อนุโมทนา สาธุ ด้วยนะครับ ทำได้นานยังครับแล้วตอน
นี้ยังทำได้อยู่ไหมครับ กำหนดรู้ใจคน ผมเคยแค่ได้แค่อ่าน
นิสัยจากน้ำเสียงได้ แต่ตอนนี้เสื่อมล่ะจิตไม่สงบถึงขั้นนั้น

ธรรม,พระธรรม ตามที่คุณคิดตุณเข้าใจนี่คุณคิดว่า อะไรยังไงครับ

คุณ 3 sss อนุโมทนา

คุณแค่อากาศเล่าขอรับ คิดเห็นเป็นประการใด

ผมว่า พี่เคยถามผมไปแล้วนะครับ ธรรมคืออะไร? สงสัยจะลืม
แล้วแน่ สัญญาไม่เที่ยงหนอ ทุกสิ่งล้วนแล้วแต่ไม่เที่ยง เกิด ขึ้น ตั้งอยู่
และแล้วก็ดับไป

สัญญา ไม่เที่ยง เกิด ขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป แล้วทำไมหัวเราะไม่ได้

ก็คุณไปตั้งกฎตั้งกติกาว่า หัวเราะไม่ได้ ทีนี้พอมีคนมีใครมาหัวเราะ คุณก็ทุกข์ฺใจ ไม่สบายใจ เมื่อมีใครมาหัวเราะ เพราะมันขัดกับความรู้สึกเรา จริงไม่จริง

งั้นอย่างนี้เนาะทุกท่าน จะได้จบแบบไม่ขัดใจกันนะครับ ท่านกรัซกาย เมย์ ท่านทริปเปิ้ลเอส

1. รูปแบบประโยค เป็นของหลวงปู่ดุลย์ ท่านกล่าวไว้ดีแล้ว
2. เนื้อในประโยค เป็นของปุถุชนที่มีโอกาสรู้เห็นได้ตามจริง
3. โดยปุถุชนอย่างผมนำเอารูปแบบการจำกัดความของหลวงปู่ดุลย์มาใช้ เพื่อจำกัดความในสิ่งที่ตนรู้เห็นในพระอริยะสัจ ๔ เพื่อเป็นแนวความจำให้หวนระลึกถึงปฏิบัติให้ยิ่งๆขึ้นต่อไปของตน
- ซึ่ง ทั้ง 3 เหตุผล หากคนไม่ปฏิบัติเห็นจริงจะเอามาจำกัดความใดๆให้เข้าใจง่ายไม่ได้เลย

ทีนี้หากท่านทั้งหลายได้มีโอกาสไปเห็นสังขารบ้างแล้ว จิตเดินในสติปัฏฐานบ้างแล้ว สันตติขาดบ้างแล้ว จิตทำความแยบคายในไตรลักษณ์บ้างแล้ว หน่ายสำรอกออกบ้างแล้ว จิตทำกิจบ้างแล้ว ท่านใช้ความจำกัดความอย่างไรบ้างเพื่อที่ย้ำหลักในการปฏิบัติของตนเอง หรือแนะนำบอกกล่าวกับผู้อื่นให้สามารถระลึกแล้วปฏิบัติเห็นชัดได้

- พระอริยะสัจ ๔ ที่ผมมีโอกาสรู้เห็นโดยปุถุชนอย่า่งผม ผมจำกัดความแบบนั้น

- ธรรมสาสวะอื่นเช่น ทาน ศีล ภาวนา ผมปฏิบัติจนเห็นชัดแล้วได้คำจำกัดความว่า.. ทำจิตให้ผ่องใส(ภาวนา อบรมจิตให้เป็นกุศลปราศจากกิเลสจิตจึงผ่องใส) มีใจเอื้อเฟื้อ(ทาน เพราะจิตเป็นจิตจะเอื้อเฟื้อสละ) เว้นจากความเบียดเบียน(ศีล เพราะจิตเป็นศีล มันละเว้นตั้งแต่เจตนา)

- สัมมัปปธาน ๔ มีสติดำรงมั่น ทำใจให้เบิกบานสว่างไสว

ท่านล่ะครับ ให้คำจำกัดความอย่างไร เห็นมายังไงบ้างครับ

เฉยๆนะครับท่าน อธิบายแล้วก็จบ ผมไม่เคยคิดแบบนั้น ท่านกรัซกายนี้เก่งนะคิดแทนผมได้ด้วย เห็นเป็นปรกติของโลกมากกว่าครับ เพราะอย่างที่กล่าว แต่ละคนมีความรู้ความเข้าใจคือปัญญาต่างกัน มีแนวทางต่างกัน จะไปห้ามอะไรใครได้
ส่วนท่านทริปเปิ้ลเอสอาจจะคิดเกินไป ก็อธิบายให้เข้าใจกันไปในความหมายนั้นๆ

หากผมคับแค้นไม่พอใจท่านกรัซกายก็คงด่าทื่านไปแล้ว แบบน้องเมย์มาไล่ด่าท่าน หรือป้าโรสไล่ด่าท่าน

ถ้ายอมรับกันว่า นี่ก็เป็นธรรมะ (ไม่ยอมรับก็แล้วไป) แล้วหัวเราะได้ไหม ?


