เราต้องศึกษาให้เข้าใจก่อนว่า การทำสมาธิหรือเจริญสมาธิ
จุดประสงค์นั้นทำเพื่ออะไร
อาจทำเพื่อให้ได้ฌาน เพื่อฌานชั้นสูง หรือถึงขั้นอภิญญา
หรือเพื่อกำจัดนิวรณ์ หรือเพื่อเป็นบาทในการเจริญวิปัสสนาต่อไปเ
เพื่อมุ่งสู่การออกจากทุกข์
ถ้าเราไม่รู้จุดมุ่งหมายทำเพื่ออะไรก็จะไม่ได้อะไร
ทำเล่นๆ ก็จะได้ของเล่นๆ ทำจริงรู้จริงก็จะได้ของจริงๆ

การทำสมาธิโดยทั่วๆไปมักจะไม่ค่อยเข้าใจเรื่องสมาธิกันสักเท่าใด
เพราะคำว่าสมาธิมันคุ้นหู จนคิดไปว่าเป็นการครอบคลุมไปถึงวิปัสสนา
คำว่าสมาธิมันมีมาตั้งแต่พุทธกาลเสียอีก ตลอดจนลัทธิใดๆ นั่นก็มีสมาธิแล้ว
รู้จักสมาธิและยังใช้กันกันทั่วถึง ดังเช่น อาฬารดาบส อุทกดาบส เป็นต้น
เพราะเขาไม่รู้จักการเจริญวิปัสสนา ซึ่งเป็นไปเพื่อมรรคจิตประการกิเลสเป็นสมุจเฉท
แม้ว่าการทำสมาธินั้นสติปัฏฐานก็เกิดร่วมร่วมในปฐมฌาน เพื่อละหรือกำจัดนิวรณ์ที่เป็นข้าศึกกับองค์ฌาน

แม้ว่าจะเจริญสติปัฏฐานนั้นก็ยังมีสมาธิเกิดร่วมอยู่ด้วย แต่สมาธิขั้นเล็กน้อยคือ
ใช้สมาธิขั้นขณิกกะสมาธิ ไม่ใช่สมาธิขั้นอัปปนาสมาธิ
ที่ใช้สมาธิขั้นเล็กน้อยนั้นเพื่อให้องค์มรรค ๘ มีความสามัคคีกัน
เพื่อกำจัดกิเลสตามอำนาจของแต่ละมรรคนั้นๆ ปลายทางคือออกจากวัฏฏะทุกข์

แล้วการเจริญสติทุกอริยาบท ที่เขาสอนกันสมัยนี้ จะทำให้ได้ปฐมมรรคหรือเปล่าครับ

การเจริญ อิริยาบท จัดอยู่ในหมวด กายานุปัสสนาสติปัฏฐาน ฉะนั้นจึงเข้าถึงปฐมมรรค

แล้วกำหนดสติยังไง ให้จิตเป็นศีล สมาธิ ปัญญา
หมายถีง สติศีล สติสมาธิ สติปัญญา

สาธุครับขอบคุณมากๆ ผมไปเข้าใจว่าต้องทำอานาปานสติ จากการนั่งสมาธิแล้วกำหนดสติไว้ที่ลมหายใจเข้าออกเท่านั้นถึงจะได้ปฐมมรรค

แล้วกำหนดสติยังไง ให้จิตเป็นศีล สมาธิ ปัญญา
หมายถีง สติศีล สติสมาธิ สติปัญญา

สติศีล สติสมาธิ สติปัญญา เพิ่งเคยได้ยินเนี่ย ไปได้มาแต่ไหนหรอ