ลุงคะ เมยขอความรู้ ในทุกเรื่องของอรหันต์ผล ต่ำกว่านั้นไม่เอาคะ ขอความรู้ทุกแง่ทุกมุม ในเชิงอภิธรรม หรือ พระสูตรก็ได้...คือทุกเรื่อง..เมยขอเรียนรู้คะ (นอกเรื่องอรหันต์ผลไม่เอาคะ ลุง)
.
.
.
เมยจะเป็นแก้วน้ำเปล่า..รอดูดซับความรู้จากลุงนะคะ

ก่อนอื่น เมยแจ้งลุงก่อนคะ.. คติในการเดินทางธรรมของเมยคือ...

........อยากรู้ต้องถาม อยากได้ต้องขอ.......

และเมื่อมันเป็นทางธรรม เมยยิ่งไม่อายที่จะขอความรู้

เพราะในทางธรรม ทั้งสองฝ่ายมีแต่ได้กับได้ ไม่มีใครเสีย

เมยผู้ขอธรรม เมยได้ความรู้ ...ลุงผู้ที่เมยขอธรรม ได้ทำธรรมทาน

มันจึงเป็นเหตุผล ที่ทำให้เมยมาข้อความรู้จากลุงหมาน ในเรื่องที่เมยไม่รู้คะ

ความหมายถ้อยคำที่พูดถึง มีอะระหังเป็นต้น


อรหํ (พระผู้มีพระภาคเจ้านั้น) เป็นพระอรหันต์ คือ เป็นผู้ไกลจากกิเลสและบาปธรรม ทรงความบริสุทธิ์, หรือเป็นผู้กำจัดข้าศึกคือกิเลสสิ้นแล้ว, หรือเป็นผู้หักกำแห่งสังสารจักร อันได้แก่ อวิชชา ตัณหา อุปาทาน กรรม, หรือเป็นผู้ควรแนะนำสั่งสอน เป็นผู้ควรรับความเคารพ ควรแก่ทักณิณา และการบูชาพิเศษ, หรือเป็นผู้ไม่มีข้อเร้นลับ, คือไม่มีข้อเสียหายอันควรปกปิด

อรหัต ความเป็นพระอรหันต์, ชื่อมรรคผลขั้นสูงสุดในพระพุทธศาสนา ซึ่งตัดกิเลสในสันดานได้เด็ดขาด, เขียนอย่างคำเดิมเป็น อรหัตต์

อรหัตตผล ผลคือการสำเร็จเป็นพระอรหันต์, ผลคือความเป็นอรหันต์, ผลที่ได้รับจากการละสังโยชน์ทั้งหมดอันสืบเนื่องมาจากอรหัตตมรรค ทำให้เป็นพระอรหันต์

อรหัตตมรรค ทางปฏิบัติเพื่อบรรลุผลคือความเป็นพระอรหันต์, ญาณคือความรู้เป็นเหตุละ สังโยชน์ ได้ทั้ง ๑๐


อรหัตตวิโมกข์ ความพ้นจากกิเลสด้วยอรหัต หรือเพราะสำเร็จอรหัต คือหลุดพ้นขั้นละกิเลสได้สิ้นเชิง และเด็ดขาด สำเร็จเป็นพระอรหันต์

อรหันต์ ผู้สำเร็จธรรมวิเศษสูงสุดในพระพุทธศาสนา, พระอริยบุคคลชั้นสูงสุด ผู้ได้บรรลุอรหัตผล,

อรหันตขีณาสพ พระอรหันต์ผู้สิ้นอาสวะแล้ว ใช้สำหรับพระสาวก, สำหรับพระพุทธเจ้า ใช้คำว่า อรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า พระอรหันต์ผู้ตรัสรู้ชอบเอง

พระอรหันต์ ๒ ประเภท คือ พระสุกขวิปัสสก กับ พระสมถยานิก,

พระอรหันต์ ๔ คือ ๑. พระสุกขวิปัสสก ๒. พระเตวิชชะ (ผู้ได้ วิชชา ๓) ๓. พระฉฬภิญญะ (ผู้ได้ อภิญญา ๖) ๔. พระปฏิสัมภิทัปปัตตะ (ผู้บรรลุปฏิสัมภิทา ๔)

พระอรหันต์ ๕ คือ ๑. พระปัญญาวิมุต ๒. พระอุภโตภาควิมุต ๓. พระเตวิชชะ ๔ พระฉฬภิญญะ ๕. พระปฏิสัมภิทัปปัตตะ

พระอรรถกถาจารย์แสดงความหมายของ อรหันต์ ไว้ ๕ นัย คือ

๑. เป็นผู้ไกล (อารกะ) จากกิเลส (คือห่างไกลไม่อยู่ในกระแสกิเลสที่จะทำให้มัวหมองได้เลย)
๒. กำจัดข้าศึก (อริ+หต) คือ กิเลสหมดสิ้นแล้ว
๓. เป็นผู้หักคือรื้อทำลายกำ (อร+หต) แห่งสังสารจักรเสร็จแล้ว
๔. เป็นผู้ควร (อรห) แก่การบูชาพิเศษของเทพและมนุษย์ทั้งหลาย
๕. ไม่มีที่ลับ (น + รห) ในการทำบาป คือ ไม่มีความชั่วความเสียหายที่จะต้องปิดบัง
ความหมายทั้ง ๕ นี้ ตามปกติใช้อธิบายคำว่า อรหันต์ ที่เป็นพุทธคุณ ข้อที่ ๑

ตามนี้คะ

อธิบายให้ฟังได้ไหมคะ?