ครั้งหนึ่ง พระพุทธเจ้า ได้ตรัสแสดงเหตุผลในการที่จะมีทรัพย์ หรือประโยชน์ที่ควรถือเอาจากทรัพย์สมบัติ แก่อนาถบิณฑิกคฤหบดี โดยตรัสให้เหมาะกับสภาพสังคมสมัยนั้น พึงพิจารณาจับเอาสารัตถะตามสมควร ดังต่อไปนี้


"ดูกรคฤหบดี ประโยชน์ที่ควรถือเอาแห่งโภคะทั้งหลาย มี ๕ ประการ ดังนี้ คือ


๑) ด้วยโภคะที่หามาได้ด้วยความขยันหมั่นเพียร เก็บรวบรวมขึ้นด้วยกำลังแขน อย่างอาบเหงื่อต่างน้ำ ซึ่งเป็นของชอบธรรม ได้มาโดยธรรม อริยสาวก ย่อมเลี้ยงตัวให้เป็นสุข ให้เอิบอิ่ม เอาใจใส่ดูแลตนให้เป็นสุขโดยชอบ ย่อมเลี้ยงมารดาบิดา...บุตรภรรยา คนรับใช้กรรมกรคนงาน ให้เป็นสุข ให้เอิบอิ่ม เอาใจใส่ดูแลให้เป็นสุขโดยชอบ นี้คือ ประโยชน์ที่ควรถือเอาแห่งโภคะ ข้อที่ ๑


๒) อีกประการหนึ่ง ด้วยโภคะที่หามาได้ด้วยความขยันหมั่นเพียร....ได้มาโดยธรรม อริยสาวก ย่อมเลี้ยงมิตรสหาย และผู้ร่วมกิจการงานทั้งหลาย ให้เป็นสุข ให้เอิบอิ่ม เอาใจใส่ดูแลให้เป็นสุขโดยชอบ นี้คือ ประโยชน์ที่ควรถือเอาแห่งโภคะ ข้อที่ ๒


๓) อีกประการหนึ่ง ด้วยโภคะที่หามาได้ด้วยความขยันหมั่นเพียร....ได้มาโดยธรรม อริยสาวก ย่อมป้องกันโภคะจากยันตราย ที่จะเกิดแต่ไฟ น้ำ พระราชา โจร หรือทายาทอัปรีย์ ทำตนให้สวัสดี นี้คือ ประโยชน์ที่ควรถือเอาแห่งโภคะ ข้อที่ ๓


๔) อีกประการหนึ่ง ด้วยโภคะที่หามาได้ด้วยความขยันหมั่นเพียร....ได้มาโดยธรรม อริยสาวก ย่อมกระทำพลีกรรม ๕ อย่าง คือ ญาติพลี (สงเคราะห์ญาติ) อติถิพลี (ต้อนรับแขก) ปุพพเปตพลี (ทำบุญอุทิศผู้ล่วงลับ) ราชพลี (บำรุงราชการ-เสียภาษี) เทวตาพลี (ถวายเทวดาหรือบำรุงศาสนา) นี้คือ ประโยชน์ที่ควรถือเอาแห่งโภคะ ข้อที่ ๔


๕) อีกประการหนึ่ง ด้วยโภคะที่หามาได้ด้วยความขยันหมั่นเพียร....ได้มาโดยธรรม อริยสาวก ย่อมประดิษฐานทักขิณาอันส่งผลสูง อันอำนวยอารมณ์ดีงาม มีผลเป็นสุข เป็นไปเพื่อสวรรค์ ในสมณพราหมณ์ทั้งหลาย ผู้เว้นจากความมัวเมาประมาท ตั้งอยู่ในขันติโสรัจจะ ซึ่งฝึกฝนตนเอง ทำตนเองให้สงบ ทำตนเองให้หายร้อนกิเลสได้ นี้คือ ประโยชน์ที่ควรถือเอาแห่งโภคะ ข้อที่ ๕

