กายและใจเป็นสิ่งที่สัมพันธ์กันมาก
ส่วนกายจัดเป็นรูปธรรม ใจจัดเป็นนามธรรม ทั้งสองคือกายและใจ
จะต้องอิงอาศัยกันเกิดขึ้น จึงจะมีชีวิตเกิดขึ้น ในทางธรรมเรียกขันธ์ ๕ เป็นสัมภาระที่ต้องแบกพาไป
ภารา หะเว ปัญจักขันธา ขันธ์ทั้งห้า เป็นของหนักเน้อ
ภาระหาโร จะ ปุคคะโล บุคคลแหละเป็นผู้แบกของหนักพาไป
ภาราทานัง ทุกขัง โลเก การแบกถือของหนักเป็นความทุกข์ในโลก
ภาระนิกเขปะนัง สุขัง การสลัดของหนักทิ้งลงเสียเป็นความสุข
นิกขิปิต๎วา คะรุง ภารัง พระอริยเจ้าสลัดทิ้งของหนักลงเสียแล้ว
อัญญัง ภารัง อะนาทิยะ ทั้งไม่หยิบฉวยเอาของหนักอันอื่นขึ้นมาอีก
สะมูลัง ตัณหัง อัพพุย๎หะ เป็นผู้ถอนตัณหาขึ้นได้กระทั่งราก
นิจฉาโต ปะรินิพพุโต เป็นผู้หมดสิ่งปรารถนาดับสนิทไม่มีส่วนเหลือ
เชิญคลิกที่นี้
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/r ... A%D9%B5%C3
| ไฟล์แนป: |
|
1558607048476.jpg [ 31.51 KiB | เปิดดู 1322 ครั้ง ] |
