แฟนเป็นคนที่เสเพลมาก กินเหล้า แบบว่าไม่ได้เรื่องน่ะค่ะ

แต่มีหมอดูหลายท่านทักว่าถ้าแฟนได้ศึกษาธรรมะอย่างจริงจังจะบวชไม่สึกตลอดชีวิต

ตอนแรกดิฉันคบกับแฟนก็ไม่ทราบหรอกนะคะว่ามีหมอดูเคยทักไว้กับพ่อแม่แฟน

ดิฉันเป็นคนชอบทำบุญทำทาน นั่งสมาธิและสวดมนต์ แฟน ก็ทำตามดิฉันเพราะดิฉันบังคับแรกๆเมื่อไม่กี่วันนี้พาแฟนไปนั่งสมาธิมา (แบบยุบหนอพองหนอ) แค่ไม่กี่ชั่วโมง แฟนดิฉันก็ผิดปกติไปค่ะ

เค้าตื่นมาจากสมาธิ เค้าถามดิฉันว่า รู้สึกถึงลมหายใจที่ชัดเห็นเค้ารู้สึกว่าส่วนท้องเค้ามันยุบลงไปแค่ไหนอย่างไรเวลาหายใจเข้าออก เวลาเดินจงกรม เค้ารู้สึกถึงเท้าที่ย่ำลงพื้นว่าส่วนไหนที่กระทบพื้นชัดเจน

เค้าถามดิฉันว่ามันคืออะไร ดิฉันได้แต่นั่ง ไม่เคยเป็นแบบนี้เลยค่ะ

กลับมาจากวัดเค้าพูดว่า เค้าสดชื่น จับพวงมาลัยรถรู้ว่า มือเค้าจับพวงมาลัย รู้สึกชัดเจนมากๆ มีสติ
เค้าบอกเค้าเข้าใจถึงคำว่า ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานว่ามันมีจริงๆ เหมือนคนใส่เเว่นมัวๆมาแล้วเช็ดจนมันใสชัดเจน

เค้าพูดแต่เรื่องนั่งสมาธิ กลับมาเค้าไม่ดื่มเหล้า สวดมนต์ นั่งสมาธิ ยิ้ม ใจเย็นและดูจะอิ่มบุญมากมาหลายวันแล้วค่ะ

ดิฉันดีใจค่ะที่เค้าเป็นแบบนี้ เค้าบอกเค้ากลัวที่ไปสูบบุหรี่ หรือ กินเหล้าอีกความรู้สึกแบบนี้จะหายไป
เค้ากำลังเข้าถึงสมาธิใช่ไหมคะ ดิฉันจะพาเค้าไปนั่งบ่อยๆเค้าจะได้เป็นคนดี

ดิฉันอยากนั่งได้แบบเค้าจังเลยค่ะ ทำมาตั้งนานก็ยังไม่เป็นเหมือนเค้า เค้านั่งแป๊บเดียวเองไม่เคยสนใจเรื่องนี้ด้วย
มันน่าน้อยใจนัก!!

หลังจากนั้นมีวันหนึ่ง ผมเกิดนึกอยากนั่งสมาธิขึ้นมา ผมก็เลยนั่งสมาธิกำหนดลมหายใจ

ในการนั่งสมาธิครั้งนี้ผมสามารถรับรู้ลมหายใจได้ตลอดสายเป็นเวลานาน แต่ผมก็คิดว่าเวลาจิตเราสงบมากแล้ว แต่ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถ้ายังไงเราลองเปลี่ยนวิธีกำหนดดูดีกว่าผมเลยเปลี่ยนวิธีกำหนดในใจเป็นสมถแบบอัปปมัญญา ๔

แล้วกำหนดคำบริกรรมในใจแผ่เมตตาให้สัตว์ทั้งหลายไม่มีประมาณในทิศเบื้องหน้า จากนั้นก็เบื้องหลัง จากนั้นก็เบื้องบน เบื้องล่าง เบื้องซ้าย ฯลฯ

