คำสอนของพระพุทธเจ้าคิดเองผิดทันที

คิดตามตรงคำ
แล้วก็ตรงขณะด้วยคือตามรู้ทีละคำตาม
เสียงที่กำลังได้ยินคือใช้หูฟังตามปกติ

การตามฟังรู้ทีละคำตามเสียงที่กำลังได้ยิน...เป็นการฝึกสมาธิ..

หากไม่คิดใคร่ครวญในคำสอนนั้น...การจะเห็นจริงในคำสอนย่อมไม่มีทางเกิดขึ้นได้จริง...

เวลาเดินหน้าไปเรื่อยๆ
พร้อมกับเห็นเวลาใหม่
แต่คิดไปตามสิ่งที่เห็น
ลืมคิดเห็นตามคำสอน
จึงคิดตามเห็นผิดของตน
คือไม่เคยคิดตามคำสอนได้
ทุกคำในพระไตรปิฎกกำลังมี
และกำลังเกิดดับจริงๆแต่ตน
ไม่รู้ตรงจริงที่ตรงคำที่ตนกำลังมี
แปลว่ากิเลสไหลไปไม่ขาดสายคือ
ตามไม่ทันความจริงที่ตนมีจึงเกิดอวิชชา
จนกว่าจะเริ่มสะสมปัญญารู้ตามทีละคำจริงๆค่ะ
ไม่มีใครเอากิเลสออกได้เพราะแค่กะพริบตามีกิเลสใหม่แล้ว

คำพระสอน

"อย่าห่วงอนาคตให้อยู่กับปัจจุบันให้มาก การตระเตรียมเป็นการไม่ประมาท แต่ไม่ควรจักมีอารมณ์กังวลหรือห่วงใย ให้ตระเตรียมแต่ไม่ห่วง ทุกสิ่งทุกอย่างทำเป็นที่สบายใจ อย่าได้เป็นกังวลแม้แต่ชีวิต จงนึกเอาไว้เสมอว่า กฎของกรรมเป็นของเที่ยง ไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงกฎของกรรมได้ จึงไม่จำเป็นต้องฝืนกฎของกรรม ทำจิตให้สงบยอมรับกฎของกรรม จิตก็จักเป็นสุข แม้สภาพร่างกาย หรือเหตุการณ์ภายนอกจักสร้างความทุกข์ ก็เห็นเป็นเรื่องธรรมดา จิตจักปล่อยวางลงตรงธรรมดา เห็นความไม่เป็นสาระของร่างกายและเหตุการณ์ภายนอก ไม่ข้องติดด้วยประการใด ๆ ทั้งปวงมีอารมณ์หนึ่งเดียวคือไม่ปรุงแต่งธรรม จิตตั้งมั่นอยู่กับพระนิพพาน ความทะยานอยากในการมีร่างกาย หรือเกาะติดกับเหตุการณ์ภายนอกนั้น ไม่มีเลย ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นทำตามหน้าที่ ร่างกายตายแล้วก็แล้วกัน
"

มาระลึกถึงความตายกันเถอะ

การนึกถึง..ว่า..เราต้องตายลงตอนนี้..มันได้ความรู้สึกอะไรหลายๆอย่าง

อย่างหนึ่งที่ค่อยๆ..เห็นชัดขึ้น..ชัดขึ้น...เมื่อทำบ่อยๆ..คือ..จะเห็นว่าจิตมันคิดอะไร..ห่วงอะไร

สิ่งนั้นแหละ..คือ..งานที่เราต้องทำเพื่อละ..เพื่อวาง

http://larndham.org/index.php?/topic/44 ... ntry820033

มาสมมุติว่าผมห่วงนั้นห่วงนี้..แล้วมันจะได้ประโยชน์อะไรกับกักกาย

กักกายก็ดูที่ตัวเอง..ดูว่าห่วงอะไรมั้ย...ไม่ห่วงอะไรเลย..ก็แล้วไป

เมื่อกักกายเห็นว่าห่วงอะไร..ก็ใช้ปัญญาพิจารณาความห่วงนั้น..ให้สงบระงับลงเสีย..หากทำให้อารมณ์ห่วงนั้นสงบ..ระงับไม่ได้...ก็ให้ค้นหาพระสัทธรรมที่ร่ำเรียนมา..ไม่ว่าจะเป็นกฏของกรรม..หรือกฏของไตรลักษณ์..หรือื่นๆ...มาสอนใจตน..จนให้ใจยอมรับตามธรรมนั้น...เมื่อใจยอมรับใจก็ไม่ขัดขืน..เมื่อไม่ขัดขืนฝืนธรรม..ใจก็คลายความห่วง..ใจก็สงบลงได้..

ขอวิธีปฏิบัติ เพื่อที่จะนำไปประยุกต์ใช้

คำพระสอน

"อย่าห่วงอนาคตให้อยู่กับปัจจุบันให้มาก การตระเตรียมเป็นการไม่ประมาท แต่ไม่ควรจักมีอารมณ์กังวลหรือห่วงใย ให้ตระเตรียมแต่ไม่ห่วง ทุกสิ่งทุกอย่างทำเป็นที่สบายใจ อย่าได้เป็นกังวลแม้แต่ชีวิต จงนึกเอาไว้เสมอว่า กฎของกรรมเป็นของเที่ยง ไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงกฎของกรรมได้ จึงไม่จำเป็นต้องฝืนกฎของกรรม ทำจิตให้สงบยอมรับกฎของกรรม จิตก็จักเป็นสุข แม้สภาพร่างกาย หรือเหตุการณ์ภายนอกจักสร้างความทุกข์ ก็เห็นเป็นเรื่องธรรมดา จิตจักปล่อยวางลงตรงธรรมดา เห็นความไม่เป็นสาระของร่างกายและเหตุการณ์ภายนอก ไม่ข้องติดด้วยประการใด ๆ ทั้งปวงมีอารมณ์หนึ่งเดียวคือไม่ปรุงแต่งธรรม จิตตั้งมั่นอยู่กับพระนิพพาน ความทะยานอยากในการมีร่างกาย หรือเกาะติดกับเหตุการณ์ภายนอกนั้น ไม่มีเลย ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นทำตามหน้าที่ ร่างกายตายแล้วก็แล้วกัน
"