เคยคิดบ้างไหมว่า...พุทธบริษัทมี4เหล่าคือ
1ภิกษุ
2ภิกษุณี
3อุบาสก
4อุบาสิกา
ถ้าทั้ง4เหล่านี้ฟังเข้าใจคำสอนจะไม่ทำผิดค่ะ...เมื่อสงสัยว่าทำได้หรือไม่...
บุคคลเหล่านั้นจะต้องไปเข้าเฝ้าเพื่อทูลถามพระศาสดาเมื่อทรงแสดงว่าผิด...
ทำไม่ได้จึงบัญญัติความผิดนั้นไว้เพื่อให้บรรพชิตสำรวมระวังสิ่งที่ตนกระทำ...

พุทธบริษัท4แยะแยะเป็น2แบบคือแบบที่1บรรพชิตครองวัดและแบบที่2คฤหัสถ์ครองเรือน

ต่อไปจะแสดงคำอธิบายโดยย่อ

แบบที่1คือพุทธบริษัทตามข้อ1-2ข้างต้น
การนุ่งห่มผ้ากาวสาวพัตรเป็นการแสดงตนออกนอกหน้าว่าตนประพฤติประเสริฐตามได้
ต้องละอายตั้งแต่ตื่นจนหลับว่าตนไม่ใช่คฤหัสถ์เป็นผู้มีความประพฤติตามสิกขาบท
ถ้าทำผิดในสิกขาบทก็ต้องปลงอาบัติเพราะสำนึกผิดว่าตนทำตามคำสอนไม่ได้
เป็นปกติล่วงสิกขาบทแปลว่าพรหมจรรย์ไม่บริสุทธิ์แต่ปฏิญาณตนขอบวช
อย่าลืมนะว่าขอบวชเพื่อสละเพศคฤหัสถ์เพื่อทำตามข้อห้ามต่างๆได้นะ
ถ้าทำไม่ได้ไม่มีข้อห้ามลาสิกขาแต่มีข้อห้ามที่กระทำแล้วต้องละอาย
ถึงต้องมีการปลงอาบัติแสดงว่าทำผิดศีลขาดวิ่นแสดงว่าขาด227ข้อ
ถ้าแสดงอาบัติไม่ทันหมดลมหายใจลงทั้งที่ยังไม่ปลงอาบัติไปอบายภูมิ

แบบที่2คือพุทธบริษัทตามข้อ3-4ข้างต้น
แสดงตนว่าทำตามคำสอนได้โดยสวมใส่เสื้อผ้าได้ตามปกติมีเงินทองทำมาค้าขายได้ไม่ต้องแสดงอาบัติ
และครั้งพุทธกาลบรรลุธรรมถึงอนาคามีได้โดยมิต้องนุ่งห่มผ้ากาสาวพัตรต้องรู้จักตนเองว่าถ้าต้องการ
กามคุณ5ตามใจชอบและใช้เงินทองก็ต้องอยู่ในเพศคฤหัสถ์เพื่อเข้าใจคำสอนเป็นพรหมจรรย์ตามที่บรรลุ
เลือกให้ถูกว่าตนสะดวกทำแบบไหนถ้ายังจะใช้เงินตอนนุ่งผ้ากาสาวพัตรนั่นทำตามอัธยาศัยแบบที่2ไม่ได้
การบวชเป็นการปฏิญาณตนว่าจะทำตามสิกขาบทต้องเข้าใจสิกขาบทก่อนบวชเข้าใจที่แสดงให้ทราบป่าว