เวลานี้รู้สึกว่าความรู้สึกของเราเหมือนจุ่มอยู่ในปิติ มีแต่ความสุขไปหมด จากนั้นผมก็คิดขึ้นมาว่า

"มีความสุขขนาดนี้ในโลกด้วยหรือ ความสุขนี้ดีกว่าความสุขในโลกที่เราเคยพบมาทั้งหมด โอ ความสุขนี้แค่นั่งก็ได้แล้ว คนทั้งโลก มัวแต่วุ่นวายทำอะไรกันอยู่ บางคนทำทุจริตต่างๆเพื่อหาเงินมาสนองความสุขตน ทำไปทำไมนะ มันเทียบกับความสุขที่เกิดจากความสงบนี้ไม่ได้เลย ความสุขนี้ไม่ต้องไขว่คว้ามาก อยู่กับตัวเองแท้ๆ คนในโลกกลับไม่รู้"

จากนั้นผมก็สังเกตลมหายใจก็รู้สึกว่าลมหายใจตอนนี้มันละเอียดมาก ถึงค่อยเข้าใจคำว่าลมหายใจหยาบลมหายใจละเอียดว่าเป็นยังไง ก่อนหน้านี้เข้าใจว่าคือลมหายใจแรงๆเบาๆซะอีก :)

ความรู้สึกจากการเกิดสมาธิครั้งแรกนี้มันเหมือนจุ่มค้างอยู่ปิติ แต่ไม่เห็นนิมิตอะไรทั้งสิ้น แต่รู้สึกจิตเวลานี้ไม่มีนิวรณ์เลย คือมีความรู้พร้อมอยู่

จากนั้นผมก็รู้สึกยินดีกับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วคิดไปเรื่อยว่า "นี่คือปฐมฌานหรือเปล่านี่ ปฐมฌานเกิดกับเราหรือ"

จนจิตเริ่มไม่เป็นสมาธิ เริ่มปั่นป่วน หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงห้องข้างๆตะโกนเสียงดัง (คาดว่าน่าจะดูบอล) ผมก็เลยหลุดออกมาจากสภาวะนั้น

http://larndham.org/index.php?/topic/27 ... ntry393770

ตามหัวข้อที่เราเขียน น่ะคะ !! เพื่อนๆ ในเว๊บนี้ ที่คุยๆ อยู่กับเราทุกๆคน
ก้อรู้นะคะ ว่า เรานั่งสมาธิ ได้ ก้อมาจาก คำแนะนำ ของหลายๆคน ที่ในเว๊บนี้ !!
แต่ ทีนี้ ตอนนี้ เราไม่เข้าใจ ตรงจุดนี้ค่ะ !!
คือเพื่อน ของเราที่กรุงเทพ ฯ เค้าไปเรียน การนั่งสมาธิ
แล้วเค้า ก้อมาคุยกับเรา !! เราบอกว่า !!นั่งสมาธิแล้วติดสุขนะ !!

( คือ เรา หมายถึงพอจิต เป็นสมาธิแล้ว ก็ปล่อยให้จิตว่างอยู่อย่างนั้น !ไม่อยากออกจากสมาธิ พอเจอปัญหาอะไรก้อพยายามที่จะทำให้จิต ว่าง เป็นสมาธิ )