นิพพานเป็นสภาวะดับโลภะได้หมด
หลังจากที่อนาคามีดับโมหะและโทสะ
ดังนั้นถ้ายังอยากรู้ยังอยากถึงนิพพาน
แปลว่าถึงไม่ได้เพราะนิพพานหมดอยาก
เพราะเป็นปัญญาถึงระดับโลกุตตระที่เหนือโลก
เพราะโลกคือสิ่งที่เกิดดับยังติดข้องแม้เล็กน้อยก็คือโลภะ
โลภเติมเกลือปรุงอาหารอยู่ชอบแต่ดีๆไม่ดีไม่ชอบไม่อยากได้นั่นน่ะยังมีกิเลสไง
ยังอยากรู้ยังอยากถึงแต่ไม่ทำเหตุเพิ่มปัญญาแปลว่าหมดโอกาสถึงเพราะอยากรู้เร็วเป็นไปไม่ได้ต้องฟังก่อน
ทางเกิดของปัญญาคือเข้าใจถูกตามคำสอนมีทางเดียวคือจิตได้ยินต้องรู้ตรงขณะว่าทำสุตมยปัญญาตรงไหม

แปลว่า ผังนี้ เป็นผังของการเดินทางของมรรค..ผลที่เสวยผลแล้ว จะอยู่นอกเหนือ ผังนี้ ใช่ไหมคะ?

ขอบคุณคะ..เข้าใจละ ผังนี้เป็นเส้นทางของการเดินมรรค...งั้นไม่สนใจละ

..ขอปิดกระทู้นะคะ ขอบคุณคะ

ที่ไม่สนใจ เพราะในผังปรมัตถ์ จะเกิดตามผังนี้ได้ต้องเดินอริยมรรค8

เดินอริยมรรคแปด เพื่อไปละสังโยชน์ทั้งสิบ

เมื่อมรรคเดินตรง โพธิปัก37 เกิด..จะทำให้ธรรมทั้ง37รวมกัน เพือตัดสังโยชน์ได้ ในทีละตัว

ทุกตัวทั้ง10ตัว ของสังโยชน์ ต้องใช้ กำลังธรรมทั้ง37 นี่หมด

เมื่อตัดสังโยชน์ได้ ผลปรมัตถ์ตามผังนั้นเกิดขึ้นได้เอง..แม้เราจะรุ้ตัวหรือไม่รุ้ตัวก็ตาม
.
.
.
ในทางกลับกัน

เมื่อเราศึกษาผังของปรมัตถ์ ของอภิธรรม แม้เราจะเรียนรู้ละเอียดแค่ไหน

สัญญาในจิต ที่สอนเรามา ให้เราเข้าใจในอภิธรรมแค่ไหน และใจเราว่าเราปล่อยวางได้แล้ว

เพราะเราสุตตะมา อย่างถ่องแท้และละเอียดแล้ว

แต่ถ้าไม่มีการเดินอริยมรรค8และไม่มีการละสังโยชน์ทั้งสิบ หรือทีละตัวได้

การเรียนอภิธรรม ไม่มีผลอะไรเลย

หรือ เรียนในผังทั้งหมดของผังนี้ ก็เป็นได้แค่ สุตตมยปัญญา เท่านั้นเอง
.
.
.
การเดินทางธรรม เราต้องให้ความสำคัญกับสิ่งที่สำคัญที่สุดก่อน คือ เรียนบัญญัติ เพื่อนำไปปฎิบัติ

เมื่อปฎิบัติถูกทางแล้ว แม้เราไม่ปรารถนาจะได้ผล ผลย่อมเกิดขึ้นได้เอง

เพราะเราสร้างกรรมทางมรรค ทางอริยมรรคให้เกิดขึ้น วิบา่ก คือผลของอริยมรรค มันย่อมเกิดกับเราแน่นอน




เมื่อได้ถาม ได้เข้าใจแล้วว่า
.
.
.
ผังที่ถามนี้ เป็นแค่เส้นทางเดินของจิต ที่เป็นไปตามอริยมรรคแปด

นั่นแปลว่า ความสำคัญที่สุดของเรื่องนี้คือ เรากลับไปปฎิบัติตามเส้นทางของอริยมรรคแปด

เพื่อละสังโยชน์สิบ คือเรื่องที่สำคัญที่สุด

แล้วผลตามผังนี้จะเกิดขึ้นมาได้เอง..แม้เราจะทราบหรือไม่ทราบ

เส้นทางการเดินจิตตามผังนี้หรือไม่ก็ตาม