเจ็บมันป่วยรู้ดี แล้วที่สุดมันถึงซึ่งความตาย ก็รู้ดี นี้เป็นพระโสดาบันบุคคล

วิจิกิจฉา ความสงสัย ลังเล ในบุญในบาปไม่มี ทำบาปต้องได้บาปแน่ ทำบุญต้องได้บุญแน่ ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์เลย มีความเชื่อในคำสอนของพระพุทธเจ้า เมื่อวิจิกิจฉาความลังเลสงสัยในบุญในบาปไม่มีแล้ว

สีลัพพต- ปรามาส ฉันมีศีลหรือเปล่า เรื่องนี้ไม่ต้องถาม อันนี้มีแน่นอน พระโสดาบันบุคคลเขามีหิริโอตตัปปะเป็นเครื่องอยู่ของใจ มีแค่นี้แหละที่ได้บรรลุธรรมเบื้องต้น

บัดนี้ อภิญญานั้นมันก็ต่างกันอีกแหละ มีบุญต่างกัน คือมีขั้นสูงต่างกัน

เป็นพระอรหันต์นั่นก็เรียกว่าสุดยอด เป็นผู้พ้นทุกข์แล้ว พ้นจากกองทุกข์ทั้งปวงไป เป็นผู้บริสุทธิ์ เหนือกว่าพระอนาคามี เหนือกว่าพระสกิทาคามี

อภิญญานั่นเป็น เครื่องประกอบของภิกษุ เหมือนกับเรามีเครื่องมือเช่นไฟฉาย หรืออะไรต่างๆ ซึ่งถ้าองค์ใดมีไฟฉายก็เดินไปในที่มืดๆ ได้ เพราะว่าองค์นั้นมีเงินซื้อไฟฉาย

เหมือนกับเราเป็นเพื่อนกัน คนหนึ่งมีสตางค์ อีกคนหนึ่งไม่มี คนหนึ่งมีรถ อีกคนหนึ่งไม่มี คนที่ไม่มีรถก็ต้องอาศัยคนที่มีรถ แต่ก็เป็นเพื่อนกันนั่นแหละ และก็เรียนอยู่ขั้นเดียวกันด้วย นั่นมันต่างกันอย่างนั้น เหมือน กับเราเป็นเพื่อนกัน ๔ คน คนหนึ่งมีคนหนึ่งไม่มี แต่ก็เป็นเพื่อนกันได้ ไปด้วยกันได้ เพราะเขามีวาสนาต่างกัน มีสมบัติ ต่างกัน

ก็ดูซินักศึกษาที่นั่งอยู่ในที่นี่ อาจจะนั่งรถเบ๊นข์ รถเปอโยต์ หรือรถบีเอ็มฯ ไปมหาวิทยาลัยก็มี แต่อาจารย์ที่สอน อยู่จบด๊อกเตอร์ อาจนั่งรถโตโยต้า รถปิกอัพเก่าๆ หรือนั่งรถ เครื่องมาสอนก็มี ถึงจะเรียนจบสูงแต่ท่านไม่มีทรัพย์สมบัติ ส่วนลูกศิษย์นั่นยังเรียนไม่จบเลยได้นั่งรถเบนซ์ไปมหาวิทยาลัย แล้ว นั่นแหละบารมีมันต่างกันอย่างนี้ อันนั่นเรียกว่าคนมีเครื่องประกอบ มันจึงต่างกัน

บุญวาสนาบารมีนั่นแข่งกันไม่ได้ แข่งได้แต่รถแต่เรือ แข่งได้แต่วิ่งแข่งกัน แข่งบุญวาสนาบารมีกันไม่ได้สักคนหรอก

พระก็เหมือนกัน บางองค์ท่านบวชใหม่ๆ มีคนไปทำบุญเยอะเลย เพราะท่านสร้างบุญแบบนั้นมา บางองค์บวชได้ตั้ง ๔๐ กว่าพรรษา ไม่มีใครเข้าวัดไปหาเลย จีวรก็จะไม่มีนุ่งห่ม ซึ่ง ท่านก็มีคุณธรรมของท่าน แต่ไม่สร้างบารมีไว้อย่างนั้น ท่านสร้างแต่ด้านปัญญา ไม่ได้สร้างบารมีด้านวัตถุ

เหมือนคนเป็นด๊อกเตอรก็สร้างแต่ด้านปัญญา ไม่ทำบุญ ไมให้ใครนั่งรถสักที ไม่บริจาคค่ารถให้ใคร ก็เลยไม่มีรถ อันนั้นแหละมันต่างกัน บุญวาสนาบารมีนี่จะเปรียบเทียบ

เหมือนสมเด็จพระเทพฯ พระราชธิดาในหลวง กับนางสาวไทยเราที่เป็นนางสาวจักรวาล ให้เดินไปตามถนน นางสาวไทยก็จะมีแต่คนถ่ายรูปเท่านั้นแหละ พวงมาลัยกับของนี่ไม่ค่อยได้