"คหบดี ประโยชน์ที่ควรถือเอาแห่งโภคะมี ๕ ประการเหล่านี้แล"


"ถ้าเมื่ออริยสาวกนั้นถือเอาอยู่ ซึ่งประโยชน์ที่ควรถือเอาแห่งโภคะ ๕ ประการเหล่านี้ โภคะหมดสิ้นไป เขาย่อมมีความคิดอย่างนี้ว่า อันใดเป็นประโยชน์ที่ควรถือเอาแห่งโภคะ ประโยชน์เหล่านั้นเราก็ถือเอาแล้ว และโภคะของเราก็หมดสิ้นไป โดยนัยนี้ อริยสาวกนั้นก็ไม่มีความเดือดร้อนใจ

"และหากว่า เมื่ออริยสาวกนั้นถือเอาอยู่ ซึ่งประโยชน์ที่ควรถือเอาแห่งโภคะ ๕ ประการเหล่านี้ โภคะทรัพย์เพิ่มพูนยิ่งขึ้น โดยนัยนี้ อริยสาวกนั้นก็ไม่มีความเดือดร้อนใจ เป็นอันไม่มีความเดือดร้อนใจทั้งสองกรณี" *(องฺ.ปญฺจก.22/41/48)

แยกให้ดี คิกๆๆ เรื่องหัวเราะนี่คุณ sss ไม่ใช่คุณแค่อากาศ ของคุณเรื่องปฏิบัติตามที่พูดไว้

ในคคห.หนึ่ง อ้างอิงกันไปกันมาเลยรวมกันหลายคนไป แยกประเด็นออกจากกันในแต่ละคนๆ

นี่เฉพาะคุณแค่อากาศ คุณ sss ไม่เกี่ยว คุณแค่อากาศคิดเห็นเป็นประการใด

ตาลายแล้วท่านเยอะเกิน

คุณแค่อากาศไม่ควรคิดว่าที่เราโต้เถียง หรือจะใช้คำอย่างอื่นก็แล้วแต่ พวกเราถกเถียงกันตามสิ่งที่มีอยู่ในใจแต่ละคนผ่านตัวหนังสือ คิกๆๆ (ถ้าไม่พิมพ์เป็นตัวหนังสือ เราจะสื่อความหมายกันยังไงได้) โดยเทียบเคียงกับคัมภีร์ทางศาสนาได้ ย้ำ เทียบเคียงกับคัมภีร์ทางศาสนาได้ สรุปกันตรงนั้น

กรัชกายแย้งคุณแค่อากาศว่า นำศัพท์ทางธรรมมาใช้แล้วมาอธิบายไปตามคิดความเข้าใจของตน นั่นคือธรรมปฏิรูป

ถ้าตาลาย เอาใหม่ ตามใจ ไม่ค่อยชอบขัดใจคน นี่ครับ


นั่งสมาธิแล้วเหมือนร่างกายลอยจากพื้น

ใช้วิธีอานาปานสติ ช่วงแรกนั่งสมาธิดิ่งลงมากๆจะเห็นแสงสว่างจ้ามากๆเป็นดวงแว๊บๆและสว่างตลอดเวลา
เคยอ่านหนังสือหลวงพ่อสดว่าอย่าวอกแวก เรานึกได้ก็ดูลมหายใจต่อ
จากนั้น ตัวมันเบามาก แถมเหมือนได้ยินเสียงอะไรบางอย่างคุยกัน ทั้งๆที่ในห้องก็เงียบมาก และจู่ๆก็ได้ยินเสียงคนพูด "นั่นแหละกำหนดรู้ใจคน"
ก็เกิดตกใจขึ้น ร่างกายที่เคยมี ก็หายไป แต่พอได้สติ นึกได้ก็ภาวนาต่อ
ทีนี้ร่างกายเหมือนจะลอยจากพื้นดิน อาการคือตัวโครงไม่อยู่นิ่งกับพื้น ทีนี้ก็เลยกลัว รีบออกจากสมาธิ
แบบนี้เรียกว่าอะไรครับ

คุณแค่อากาศเห็นเป็นประการใดขอรับ

เห็นว่า เป็นธรรมปฏิรูป หมายความว่า ไปนำคำศัพท์ทางธรรมทางศาสนามาเป็นตัวตั้งแล้วมาพูดอธิบายโยงให้เข้ากับตนเองนั่นๆนี่ๆทำใจให้เบิกบานผ่องใสอะไรก็ว่าไป สันตติขาด จิตเดินในสติปัฏฐาน เห็นสังขาร ทำจิตแยบคายในไตรลักษณ์ ทาน ศีล ภาวนา ฯลฯ