เพื่อน ของเราบอกว่า ! " การนั่งสมาธิ แบบเธอ อาจารย์บอกว่า
เป็นการนั่งสมาธิ ที่ผิด "( เรางง ) เค้าบอกว่า
ถ้านั่งสมาธิแล้ว พอจิตว่าง ต้อง ......( เราลืม ว่านางพูดว่าอะไร)
เราถามนาง นางก้อยังไม่ค่อย เข้าใจ เพราะตอนนี้ นางยังนั่งสมาธิ
ไม่ค่อยได้ !! คือนางพูด เหมือนมีคำว่า ญาน !!
ตรงนี้ เราไม่เข้าใจ ค่ะ !! คือนาง บอกว่า พอจิตนิ่ง
จนเป็นสมาธิแล้ว ต้องทำอย่างไงต่อเหรอคะ !!
นางบอกว่า ถ้าปล่อยให้จิตนิ่งตลอด อาจารย์ ของนาง
บอกว่า เป็นการนั่งสมาธิ ที่ผิดค่ะ !! ขอคำแนะนำ
จากท่านผู้รู้ ตรงจุดนี้ ด้วยคะ !!

ตามหัวข้อที่เราเขียน น่ะคะ !! เพื่อนๆ ในเว๊บนี้ ที่คุยๆ อยู่กับเราทุกๆคน
ก้อรู้นะคะ ว่า เรานั่งสมาธิ ได้ ก้อมาจาก คำแนะนำ ของหลายๆคน ที่ในเว๊บนี้ !!
แต่ ทีนี้ ตอนนี้ เราไม่เข้าใจ ตรงจุดนี้ค่ะ !!
คือเพื่อน ของเราที่กรุงเทพ ฯ เค้าไปเรียน การนั่งสมาธิ
แล้วเค้า ก้อมาคุยกับเรา !! เราบอกว่า !!นั่งสมาธิแล้วติดสุขนะ !!
( คือ เรา หมายถึงพอจิต เป็นสมาธิแล้ว ก็ปล่อยให้จิตว่างอยู่อย่างนั้น !ไม่อยากออกจากสมาธิ พอเจอปัญหาอะไร
ก้อพยายามที่จะทำให้จิต ว่าง เป็นสมาธิ )
เพื่อน ของเราบอกว่า ! " การนั่งสมาธิ แบบเธอ อาจารย์บอกว่า
เป็นการนั่งสมาธิ ที่ผิด "( เรางง ) เค้าบอกว่า
ถ้านั่งสมาธิแล้ว พอจิตว่าง ต้อง ......( เราลืม ว่านางพูดว่าอะไร)
เราถามนาง นางก้อยังไม่ค่อย เข้าใจ เพราะตอนนี้ นางยังนั่งสมาธิ
ไม่ค่อยได้ !! คือนางพูด เหมือนมีคำว่า ญาน !!
ตรงนี้ เราไม่เข้าใจ ค่ะ !! คือนาง บอกว่า พอจิตนิ่ง
จนเป็นสมาธิแล้ว ต้องทำอย่างไงต่อเหรอคะ !!
นางบอกว่า ถ้าปล่อยให้จิตนิ่งตลอด อาจารย์ ของนาง
บอกว่า เป็นการนั่งสมาธิ ที่ผิดค่ะ !! ขอคำแนะนำ
จากท่านผู้รู้ ตรงจุดนี้ ด้วยคะ !!

คุณ ลุงสมาน เขียน

รายละเอียดที่เล่าให้ฟังนั้นยังไม่เข้าใจครับ
งั้นขอถามต่อนะครับ ขณะที่นั่งทำสมาธิใช้อะไรเป็นอารมณ์
หรือใช้อะไรเป็นการบริกรรมเป็นองค์ภาวนา
แล้วเข้าถึงองค์ฌานหรือยัง หรือเพียงแค่นึกเอาเอง

การทำจิตให้นิ่ง ว่าง
ก็สามารถทำให้ดิ่งลงไป อย่างสภาพว่างเฉย ไม่รู้ไม่ชี้ ได้เหมือนกัน