ส่วนพระเทพฯ นั้นท่านเสด็จไป ที่ไหน พวงมาลัยจะมีคนถวายจนรับจะไม่ไหว ไม่รู้จะรับของใคร เงินเขาก็ให้มากกว่าพระ คนละ ๑๐ ล้าน ๒๐ ล้านก็มี คนละล้าน คนละแสนก็มี

พระนี้เทศน์จนเหน็ดจนเหนื่อยไม่ได้สักล้านเลย เพราะว่าไม่มีบารมี ไม่มีบุญวาสนาเหมือนอย่างเขา

เขาสร้างบุญมามากจึงไปเกิดในตระกูลสูง ดูอย่างนี้จะเห็นได้ชัดไหม ใส่นาฬิกาก็ใส่โรเล็กซ์แล้วก็ไม่ต้องซื๊ออีกเสียด้วย มีแต่บริษัทเขาจะเอาให้

แว่นตาของในหลวงก็มีแต่คนแย่งกันให้ กล้องถ่ายรูปก็แย่งกันให้ ไม่ต้องไปขอใคร นั่นแหละคนมีบุญ วาสนาบารมี

ส่วนปราสาทนั้นก็ไม่ต้องเลื่อยไม้ไสกบหรือลงมือทำเอง ไม่ต้องไปติดลวดลาย เมื่อทำเสร็จแล้วใส่รองเท้า มันยิบ เดินเข้าไปอยู่พักพาอาศัยได้เลย ส่วนเราหาเงินเกือบตายยังไม่ได้พัก อยู่เฉยๆ แบบนั้นไม่ได้เลย เพราะไม่มีวาสนาบารมี ไม่ได้สร้างเอาไว้ นั่นแหละกรรมมันจึงต่างกันอยู่ในทุกวันนี้

ถาม-ตอบปัญหาธรรมะ : พระอาจารย์เปลี่ยน ปัญญาปทีโป









“สิ่งที่วิเศษที่สุดก็คือ ศีล ถ้ามีศีลบริสุทธิ์แล้ว
ไม่ต้องไปคำนึงถึงอะไร เราจะได้ประโยชน์
อย่างแท้จริงในปัจจุบันนี่

ใครมีเมีย รักสงสารเมียของตนเองให้มากๆ
ใครมีผัว รักสงสารผัวของตัวเองให้มากๆ
ใครมีลูก รักเมตตาปรานีต่อลูกให้มากๆ
ใครมีพ่อมีแม่ รักเคารพบูชาพ่อแม่ให้มากๆ
เลี้ยงดูท่านให้มีความสุข

ถ้าใครทำได้ มันจะมีฤทธิ์เดชเรียกว่า บุญฤทธิ์
คนมีบุญฤทธิ์นี่ไปที่ไหน ก็สงบเยือกเย็น
ไม่ไปก่อกรรมทำเข็ญให้ใครเดือดร้อน มีแต่พวก
ภูตผีปิศาจที่มันไม่นิยมชมชอบในคุณธรรมนั่นแหละ
มันจะร้อนเป็นไฟ”

หลวงพ่อพุธ ฐานิโย









“สูเจ้าหลายคน ตายแล้วอย่าเข้าใจว่า
จะได้ไปด้วยกัน ต่างคนต่างไป ไปตามกรรม
ของตัวเอง กรรมของแต่ละคน ก็ใช่ว่าจะเหมือนกัน
บุญบาปมากน้อยกว่ากัน จะไปก็ไปต่างกัน
ปัญหาว่าตอนนี้ บุญบาปสูเจ้าพอใจในอันใด”

หลวงปู่จาม มหาปุญโญ








“ไฟอยู่ที่บ้าน แต่มาดับที่วัด มันดับไม่ได้
เมื่อไฟมันอยู่ที่จิต ก็ต้องดับที่จิต เมื่อไฟมันเกิดที่บ้าน
ก็ต้องดับที่บ้าน เมื่อเกิดกลางคืน ก็ดับกลางคืน
เกิดกลางวัน ก็ดับกลางวัน ต้องที่นั่น และเดี๋ยวนั้น”

ท่านพุทธทาสภิกขุ







"ใครทำเรา เราให้อภัยไป ไม่ผูกเวรผูกกรรม
ขอให้อยู่เย็นเป็นสุข รักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัย
ทั้งปวงเถิด ทำอย่างนี้ รักษาบุญไว้ในใจ
บุญก็รักษาใจเราให้ไม่ดุร้าย จิตใจก็สม่ำเสมอ
เบิกบานด้วยบุญกุศล ไม่อ่อนแอท้อแท้ จากหนุ่ม
ตราบเฒ่าชรา"

หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