จะใช้ คำ บริกรรม คำว่า พุท - โธ ค่ะ จิต จับ ที่ลมหายใจ
เข้า- ออก !! พอบริกรรม ไปเรื่อยๆ คำว่า พุท - โธ จะเริ่ม
ค่อยๆ หายไป ทุกสิ่งทุกอย่าง จะเหมือนมีแต่ความว่างค่ะ!!
แต่จิต ก้อยังจับ ที่ ลมหายใจ เข้าออกตลอด
( แต่ตรงนี้ เหมือนเป็น บางครั้ง ที่รู้ค่ะ )
เพื่อน บอกว่า จิตเข้าสู่ญาน ( รู้สึกว่า นางจะใช้คำพูด คำนี้ ค่ะ )
นางบอกว่า อาจารย์ มีบอกว่า พอจิต เข้าสู่ ญาน .....
( คือตัว ของนางเอง นางยังไม่ค่อยเข้าใจค่ะ )
คือพอ จิตนิ่ง แล้วทำยังไงต่อค่ะ !!
ตอนนี้ ก้อเลยใช้วิธี คือพอคำบริกรรม หลุด ก้อใช้วิธี
เอาจิต ไปจับ ที่ลม หายใจ เข้า - ออกค่ะ !!
แต่ บางครั้ง เหมือน เป็นการฝืนๆ ค่ะ !! ก้อเลย คิดว่า
คงไม่ใช่ค่ะ !! ขอคำแนะนำด้วยค่ะ

ไม่ใช่ญาณแยนอะไรหรอกครับ ถ้าเป็นญาณ (ปัญญา) จะรู้จักวิธีแก้ปัญหา เข้าใจปัญหาแล้ว 

อ้อ ใช้ พุท-โธ หายใจเข้าว่า พุท หายใจออก ว่าโธ อย่างนี้แบบนี้อย่างเดียวเลย ไม่ภาวนาอย่างอื่นเลยนะครับนะ ดังนั้นจะต้องปรับแก้นิดหน่อย เพื่อให้ไปได้

คุณ โลกสวยเ ขียน



ใช่ค่ะ !เราใช้วิธีนี้ ทุกครั้ง ที่เรา มีความรู้สึกว่า
จิตของเรา เข้าสู่ ภาวะ ของความฟุ้งซ่าน !!
แต่ไม่ถึงกับ วาง เฉย ไม่รู้ไม่ชี้ !!
คือ ให้จิต เป็นสมาธิ เพื่อดับความฟุ้งซ่าน !!
เราทำบ่อยค่ะ !! จิต ของเราก้อเลย เข้าสู่ความนิ่ง
ได้ง่ายค่ะ ! เราก้อเลย มีความรู้สึกว่า
อาจจะ เป็นเพราะ เรานั่งสมาธิ บ่อย เลย
เป็นคน ติดสุขค่ะ !!

คุณ กรัชกาย เขียน


ใช่ค่ะ เราใช้ คำบริกรรม พุท - โ ธ คำเดียวค่ะ !!

ไม่ใช่สมาธิหรอกค่ะ 
องค์ธรรมของสมาธินั้น แม้นมี ปิติ มีสุข แต่ไม่มีอะไร ที่จะให้ไปติด
การไปติดเครื่องข้องแบบนั้น นั้น ไม่ใช่สมาธิหรอกค่ะ
หลุดจากสมาธิไปนานแล้วหละค่ะ
และสุขนั้น ก็ไม่จีรัง
ทำวนเวียนซ้ำซาก จนตาย 
สุขปรากฎ สุขหายก็กลับมาทำใหม่ 
กลับทำตัวให้ตกอยู่ในวังวนได้ 
นี่แหละค่ะ ความไม่รู้ไม่ชี้ 

เมเรยบอก ว่า นั่นไม่ใช่สมาธิ ไม่มีกำลังจิตเอาเสียเลย
ติดกาวดักหนู ไปจนจิตอ่อนกำลังร่อแร่ ติดจนกาวหมดอายุ จึงหลุดออกมาค่ะ

ถ้ารู้ ถ้าชี้ มันไม่ติดอยู่จนหัวปักหัวปำหรอกค่ะ